150terug naar de homepage
Ethnology: the comparative and analytical study of cultures; cultural anthropology. Antropologen willen aspecten van de cultuur van verschillende sociale groepen beschrijven en interpreteren — bijvoorbeeld de jager-verzamelaars van de Kalahari, rijstdorpen van de Chinese Canton Delta, of een gemeenschap van natuurkundigen in het Livermore laboratorium. (Zie etnografie voor beschrijving van de veldwerkmethode.) Onderwerpen van bijzonder belang zijn onder meer religieuze overtuigingen, taalpraktijken, verwantschapsregelingen, huwelijkspatronen, landbouwtechnologie, dieetpraktijken, genderrelaties en machtsverhoudingen. De culturele antropologie wordt over het algemeen opgevat als een empirische wetenschap, wat verschillende methodologische en conceptuele problemen met zich meebrengt. Ten eerste is er het probleem van de rol van de waarnemer. De injectie van een vreemde waarnemer in de lokale cultuur verstoort onvermijdelijk deze laatste. Ten tweede is er het probleem van de begrijpelijkheid tussen culturele systemen (radicale vertaling). Een doel van etnografisch onderzoek is om te komen tot een interpretatie van een reeks overtuigingen en waarden waarvan wordt gedacht dat ze radicaal verschillen van de eigen overtuigingen en waarden van de onderzoeker; maar als dit zo is, dan is het de vraag of ze nauwkeurig kunnen worden vertaald in het conceptuele schema van de onderzoeker. Ten derde is er het probleem van het empirisch testen van etnografische interpretaties. In hoeverre beperken empirische procedures de constructie van een interpretatie van een bepaald cultureel milieu? Tenslotte is er het probleem van de generaliseerbaarheid. In hoeverre stelt veldwerk op één locatie antropologen in staat om te generaliseren naar een grotere context–andere dorpen in de regio, de verspreide etnische groep vertegenwoordigd door dit dorp, of dit dorp op andere momenten in de tijd?
TheCambridge Woordenboek van de Filosofie, bewerkt door Robert Audi (Cambridge UniversityPress, 1995).
200Ethnography: een open-ended familyof technieken en procedures waarmee antropologen investigatecultures; ook de georganiseerde beschrijvingen van andere culturen die voortvloeien uit deze methode. Culturele antropologie (Volkenkunde) is voornamelijk gebaseerd op Veldwerk waarbij de antropoloog zichzelf in het dagelijks leven van een lokale cultuur (dorp,buurt) en probeert een beschrijving en interpretatie van aspecten van de cultuur samen te stellen. Carefulobservation is een centraal instrument van onderzoek. Eenmaal gevestigd in het veld kan de antropoloog observeren en registreren verschillende kenmerken van het sociale leven in de gegeven context-bijvoorbeeld,handelspraktijken, landbouwtechnieken, of huwelijksregelingen. Een tweede centraal instrument is het interview,zowel formeel als informeel, waarmee de onderzoeker de overtuigingen en waarden van leden van de lokale cultuur verkent. Instrumenten van historisch onderzoek, met inbegrip van met name mondelinge geschiedenis, zijn ook van nut in etnografisch onderzoek, aangezien de culturele praktijken van belang vaak afkomstig zijn van een afgelegen punt in de tijd.
TheCambridge Dictionary of Philosophy, edited by Robert Audi (Cambridge UniversityPress, 1995)
ethnomethodology: a phenomenological approach to the interpretation of everyday action and speech in various socialcontexts; derived from phenomenological Sociology. Geà ntroduceerd door HaroldGarfinkel, is de methode gericht op het begeleiden van onderzoek naar betekenisvolle sociale praktijken en dagelijkse activiteiten zoals ervaren door deelnemers. Een belangrijk doel van de methode is te komen tot eeninterpretatie van de regels die ten grondslag liggen aan de dagelijkse activiteit en dus deel uitmaken van de normatieve basis van een bepaalde sociale orde. Onderzoek vanuit dit perspectief richt zich over het algemeen op alledaagse vormen van sociale activiteit-bijvoorbeeld psychiaters die de dossiers van patiënten evalueren, juryleden die zich beraden over de schuld van verdachten, of lijkschouwers die de oorzaak van de dood beoordelen. De onderzoeker probeert vervolgens een onderliggende reeks regels en Ad hoc procedures te reconstrueren die de waargenomen activiteit kunnen hebben geleid. De aanpak benadrukt de contextualiteit van de sociale praktijk-De helderheid van onuitgesproken gedeelde opvattingen die de acties van deelnemers in een bepaalde praktijk of activiteit begeleiden en Oriënteren.