Toon vs Toon
er worden verschillende geluiden aangemaakt door verschillende objecten. Afhankelijk van het object en hoe het is gemaakt om het geluid te produceren, krijg je zacht, laag of luid geluid. Echter, de variaties in geluid zijn eigenlijk een gevolg van toon, toonhoogte en intensiteit. De hoeveelheid energie van een geluid dat een bepaalde straal overspant is de intensiteit ervan. De intensiteit is het hoogst bij een kleinere straal bij de bron van het geluid (luider) en verzwakt naarmate de straal groter wordt (zwakker geluid). Dit artikel zal zich vooral richten op de verschillen tussen toon en toonhoogte.
toonhoogte is een belangrijk auditief attribuut van geluid. Het is een waargenomen fundamentele frequentie van geluid. Het menselijke auditieve systeem kan onder bepaalde omstandigheden geen frequenties van noten waarnemen en onderscheiden. Toonhoogte is subjectief in die zin dat de waargenomen tonen aan een luisteraar worden toegewezen aan de relatieve posities van een muzikale schaal, voornamelijk gebaseerd op de frequentie van trillingen. De frequentie van de tonen bepaalt het ‘just-merkbaar verschil’ (jnd), dat is de drempel van verandering perceptie.
aan de andere kant vertegenwoordigt Toon de ‘kwaliteit’ van geluid, die het onderscheidt en het herkenbaar maakt door zijn constante ’toonhoogte’. De toonhoogte van een toon bepaalt de diepte (of hoogte) ten opzichte van de complete reeks tonen die door het oor kunnen worden gehoord. Daarom klinken twee instrumenten anders, zelfs als de toonhoogte hetzelfde is, bijvoorbeeld een viool en een fluit die dezelfde toonhoogte spelen, zullen anders klinken. De manier waarop een luisteraar de frequentie evalueert, vertegenwoordigt ook de toonhoogte van een toon. Uiteraard komt een hogere toonhoogte voort uit een hogere frequentie en een lagere frequentie geeft een lagere toonhoogte.
in muziek termen is toonhoogte, in tegenstelling tot Toon, de werkelijke waarde van de gezongen noot terwijl Toon de dikte zou zijn, of hoe vol of schrille de noot is. Muzikaal gezien moet er dus eerst een natuurlijke vocale productie komen voordat een zanger aan ‘pitch training’kan beginnen. Wanneer een natuurlijke vocale productie op zijn plaats is, dan komt zingen op de toonhoogte gemakkelijk af. Nog steeds het definiëren van muzikale termen, toon is het timbre of de kwaliteit van een noot. Het is belangrijk om te weten dat in zingen, een zanger kan perfect zijn op de toonhoogte, maar verschrikkelijk met Toon. Dit komt omdat er veel factoren zijn die de toon beïnvloeden, bijvoorbeeld de lichamelijke conditie van een zanger, ademondersteuning, techniek en nog veel meer.
samenvatting
1.Toonhoogte is een waargenomen fundamentele frequentie van geluid terwijl Toon de ‘kwaliteit’ van geluid is.
2. Op het gebied van muziek is toonhoogte de werkelijke waarde van een toon terwijl Toon de dikte van de noot is.
3. In muziek kan toonhoogte perfect zijn, terwijl toon niet perfect kan zijn. .