uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej
ostre uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej często towarzyszy uraz ACL (więzadło krzyżowe przednie) lub MCL (więzadło poboczne przyśrodkowe). Osoba czasami rani łąkotkę przyśrodkową, nie uszkadzając więzadeł. Gojenie łąkotki przyśrodkowej na ogół nie jest możliwe, chyba że pacjent jest bardzo młody, Zwykle<15 lat. Uszkodzenie zewnętrznej trzeciej łąkotki ma najlepszy potencjał gojenia ze względu na ukrwienie, ale wewnętrzne dwie trzecie łąkotki przyśrodkowej ma ograniczone ukrwienie, a tym samym ograniczoną zdolność gojenia. Duże łzy do łąkotki może wymagać chirurgicznej naprawy lub usunięcia. Jeśli chodzi o łzę łąkotki, lekarz może sklasyfikować obrażenia na wiele sposobów. Na przykład rozdarcie na zewnętrznej krawędzi łąkotki ma dużą szansę na wyleczenie. Lekarze nazywają to miejsce „czerwoną strefą”, ponieważ ta zewnętrzna część łąkotki jest silnie unaczyniona; dlatego otrzymuje ilość składników odżywczych i wsparcie potrzebne do pomyślnego odzyskania. Odwrotnie, wewnętrzne dwie trzecie łąkotki nazywane są ” białą strefą.”Ta część łąkotki nie jest silnie unaczyniona; otrzymuje pożywienie tylko z płynu maziowego poprzez dyfuzję. Biorąc pod uwagę te fakty, lekarze rozważają różne metody leczenia różnych rodzajów łez:
Jeśli łąkotka musi zostać usunięta (menisektomia) z powodu urazu (albo dlatego, że nie może się zagoić, albo ponieważ uszkodzenie jest zbyt poważne), pacjent ma zwiększone ryzyko rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego w późniejszym życiu. Jeśli łąkotka zostanie usunięta i nie ma zapalenia stawów, istnieją teraz opcje przeszczepu łąkotki, jeśli pacjent jest młody i ma normalne wyrównanie.
Więcej przewlekłych urazów występuje w chorobie zwyrodnieniowej stawów, pogarszanej przez otyłość i wysoką aktywność. Łąkotka przyśrodkowa i przedział przyśrodkowy są częściej dotknięte niż przedział boczny.