Er zijn verschillende redenen waarom individuen gemotiveerd worden in een beroep. Deze kunnen een passie voor het beroep, voor een bedrijf of voor een activiteit omvatten. Wanneer Canadese managers of professionals scoren als gepassioneerd over hun beroep ze de neiging om minder obsessief over hun gedrag tijdens hun werk, wat resulteert in meer werk wordt gedaan en meer werk tevredenheid. Deze zelfde individuen hebben hogere niveaus van psychologisch welzijn. Wanneer mensen echt genieten van hun beroep en gemotiveerd zijn door hun passie, zijn ze meestal meer tevreden met hun werk en psychologisch gezonder. Wanneer managers of professionals ontevreden zijn over hun beroep, hebben ze de neiging om ook ontevreden te zijn over hun familierelaties en om psychologische problemen te ervaren. Andere redenen waarom mensen meer tevreden zijn wanneer ze gemotiveerd worden door hun passie voor hun beroep zijn de effecten van intrinsieke en externe motivaties. Wanneer Canadese managers of professionals een job doen om anderen tevreden te stellen, hebben ze de neiging om lagere niveaus van tevredenheid en psychologische gezondheid te hebben. Ook, deze zelfde individuen hebben aangetoond dat ze worden gemotiveerd door verschillende overtuigingen en angsten met betrekking tot andere mensen. Ten derde, hoewel sommige mensen geloven dat men niet extreme uren moet werken, velen verkiezen het vanwege hoe gepassioneerd ze zijn over de bezetting. Aan de andere kant, dit kan ook een druk op familierelaties en vriendschappen. De balans van de twee is iets dat moeilijk te bereiken is en het is altijd moeilijk om beide partijen tevreden te stellen.
werkplezier vs. innerlijke druk edit
Er zijn verschillende componenten die kwalificeren als redenen om een individu als een workaholic te beschouwen. Burke & Fiksenbaum verwijst naar Spence and Robbins (1992) door twee van de drie workaholism componenten te noemen die gebruikt worden om workaholism te meten. Deze omvatten het gevoel gedreven om te werken vanwege innerlijke druk en werkplezier. Beide beà nvloeden een individu verschillend en elk heeft verschillende resultaten. Om te beginnen, werkplezier leidt tot meer positieve werkresultaten en is niet gerelateerd aan gezondheidsindicatoren. Innerlijke druk daarentegen is negatief gerelateerd aan de werkresultaten en is negatief gerelateerd aan metingen van de psychologische gezondheid. Burke & Fiksenbaum verwijzen naar Graves et al. (2006) bij het onderzoeken van werkplezier en innerlijke druk. Werkplezier en innerlijke druk werden getest met prestatiebeoordelingen. De eerste was positief gerelateerd aan prestatiebeoordelingen, terwijl de laatste interfereerde met de prestatiebevorderende aspecten van werkplezier. Burke & Fiksenbaum refereer naar Virick and Baruch (2007) wanneer wordt uitgelegd hoe deze twee workaholism componenten de levensvreugde beïnvloeden. Het is niet verrassend dat de innerlijke druk de balans tussen werk-leven en levensvreugde verminderde, maar de prestaties van mensen tijdens hun beroep verbeterde, terwijl werkplezier leidde tot een positief evenwicht tussen de twee. Nogmaals, wanneer managers en professionals zijn gepassioneerd over hun beroep en zet in vele uren, dan worden ze bezorgd dat hun beroep zal voldoen aan persoonlijke relaties en de balans moet dan worden gevonden op basis van het belang niveaus van het individu.
motivatie en resultaten
de onderzoekers wijzen op verschillende patronen van correlaties tussen deze twee componenten. Deze patronen omvatten antecedenten en gevolgen. De twee componenten bieden unieke motivaties of oriëntaties om te werken die resulteren in de effecten op werk en welzijn. Innerlijke druk belemmert de prestaties, terwijl werkplezier de prestaties soepel maakt. Interne druk van workaholism heeft kenmerken zoals persistentie, stijfheid, perfectionisme en verhoogde niveaus van werkstress. Deze component wordt ook geassocieerd met harder werken, niet slimmer. Op een meer positieve noot, mensen die genieten van hun werk zal hebben hogere niveaus van prestaties om verschillende redenen. Deze omvatten creativiteit, vertrouwen in hun collega ‘ s en het verminderen van stressniveaus.
goede en slechte workaholicsEdit
Burke en Fiksenbaum verwijzen naar Schaufeli, Taris, and Bakker (2007) toen ze een onderscheid maakten tussen een individuele goede workaholics en slechte workaholics. Een goede workaholic zal hoger scoren op de maten van werk betrokkenheid en een slechte workaholic zal hoger scoren op de maten van burn-out. Ze suggereren ook waarom dit is-sommige mensen werken omdat ze tevreden zijn, betrokken, en uitgedaagd en om een punt te bewijzen. Aan de andere kant werkt het tegenovergestelde soort hard omdat ze verslaafd zijn aan werk; zij zien dat de bezetting een bijdrage levert aan het vinden van een identiteit en doel.
verlangen in een beroepdit
passie en verlangen gaan hand in hand, vooral als motivatie. Linstead & Brewis verwijst naar Merriam-Webster om te zeggen dat passie een “intense, drijvende, of overmasterend gevoel of overtuiging”is. Dit suggereert dat passie een zeer intense emotie is, maar positief of negatief kan zijn. Negatief, het kan soms onaangenaam zijn. Het kan pijn inhouden en heeft obsessieve vormen die het zelf en zelfs anderen kunnen vernietigen. In een beroep, wanneer een individu is zeer gepassioneerd over hun werk, kunnen ze zo verwikkeld zijn in het werk dat ze pijn veroorzaken aan hun dierbaren door zich meer te concentreren op hun werk dan op hun vriendschappen en relaties. Dit is een constante strijd om evenwicht die moeilijk te bereiken is en alleen een individu kan beslissen waar die lijn ligt. Passie is verbonden met het concept van verlangen. In feite zijn ze onafscheidelijk, volgens een (meestal westerse) manier van denken gerelateerd aan Plato, Aristoteles en Augustinus. Deze twee concepten veroorzaken individuen om uit te reiken naar iets, of zelfs iemand. Ze kunnen allebei creatief of destructief zijn en deze duistere kant kan heel goed gevaarlijk zijn voor het zelf of voor anderen.