Tensor Tympani syndroom
Myriam Westcott is een audioloog in Australië met een bijzondere interesse en uitgebreide ervaring in hyperacusis therapie. Toestemming is verleend om deze informatie te herdrukken.
Hyperacusis is een abnormale intolerantie voor gewone, alledaagse geluiden, die zich kunnen ontwikkelen in samenhang met tinnitus gerelateerde nood. Verminderde geluidstolerantie is een algemene term die betrekking heeft op hyperacusis, misofonie en fonofobie. Misophonia is een sterke afkeer van geluid en is wijdverbreid – bijna iedereen heeft een geluid waar ze op een bepaald moment een hekel aan hebben. Fonofobie is een specifiek geval van misofonie waar mensen vrezen te worden blootgesteld aan een bepaald geluid, vaak in de overtuiging dat het het oor zal beschadigen; maken hun tinnitus/hyperacusis erger; leiden tot ongecontroleerd hoge niveaus van angst. Fonofobie kan zich ontwikkelen in combinatie met hyperacusis en tinnitus. De symptomen kunnen variëren van mild tot ernstig tot extreem.
reeds bestaande tinnitus, misofonie en hoge niveaus van angst/depressie zijn factoren die predisponeren voor de ontwikkeling van verminderde geluidstolerantie. Hyperacusis kan zich ontwikkelen met een aantal aandoeningen die de gehoorweg beïnvloeden (waaronder akoestische shock letsel, ziekte van Meniere, otosclerose, perilymph fistel, Bell ‘ s parese), psychiatrische stoornissen, neurologische letsels en aandoeningen (waaronder hoofdletsel, migraine), bijwerkingen van sommige medicijnen, autistische spectrum stoornissen, ziekte van Lyme, chronisch vermoeidheidssyndroom en fibromyalgie.
Er zijn weinig specifieke gegevens over de frequentie van hyperacusis in de algemene populatie. Schattingen worden beïnvloed door de manier waarop hyperacusis wordt gedefinieerd en meningen variëren wijd. Hyperacusis komt minder vaak voor dan tinnitus, waarbij tinnitus 2% van de populatie ernstig aantast.
wanneer hyperacusis zich ontwikkelt, verschijnen alledaagse geluiden onnatuurlijk prominent en steeds luider. Na blootstelling aan sommige of veel van deze geluiden, kan een tijdelijke toename van tinnitus (indien aanwezig) en/of hyperacusis worden opgemerkt, en escalerende sensaties in het oor kunnen zich ontwikkelen, zoals oorpijn, een fladderende sensatie of een intermitterende volheid. Deze reactie kan generaliseren om meer en meer geluiden. Als gevolg hiervan kunnen mensen gaan geloven dat hun oren niet langer fysiek in staat zijn om deze geluiden te verdragen en/of dat deze geluiden schade aan hun oren of gehoor veroorzaken en dat ze moeten worden vermeden. De toenemende bezorgdheid over de effecten van blootstelling aan deze geluiden kan leiden tot de ontwikkeling van misofonie en fonofobie. Mensen met een verminderde geluidstolerantie hebben vaak de behoefte om regelmatig en soms constant hun auditieve omgeving te controleren om hun oren en gehoor te beschermen. Hierdoor kan hypervigilance van de akoestische omgeving ontstaan. Frequente controle van de hierboven beschreven oorsymptomen komt vaak voor.
mensen met significante hyperacusis tolereren over het algemeen geen harde geluiden, veel matige volume geluiden, vooral als plotselinge en onverwachte, en sommige zachte geluiden. Hoogfrequente geluiden worden meestal minder goed verdragen. Dit kan een grote impact hebben op hun leven, het beperken van hun horizon en het creëren van hoge niveaus van angst. Het uitleggen van een dergelijke abnormale reactie op geluid aan andere mensen, waaronder soms gezondheidswerkers, is moeilijk en mensen met een verminderde geluidstolerantie voelen zich vaak verkeerd begrepen, geïsoleerd en beschuldigd van malingering.
een gedetailleerde beschrijving van de perifere (het buiten -, Midden-en binnenoor) en centrale (de hersenen) gehoorweg is essentieel om te begrijpen hoe hyperacusis zich ontwikkelt.
