Romeinse pantheon is niet alleen rijk in het geval van oude groepen van godheden. Oude Romeinse beroemde gladiatoren waren gewoon een grote deal als de goddelijke wezens die ze aanbaden. Het woord gladiator betekende ‘ zwaardvechter ‘in het Latijn wat gebaseerd was op de morfeme gladius, wat’zwaard’ betekent. Dat gezegd hebbende, per definitie, een gladiatorengevecht was typisch en verwacht bloedig. In het oude Rome waren gladiatoren gewapende strijders die in grote arena ‘ s vochten om het publiek te vermaken. Sommigen namen vrijwillig deel als een middel om rijkdom of roem te bereiken, maar de meeste waren meestal criminelen, gevangen vijanden of slaven gedwongen in de strijd. In een notendop, ze waren Atletische supersterren in het oude Rome. Een bekwame en succesvolle gladiator kon genieten van weelderige geschenken, opgedaan duizenden volgelingen en zelfs worden toegekend vrijheid als ze de keizer kon imponeren en staart genoeg overwinningen. de eerste gladiatorengevechten werden gehouden in 246 v. Chr. door Marcus en Decimus Brutus, die de veldslagen bedoeld hadden als een begrafenisgeschenk voor hun overleden vader. Ze stuurden hun slaven de arena in en lieten ze tegen elkaar vechten tot de dood. De eerste gladiatoren waren krijgsgevangenen of slaven. Echter, omdat deze bloedige sport steeds populairder werd, boden vrije mannen zich al snel aan om te vechten, voornamelijk vanwege de royale beloningen die de winnaars te wachten stonden.
ondanks het feit, kwamen deze vechters meestal uit de laagste klassen in de samenleving, maar een goede vechter zijn kwam met zijn voordelen zoals het hebben van de mogelijkheid om een aanhang te bouwen en zelfs beroemd te worden. Dus, een gladiator zijn werd beschouwd als de glamoureuze beroep in het oude Rome. Er waren zelfs speciale scholen waar ze naar zelfverdedigingsles gingen en een selectieproces ondergingen. De beste vechters werden getrakteerd op een stevig dieet, indien gedisciplineerd, en een been omhoog gegeven, en onderworpen aan de beste medische zorg. Ondertussen werden degenen die geen potentie toonden, uitgedreven om te worden geëxecuteerd door de overwinnaars of wilde dieren, zoals leeuwen.
Het is onmogelijk om alle Romeinse gladiatoren in één artikel te noemen en elk heeft zijn eigen interessante feiten te vertellen. Zo hebben we de 10 beroemdste gladiatoren in het oude Rome verzameld.
Tetraites
ondanks het feit dat het wordt geclassificeerd als een van de meest populaire gladiatoren in het oude Rome van tetraïten is bijna niets bekend, wat nogal vreemd is om te zeggen. Het is omdat er geen hedendaagse plaat in de vorm van een document of een soort bestaat. Echter, hij was zeker bekend in het hele rijk om foto ‘ s van hem vechten geëtst in het glas en tentoongesteld in mozaïeken op zo verspreide locaties als Hongarije en Frankrijk. Hij vocht in de murmillones-stijl, met een helm, een rechthoekig Schild, armbeschermers en scheenbeschermers en een zwaard. De enige strijd die waardig werd geacht om te worden gewijd aan de herinnering voor de eeuwigheid in de kunst was toen hij vocht tegen Prudes. afgezien van het feit dat hij bekend stond als een pittige en zegevierende strijder, is vrijwel elk aspect van Tetraites’ leven nog steeds een mysterie tot op de dag van vandaag. Niemand weet zelfs in welke periode hij leefde. De enige aanwijzing is dat in 1817 in Pompeii een muur met een schilderij van deze gladiator werd opgegraven. De graffiti zelf wordt verondersteld te zijn gedaan vlak voor de rampzalige uitbarsting van de Vesuvius Berg in 79 n.Chr.
Spiculus
Spiculus kwam pas jaren later in de schijnwerpers toen keizer Nero regeerde in de midden jaren 60 advertentie. De talrijke kunstwerken die tot op de dag van vandaag overleefden, suggereren dat hij in heel Rome zeer vereerd werd. Hij wist een aantal gevechten te winnen en vele ervaren tegenstanders neer te halen. niet alleen werd hij bewonderd door zijn fans, maar de beruchte keizer Nero had ook een bijzondere voorkeur voor Spiculus en onderhield een bijzonder nauwe relatie met hem. De zogenaamd slechte Keizer overspoelde hem met geschenken en gaf hem een paleis, slaven en andere luxe dingen buiten de verbeelding. Toen de keizer werd omvergeworpen in 68 na Christus, zocht hij de gladiator want hij wilde sterven door zijn handen. Echter, Spiculus was nergens te vinden, dus Nero dwong een van zijn naaste dienaren om het te doen, niet in staat om zichzelf te brengen om zijn eigen leven te beëindigen.
