het zelf kan worden geherdefinieerd als een dynamisch, responsief proces dat neurale paden structureert volgens vroegere en huidige omgevingen, inclusief materiële, sociale en spirituele aspecten. Zelf-concept is een concept of geloof dat een individu heeft van zichzelf als een emotioneel, spiritueel, en sociaal wezen. Daarom is het zelfconcept het idee van wie ik ben, een soort van zelfreflectie van iemands welzijn. Het zelfconcept is bijvoorbeeld alles wat je over jezelf zegt.
een samenleving is een groep mensen die een gemeenschappelijk geloof of aspect van zelfinteractie delen voor het behoud of verbetering van het collectief. Cultuur bestaat uit expliciete en impliciete patronen van Historisch afgeleide en geselecteerde ideeën en hun belichaming in Instellingen, cognitieve en sociale praktijken, en artefacten. Culturele systemen kunnen enerzijds worden beschouwd als producten van actie en anderzijds als conditioneringselementen voor verdere actie. Daarom zullen de volgende secties onderzoeken hoe het zelf en het zelfconcept kunnen worden veranderd door verschillende culturen.Markus en Kitayama ‘ s vroege jaren 1990 theorie veronderstelden dat representaties van het zelf in menselijke culturen op een continuüm zouden vallen van onafhankelijk naar onderling afhankelijk. Het onafhankelijke zelf wordt verondersteld egoïstisch te zijn, uniek, gescheiden van de verschillende contexten, kritisch in oordeel en gevoelig voor zelfexpressie. Het onderling afhankelijke zelf wordt verondersteld altruïstisch te zijn, vergelijkbaar met de anderen, flexibel naar context, conformistisch en onwaarschijnlijk om meningen te uiten die de harmonie van zijn of haar groep van verbondenheid zouden verstoren. Deze theorie genoot enorme populariteit ondanks zijn vele problemen, zoals het zijn gebaseerd op populaire stereotypen en mythen over verschillende culturen in plaats van op rigoureus wetenschappelijk onderzoek, evenals het postuleren van een reeks van causale verbanden tussen cultuur en zelf-construals zonder enig bewijs te presenteren dat hen ondersteunt. Een grote studie, vanaf 2016 met een totaal van 10,203 deelnemers uit 55 culturele groepen vinden dat er geen onafhankelijke tegenover elkaar afhankelijk dimensie van het zelf-construal omdat eigenschappen verondersteld door Markus & Kitayama te bundelen tot een samenhangend construct eigenlijk niet correleren, of als ze zich verhouden, hebben ze correlaties tegenover die gepostuleerd door Markus & Kitayama. Er zijn zeven afzonderlijke dimensies van zelfopvatting die zowel op het culturele niveau van analyse als op het individuele niveau van analyse kunnen worden gevonden. Deze dimensies zijn verschil versus gelijkenis (als het individu zichzelf beschouwt als een uniek persoon of als hetzelfde als ieder ander), zelfbeheersing versus verbinding met anderen (zich afgescheiden voelen van anderen versus zich samen voelen met de anderen), zelfsturing versus ontvankelijkheid voor invloed (onafhankelijk denken versus conformiteit), westerlingen, Latijns-Amerikanen en de Japanners zijn relatief waarschijnlijk hun individuele zelf als uniek en verschillend van dat van anderen te vertegenwoordigen, terwijl Arabieren, Zuidoost-Aziaten en Afrikanen zijn relatief waarschijnlijk om hun zelf te vertegenwoordigen als zijnde vergelijkbaar met die van anderen. Individuen uit Oeganda, Japan, Colombia, Namibië, Ghana en België waren het meest waarschijnlijk om zichzelf te vertegenwoordigen als zijnde emotioneel gescheiden van de gemeenschap, terwijl individuen uit Oman, maleisië, Thailand en Centraal Brazilië waren het meest waarschijnlijk om zichzelf te beschouwen als emotioneel verbonden met hun gemeenschappen. Japanners, Belgen, Britten en Amerikanen uit Colorado waren hoogstwaarschijnlijk onafhankelijk denken waard en beschouwen zichzelf als het nemen van hun eigen beslissingen in het leven onafhankelijk van anderen. Aan de andere kant, respondenten uit het platteland van Peru, Maleisië, Ghana, Oman en Hongarije waren het meest waarschijnlijk meer waarde hechten aan het volgen van anderen in plaats van te denken voor zichzelf en om zichzelf te beschrijven als vaak beïnvloed door anderen in hun beslissingen. Mensen uit het Midden-Oosten uit Libanon, Turkije, Egypte en Oman waren hoogstwaarschijnlijk zelfredzaamheid waard en beschouwden zichzelf als zelfstandig werkend en economisch onafhankelijk van anderen. Aan de andere kant vonden respondenten uit Oeganda, Japan en Namibië de samenwerking tussen verschillende individuen in economische activiteiten hoogstwaarschijnlijk belangrijk. Chilenen, Ethiopiërs uit de hooglanden, Turken en mensen uit Libanon hechtten een relatief hoog belang aan het handhaven van een stabiel gedragspatroon, ongeacht de situatie of context. Individuen uit Japan, Kameroen, het Verenigd Koninkrijk en Zweden waren het meest waarschijnlijk om zichzelf te beschrijven als aanpasbaar aan verschillende contexten en om waarde te hechten aan dit vermogen. Colombianen, Chilenen, Amerikaanse Hispanics, Belgen en Duitsers waren zeer waarschijnlijk zelfexpressie te beschouwen als belangrijker dan het handhaven van harmonie binnen een groep. Respondenten uit Oman, Kameroen en Maleisië waren zeer waarschijnlijk te zeggen dat ze liever harmonie binnen een groep te houden dan zich bezig te houden met zelfexpressie. De Afrikanen ten zuiden van de Sahara uit Namibië, Ghana en Oeganda waren van mening dat zij hun eigen belangen zouden behartigen, zelfs als dit zou betekenen dat zij de belangen van hun naasten zouden schaden. Europeanen uit België, Italië en Zweden hadden de tegenovergestelde voorkeur en beschouwden zelfopoffering voor andere leden van de Gemeenschap als belangrijker dan het bereiken van zelfzuchtige doelen.in tegenstelling tot de theorie van Markus & Kitayama, correleert egoïsme negatief met individuele uniciteit, onafhankelijk denken en zelfexpressie. Zelfredzaamheid correleert sterk en negatief met emotionele zelfbeheersing, wat ook onverwacht is gezien Markus & Kitayama ‘ s theorie. De binaire classificatie van culturele zelfconstruals in onafhankelijk versus onderling afhankelijk is zeer gebrekkig omdat in werkelijkheid, de eigenschappen niet correleren volgens Markus & Kitayama ‘ s zelfconstrualtheorie, en deze theorie verzuimt rekening te houden met de zeer diverse en complexe verscheidenheid van zelfconstruals aanwezig in verschillende culturen over de hele wereld.
de manier waarop individuen zichzelf construeren kan verschillen door hun cultuur. Het zelf is dynamisch en complex en het zal veranderen of zich aanpassen aan welke sociale invloed het ook heeft. De belangrijkste reden waarom het zelf voortdurend dynamisch is, is omdat het altijd zoekt naar redenen om niet geschaad te worden. Het zelf in elke cultuur kijkt uit voor zijn welzijn en zal zoveel mogelijk bedreiging vermijden. Dit kan worden verklaard door de evolutionaire psychologie concept genaamd survival of the fittest.