in het middenoor trekken de tensor tympani-spier en de stapediale spier samen om de middenoorbeenderen (de ossicles) aan te spannen als reactie op luid, mogelijk schadelijk geluid. Dit biedt bescherming aan het binnenoor van deze luide geluiden.
bij veel mensen met hyperacusis ontwikkelt zich een verhoogde activiteit in de tensor tympani-spier in het middenoor als onderdeel van de schrikreactie op sommige geluiden. Deze verlaagde reflexdrempel voor tensor tympani contractie wordt geactiveerd door de perceptie/anticipatie van luid geluid, en wordt tonic tensor tympani syndroom (ttts) genoemd. Bij sommige mensen met hyperacusis, de tensor tympani spier kan samentrekken alleen door te denken aan een luid geluid. Na blootstelling aan ondraaglijke geluiden, deze samentrekking van de tensor tympani spier strakker het trommelvlies, wat kan leiden tot de symptomen van oorpijn/een fladderend gevoel/een gevoel van volheid in het oor (bij afwezigheid van een Midden-of binnenoor pathologie).
Het is niet schadelijk voor het oor om TTTS te ervaren, en hoewel de ttts-symptomen kunnen lijken alsof het oor wordt beschadigd door sommige geluiden, is dit niet het geval. Matige, alledaagse geluiden zijn vrij veilig en schaden het oor niet of veroorzaken gehoorverlies.
als onderdeel van de verwerking van geluid in de hersenen worden alle geluiden onbewust geëvalueerd met betrekking tot hun betekenis of belang voor ons. Geluiden die als belangrijk worden beschouwd (positief of negatief) worden overgebracht naar de meer bewuste delen van onze hersenen, terwijl onbelangrijke geluiden “half gehoord”blijven. Als het geluid een negatieve associatie krijgt, wordt het limbisch systeem geactiveerd, wat angst of irritatie veroorzaakt. Het autonome zenuwstelsel wordt ook geactiveerd, wat de “vecht-of vluchtreactie” veroorzaakt. Een onderbewuste klassieke geconditioneerde reflex ontwikkelt zich zodat herhaling van dit geluid de activering van de limbische en autonome systemen verbetert. Bij mensen met significante hyperacusis, worden veel geluiden in het onderbewustzijn geëvalueerd als potentieel bedreigend. Dit zelfde mechanisme treedt op wanneer mensen negatief reageren op hun tinnitus geluiden.
ons brein is een zeer plastic orgaan, dat voortdurend nieuwe neurale verbindingen reorganiseert en ontwikkelt. Dit betekent dat we in staat zijn om onze hersenen om te scholen om het proces dat heeft geleid tot tinnitus nood en hyperacusis om te keren. Het doel van hyperacusis / phonophobia management therapy is het verstrekken van informatie, counseling en een desensibilisatie programma, gebaseerd op Tinnitus Hertraining therapie* principes, om de tolerantie voor het dagelijkse geluid te verhogen.
zodra het mechanisme van hyperacusis is begrepen, kunnen praktische strategieën voor zelfbeheer worden ontwikkeld om desensibilisatie te ondersteunen en gehoorhypervigilantie te verminderen, aangepast aan de individuele manier van omgaan van elke persoon. Geluidverrijking en geluidstherapie op laag niveau zijn vereist als onderdeel van het desensibilisatieproces. Dit kan de montage van draagbare geluid generatoren met een laag volume neutraal geluid. Beheerstrategieën voor fonofobie moeten individueel worden ontwikkeld en omvatten meestal een geleidelijke toename van het luisteren naar aangename, ontspannende geluiden. Gewenning aan tinnitus en desensibilisatie ondraaglijke externe geluiden is een geleidelijk proces, waar de situaties eerder ongemakkelijk geleidelijk minder zo zal worden. Als hyperacusis en tinnitus aanwezig zijn, de hyperacusis wordt meestal eerst aangepakt. Vaak, als de hyperacusis wordt meer onder controle, de tinnitus wordt minder van een probleem.
voor meer informatie klik op deze link:
Noise Andhealth2013.pdf