Hermes
Het leven van Hermes was niet veel gedocumenteerd, behalve toen hij een van de Romeinse gladiatoren werd. Hij krijgt echter losbandige lof van Martial, een hedendaagse dichter. Hij bewondert de krijger zo erg dat hij zelfs een heel gedicht opdroeg waarin hij Hermes’ talenten prijst als een capabele gladiator. Hermes was, in feite, een bedreven strijder die altijd genoegen nam in het hebben van een overweldigende superioriteit over de andere strijders. Hij was zeer veelzijdig en zeer goed getraind. Hij maakte gebruik van de toegang tot het gebruik van verschillende wapens die gladiatoren gebruikt in de arena en gebruikte ze om zijn tegenstanders neer te halen. over het algemeen zouden gladiatoren een bepaalde vechtstijl kiezen en hard trainen om een meester te worden in dit aspect. Hermes, aan de andere kant, was niet alleen goed thuis in vrijwel elke vechtstijl, maar hij was ook een expert in meer dan drie verschillende gladiator technieken. Deze kennis heeft uiteraard veel bijgedragen aan zijn overwinningen. Het zou geen verrassing moeten zijn dat hij bekend stond om angst in een vijand te brengen en dat hij de kracht had van drie mannen.
Priscus en Verus
Net als Tetraites, niet veel geopenbaard over Priscus en Verus. Hun laatste gevecht was echter zeer goed gedocumenteerd. De slag tussen deze twee gladiatoren markeerde het eerste gladiatorengevecht in de eerste eeuw na Christus dat plaatsvond in het Flavian Amfitheater. De pittige strijd duurde uren voordat de twee strijders uiteindelijk gelijktijdig aan elkaar toegaven en uit respect hun zwaarden neerlegden. De toeschouwers brulden in goedkeuring en keizer Titus verleende hen beiden met de rudis, dat was een klein houten zwaard toegekend aan gladiatoren bij pensionering dat ook aangegeven vrijheid. Beiden liepen zij aan zij de arena uit als vrije mannen. Daarom worden ze altijd samen genoemd in elke documentatie of verslag over de oude Romeinse gladiatoren. hun strijd werd opgenomen door Martial in de vorm van een gedicht. Het is gebeurd dat het de enige uitgebreide beschrijving van gladiatorengevechten is die tot in de 21e eeuw voortleeft. Door middel van dit gedicht, kunnen we leren dat deze gladiatoren gelijke waren en het feit dat ze geen schilden gebruikten maar houten zwaarden waren omdat het gevecht meer bedoeld was voor een show. Het enige persoonlijke feit over Priscus dat bekend is, is dat hij uit de noordelijke regio ‘ s kwam van wat nu bekend staat als Frankrijk en dat hij als slaaf werd geboren. Verus, aan de andere kant, was een gevangen soldaat afkomstig van buiten het rijk. Hij kreeg toen de naam Verus die ‘waarheid’ betekende toen hij gladiator werd. Bovendien was Verus al een gerenommeerd strijder voordat hij Priscus confronteerde.
Marcus Attilius
mensen die vrijwillig in de ring wilden vechten. Hij begon te verschijnen in de spotlight in de jaren 60 AD. Er wordt niet veel over deze man verteld, behalve zijn tijd in het Colosseum. Misschien was de reden dat hij vrijwilliger was, omdat hij geld nodig had, want gladiatoren kregen immers een stabiele levensstijl tijdens hun gecontracteerde tijd als strijders. Toch zouden gladiatoren nog steeds buiten de arena worden gemeden. Men geloofde dat hij lid werd omdat hij de zware schulden moest betalen die hij door de jaren heen had opgebouwd. zijn eerste gevecht schokte iedereen die kwam kijken. Hij werd geconfronteerd met een zeer ervaren veteraan genaamd Hilarius, die toevallig elke slag die hij was geweest in twaalf keer achter elkaar gewonnen. Daarom verbaasde Marcus Attilius’ overwinning iedereen, zelfs keizer Nero. Attilius vocht vervolgens tegen Raecius Felix, een andere gladiator die meerdere opeenvolgende veldslagen had gewonnen en hem had verslagen.
