mensen van Rome

sinds de oudheid is het een bron van trots geweest om een burger van Rome te zijn. Vandaag de dag is er nog steeds veel prestige in het zijn van een Romano di Roma, of “Roman” Romein. Onder dergelijke Romeinen zijn de” zwarte adel”, families met pauselijke titels die een samenleving vormen binnen de hoge samenleving, die publiciteit mijden en geen grote intimiteit geven met de” witte adel”, wiens titels werden toegekend door louter tijdelijke heersers. De inwoners die zichzelf als de meest edelmoedige Romein beschouwen, zijn de inwoners van de wijk Trastevere (“over de Tiber”). In de oudheid, Trastevere was de wijk voor zeelieden en buitenlanders, terwijl de founding fathers oostwaarts over de rivier waren soldaten en boeren. Vanaf de Middeleeuwen waren een aantal Paleizen er de huizen van machtige families.hoewel de grote meerderheid van de Romeinen katholieken zijn, is de stad ook de thuisbasis van een verscheidenheid aan andere religieuze groepen. Joodse mensen, bijvoorbeeld, wonen al duizenden jaren in de stad. Joden werden over het algemeen niet vervolgd in Rome totdat de 16e-eeuwse paus Paulus IV hen dwong in een getto (bij Piazza Navona). Later zetten Pausen zijn anti-Joodse programma voort. Met uitzondering van korte respites onder Napoleon I en de kortstondige Romeinse Republiek van 1849, werden Joden uitgesloten van alle beroepen, overheidsdienst en landeigendom tot 1870, toen Rome werd geïntegreerd in Verenigd Italië en religieuze vervolging verboden. Latere herontwikkeling vernietigde een groot deel van het getto, hoewel sommige straten nog steeds bestaan, en de positie van sommige poorten is nog steeds zichtbaar.tijdens de jaren 1930 en na de Tweede Wereldoorlog kwamen Italianen uit het hele zuiden en uit het platteland van Lazio aan op zoek naar werk in de hoofdstad. De bevolking van Rome steeg bijzonder snel in de jaren 1950 en ‘ 60, van iets meer dan 1.960.000 in 1951 tot meer dan 2.610.000 in 1967. De bevolkingsgroei vertraagde toen veel Romeinen de stad verlieten en naar andere delen van de provincie Roma verhuisden.sinds de jaren zeventig heeft Rome een groot aantal immigranten van buiten Italië aangetrokken. In het begin van de 21e eeuw omvatten buitenlandse ingezetenen veel relatief welvarende mensen uit andere lidstaten van de Europese Unie (EU), met name Frankrijk, en uit de Verenigde Staten. Echter, een aanzienlijk deel van de immigranten van de stad werkte in relatief laagbetaalde banen in de dienstensector; huishoudelijk werk en detailhandel waren gemeenschappelijke beroepen. De meeste van deze immigranten waren aangekomen uit de filippijnen, roemenië, polen, Peru, Egypte, China, Sri Lanka of Bangladesh. Anderen hadden hun oorsprong in Marokko, Senegal, Albanië of Ecuador, onder andere landen. Over het algemeen heeft deze immigratie zonder al te veel wrijving plaatsgevonden, maar aan het eind van de 20e en het begin van de 21e eeuw is er wel sprake geweest van een toename van racisme en geweld tegen immigranten. Een groot deel van de spanning was gericht op de voetbalwereld (voetbal), maar een gevoel van onbehagen over immigratie was wijdverspreid.