het centrale idee van Kohn ‘ s ontwerp voor het meeting house was het idee van eenvoud. De buitenkant van het gebouw is gemaakt van witte Bedford steen, met weinig details uitgehouwen in de steen. Naast de acht nissen is de buitensteen van het gebouw relatief eenvoudig. Boven de muur met uitzicht op Central Park en Central Park West, is er een kroonlijst, ingericht meer dan iets anders aan de buitenkant, die het Vergaderhuis verbindt met het andere gebouw van de Society, de naast de deur ethische cultuur School. Vanwege de vlakheid van de buitenmuur van het gebouw, waar er geen ramen op straatniveau zijn die in de binnenkant van het gebouw kijken, zijn er twee gegraveerde tabletten die het gebouw een naam geven en het doel ervan beschrijven. Het geheel van de buitenkant is echter niet gedecoreerd: Boven de hoofdingang bevindt zich een reliëf van Estelle Rumbold Kohn, dat acht afzonderlijke figuren toont, gerangschikt in een wake. Bovendien zijn er boven de zijingangen van het Vergaderhuis vier, relatief kleine fakkel dragende figuren ontworpen en vervaardigd door Harriet F. Clark.
in dezelfde geest als de buitenkant van het Vergaderhuis, het interieur van het geheiligde ruimte is ook eenvoudig. De vergaderruimte heeft een cirkelvormige opstelling: alle stoelen omringen het centrum platform op een radiale manier. Het centrum platform, zelf, is ook anders dan andere religieuze zalen, omdat het platform is nauwelijks boven de stoelen, wat aangeeft dat de spreker, fysiek en figuurlijk, komt van waar het publiek zit, en is niet gescheiden en los van de mensen. Bovendien is de eenvoud van het ontwerp vertaalt zich in de details van de buitenkant, van het gebrek aan afwerking op het hout aan de niet-gedecoreerde muren. Echter, net als de buitenkant, het interieur is niet volledig vlak en niet gedecoreerd: In het Vergaderhuis bevindt zich een glas-in-lood raam, ontworpen door Louis Le Vaillant. Er zijn ook andere glas-in-loodramen, namelijk die met uitzicht op Central Park West, die het meest zichtbaar zijn voor het publiek.
de keuze van een eenvoudige structuur was een bewuste keuze van de kant van Kohn; hij wilde een nieuwe stijl verbeelden voor zowel religieuze architectuur in de stad als de architectonische stijl van de stad als geheel. In de eerste plaats wilde Kohn dat de structuur anders was dan andere religieuze gebouwen in New York omdat noch het ontmoetingsplek, noch de Society for Ethical religieuze ruimtes waren, in werkelijkheid, zoals die van een kerk of het christendom. Bovendien volgde de vlakke buitenkant ook een ander argument van Kohn: hij wilde een antithese vormen voor het bruisende moderne leven in de stad. Omdat hij vond dat een groot deel van de architectuur van de stad opzichtig en over-the-top was, ontwierp hij het Vergaderhuis om het tegenovergestelde te zijn.