Carpophorus
andere gladiatoren. Carpophorus was berucht voor zijn tijd in de arena vechten tegen wilde dieren. Hij stond bekend om zijn eigenhandig verslaan van een leeuw, beer en luipaard in een enkel gevecht bij de inwijding van het Flavian Amfitheater. Op dezelfde dag, maar in een ander gevecht, slachtte hij ook een neushoorn af met een speer. Er wordt gezegd dat hij die dag in totaal twintig wilde dieren heeft gedood. Dit evenement leidde fans en andere gladiatoren om hem te vergelijken met Hercules. vanwege zijn specialiteit in de strijd tegen de beesten, werd hij befaamde bestiaries genoemd. Omdat de beestachtige shows meestal werden gebruikt als een pauze van soorten tussen de gevechten van de gladiatoren, dit zorgde ervoor dat hij een zeer kortstondige carrière had. Afgezien van het feit dat deze wilde dieren zelf bevochten, was hij ook verantwoordelijk voor het trainen van de dieren die op Christenen en ongewapende criminelen werden gezet.
Crixus
Zijn leven was niet opgenomen, totdat hij werd een gevangene in een gladiator school in de buurt van Capua in het jaar 70 B. C. Crixus was het meest bekend als Spartacus’ right-hand man, de nummer een vermelding op deze draad. Zijn echte naam was Gallisch, wat betekent ‘een met krullend haar’. Hoewel hij genoot van de roem die kwam met ongeslagen in de ring, hij haatte zijn eigenaar, Lanista, die ook toevallig eigenaar van de school. Hij ontsnapte uit de gladiatorenschool in 73 v. Chr. met de andere 70 gevangenen en ging naar Spartacus ‘ trainingskamp op de Vesuvius. Het aantal groeide snel met andere mannen die zich onderweg aansloten tot 30.000 soldaten.
echter, Crixus splitste zich af van Spartacus’ hoofdgroep vanwege verschillende doelstellingen. Crixus wilde alleen maar met zijn mannen naar Zuid-Italië marcheren, terwijl Spartacus meer geïnteresseerd was in het vinden van volledige vrijheid op de Alpen. Crixus en de meeste van zijn mannen verloren al snel van de Romeinse legioenen na de splitsing omdat ze werden geconfronteerd bij de berg Garganus. De overlevenden werden gevangengenomen of vluchtten en keerden terug naar Spartacus’ leger.
Commodus
u herkent hem waarschijnlijk van de film Gladiator uit 2000, waarin Joaquin Phoenix. Hij was een van de weinige gladiatoren die vrijwillig de ring binnenging en een hoge rang had in de society. Hij was een keizer die van vechten hield. Zijn ego was zo opgezwollen en hij beschouwde zichzelf als de grootste gladiator en de belangrijkste man in het universum. Hij beschouwde zichzelf zelfs als Hercules. hij ging zelfs zo ver om een luipaardhuid aan te trekken zoals die meestal wordt aangetrokken door de mythologische held. Zijn constante overwinning in de arena was vooral te wijten aan oneerlijke gevechten. Hij vocht vaak tegen zwakke, gewonde dieren of gladiatoren gewapend met houten zwaarden. Dat is waarom Commodus’ leven, in tegenstelling tot de meeste echte gladiatoren, nooit echt in gevaar was.
Dit zou vanzelfsprekend moeten zijn, maar de meeste romeinen verafschuwden Commodus. Het grootste deel van zijn tijd doorgebracht in de arena was bedoeld voor een goedkope sensatie voor zichzelf en velen beschouwden zijn capriolen als respectloos. Op een gegeven moment heeft deze narcistische egomaniac zelfs gehandicapte Romeinse burgers gevangen gezet en afgeslacht in de ring. Hij vroeg vervolgens een miljoen sestertiën voor elke show, ondanks het feit dat hij nooit door iedereen was uitgenodigd. Veel mensen geloofden dat zijn acties uiteindelijk zijn vertrouwelingen aanmoedigden om hem in 192 n.Chr. te vermoorden.
Flama
Flama werd vereerd als de grootste gladiator aller tijden. Hij was van Syrische nationaliteit en was soldaat geweest voordat hij gevangen werd genomen en in een arena werd gegooid. Hij nam deel aan 34 veldslagen in totaal als gladiator. Het is een indrukwekkend aantal gezien de kans om gedood te worden altijd hoog is in een gevecht. In al deze 34 gevechten won hij er 21 en verloor slechts vier. De rest van de gevechten eindigde in een gelijkspel. Politici waren zo onder de indruk van zijn vaardigheden dat hem vier keer volledige vrijheid werd geboden. Deze vrijheid betekende dat hij zou worden bevrijd van zijn ketenen en toegestaan om een normaal leven te leiden onder de Romeinse burgers. Echter, hij wees ze elke keer af want hij was al vastbesloten dat dit was waar hij voor leefde.
Flama was eigenlijk niet zijn voornaam, maar eerder zijn artiestennaam toen hij in de ring was. Zijn carrière kwam tot een einde toen hij in zijn dertig en in het Colosseum, zoals verwacht. In de loop van zijn leven had hij 13 jaar lang ongeëvenaarde overheersing tegen talrijke vijanden in het Colosseum gevoerd, dit alles gewapend met slechts een klein zwaard, een schild en een harnas op de helft van zijn lichaam. De geschiedenis van Flama is vastgelegd op zijn grafsteen, die je nog steeds kunt zien tot op de dag van vandaag in Sicilië.
Spartacus
hij is waarschijnlijk de enige beroemde gladiator in het oude Rome die iedereen van de top van zijn hoofd kan noemen, alle met dank aan Kirk Douglas voor het afbeelden van hem! Echter, zijn werkelijke verhaal is nog steeds een mysterie voor velen. Spartacus begon als een soldaat uit Thracië, gelegen in het huidige Bulgarije en bevat kleine stukjes van het huidige Turkije en Griekenland. Verschillende bronnen verschillen enigszins, maar de eerste geregistreerde Datum van zijn leven gaat terug tot 73 v.Chr., toen Spartacus al een slaaf was. Dit betekent dat hij op een bepaald moment daarvoor gevangen was genomen omdat hij had verloren in een strijd tegen de Romeinse legioenen.degene die hem gevangen had genomen had een gladiatorenschool in de buurt van Capua en stuurde hem daarheen. Hij werd beschouwd als murmillo, een zwaargewicht vechter en kreeg zelfs om te vechten met de grootste zwaarden die meestal kon worden 18″ lang. Zijn overwinning in de arena had hem ongetwijfeld enige plaatselijke bekendheid opgeleverd. Echter, als een echte soldaat in hart en nieren die zijn vrijheid teruggedraaid, hij werd beroemd voor het plannen en uitvoeren van een massale ontsnapping van maar liefst 70 slaven uit de school in 73 B. C., van wie de meesten werden verslagen, krijgers. Crixus was een van de 70 ontsnapten en werd al snel de rechterhand van Spartacus. Ze marcheerden zuidwaarts naar de Vesuvius, vermeerderden hun aantal terwijl ze gingen en richtten uiteindelijk een militair kamp op, samen met trainingsregimenten. De Romeinse Senaat stuurde Legioen na Legioen om de revolutionairen neer te halen, maar Spartacus was in staat om hen neer te halen tijdens wat later bekend werd als de derde slaafse oorlog. Dat was totdat de Senaat Marcus Licinius Crassus stuurde, een van de rijkste mannen van Rome, die met ca. 40.000 soldaten. Spartacus kwam uiteindelijk aan zijn einde in 71 v. Chr. omdat Crassus ‘soldaten achter Spartacus’ troepen konden komen en hen konden verslaan in wat nu bekend staat als het dorp Quaglietta.
conclusie
In tegenstelling tot wat Hollywood-films beschrijven, vochten de oude Romeinse gladiatoren niet altijd tot de dood. In werkelijkheid werden de meeste veldslagen uitgevoerd onder toezicht van een scheidsrechter, die meestal het gevecht zou stoppen zodra een van de strijders ernstig gewond raakte. Al deze beroemde gladiatoren werden zeer aanbeden door de massa ‘ s en werden gezien als een belangrijke methode om de Romeinse burgers gelukkig te houden in die tijd. Echter, ze leefden niet altijd een comfortabel leven want ze moesten trainen op hun strikt toegewezen wapen gedurende hun gladiator carrière.
Tags: beroemde gladiatoren, beroemde Romeinse gladiatoren, beroemde vrouwelijke gladiatoren, beroemdste Romeinse gladiatoren, beroemde gladiatoren namen, beroemde gladiatoren van Rome