większość ludzi w końcu wyleczy się po zakończeniu związku, zwłaszcza jeśli obaj partnerzy wspólnie uzgodnią separację. Dzięki pomocnym wskazówkom uczą się na błędach, znajdują pocieszenie od przyjaciół i ostatecznie angażują się w nowy związek. Niestety, jest to zupełnie inna historia, jeśli jeden partner wychodzi, gdy drugi jest nadal głęboko przywiązany. Udręka bycia odrzuconym partnerem może być druzgocąca. Niektórzy ludzie doświadczają niekończącego się smutku, bezwzględnego pesymizmu i pogłębiającego się strachu, że miłość może nigdy więcej się dla nich nie zdarzyć. Spędziłem wiele godzin z głęboko zasmuconymi, opuszczonymi partnerami, którzy nie mogą przejść przez swoje straty. Słuchałem ich historii i ich zamieszania, dlaczego nie mogą się kochać.
Jeśli ludzie są wielokrotnie porzucani w sekwencyjnych związkach, inni często oceniają ich surowo. Ci konsekwentnie odrzucani kochankowie zbyt często znajdują się na drugim końcu przyjaciół o dobrych intencjach, którzy naciskają ich, aby „po prostu się z tym pogodzili” lub sugerują, że są w jakiś sposób odpowiedzialni za to, że ich relacje nie układają się. To rzadko prawda. Większość, którzy cierpią długotrwały smutek, Zwykle próbowała wszystkiego, co mogli, aby ich relacje działały. Kiedy po raz kolejny zostają w tyle, są w zrozumiałym zamieszaniu i smutku, zastanawiając się, czy ból kiedykolwiek minie.
przez lata pracy z takimi osobami, byłem w stanie pomóc im zobaczyć, jak sposób, w jaki podchodzą do związków, może mieć coś wspólnego z tym, dlaczego się kończą. Uzbrojeni w tę wiedzę, są w stanie lepiej zrozumieć, co mogli zrobić inaczej.
poniżej znajduje się 10 najczęstszych cech osobowości i zachowań, którymi podzieliło się ze mną wielu z tych pacjentów, podzielonych z nadzieją, że będą w stanie pomóc tym, którzy nadal żyją w długotrwałym cierpieniu po odrzuceniu przez kogoś, kogo nadal kochają.
1. Wrodzona niepewność. To naturalne, że ludzie czują się niepewnie, gdy są zagrożeni utratą czegoś, co jest dla nich bardzo ważne. Jeśli ich komfort jest zakłócany przez nieprzewidywalne zagrożenie, większość ludzi opanowała mechanizmy obronne, które pomagają im przezwyciężyć uzasadnione uczucia smutku i strachu. Z czasem są w stanie ruszyć dalej.
Niestety, są ludzie, którzy cierpią na głębszy poziom niepokoju i mogą mieć wiele strat z przeszłości. Jako partnerzy w relacjach mogą mieć większe trudności z równoważeniem, gdy zostaną porzuceni przez zaufanego partnera. Czują się znacznie bardziej bezradni i beznadziejni, jakby już nigdy nie byli w stanie zaufać miłości. Czasami, prawie niezdolni do funkcjonowania, ich ból przezwycięża wszelką nadzieję, że kiedykolwiek wyzdrowieją.
2. Wiecha. Jeśli ludzie czują, że w końcu znaleźli „doskonały związek”, a ich partnerzy odchodzą, mogą rozpaczać, że już nigdy nie znajdą tak wspaniałej miłości. Partnerzy Związkowi, którzy doświadczyli tego rodzaju jednostronnych porzuceń, mogą zawsze marzyć o specjalnym, niezawodnym i kochającym partnerze. Jednak po znalezieniu kogoś, kto wydaje się pasować do rachunku, mogą stać się zbyt przerażeni, aby zapytać, czy ich partnerzy mieli te same pragnienia lub oczekiwania.
Kiedy wierzą, że znaleźli idealnego partnera, wkładają wszystko, co mają w związek, mając nadzieję, że nigdy się nie skończy. Wszelkie znaki ostrzegawcze od drugiego partnera są często ignorowane, dopóki nie jest za późno.
3. Trauma porzucenia dzieciństwa. Dzieci są zbyt często bezradne w grze życiowej, która wyrzuca je z relacji do relacji, zwykle nie mogąc wpłynąć na wynik. Te wczesne doświadczenia sprawiają, że częściej nie ufają partnerom w relacjach lub starają się zbyt mocno im ufać. Ich niepewne przywiązanie do opiekunów we wczesnym życiu zbyt często powoduje, że stają się nadmiernie przerażającymi dorosłymi, niezdolnymi do wpuszczenia miłości ze strachu, że nastąpi nieunikniona strata.
ludzie z tego rodzaju obawami przed przywiązaniem mogą wierzyć, że są w pełni zaangażowani w grę miłości, ale zamiast tego są samoobronni i nie są w stanie ryzykować autentycznego zaangażowania w związek. Widzą bezpieczeństwo jako nieuchwytne i poza ich kontrolą, ale gorliwie kontynuują pełne zaangażowanie bez starannego rozeznania.
ten strach zbyt często frustruje ludzi, którzy próbują ich kochać. Często kończą się zniechęceniem i muszą opuścić związek, odtwarzając traumę porzucenia z dzieciństwa u osoby, którą zostawiają.
4. Strach przed samotnością. Jeśli ktoś boi się, że miłość nigdy się nie wydarzy, często toleruje zaniedbanie, nadużycie lub nieszczere zachowanie, aby pozostać w każdym związku. Jeśli ich partnerzy w związku nadal uczestniczyć w tych nierównych inwestycji, jedna z dwóch rzeczy stanie: drugi partner zacznie czuć się zbyt winny, aby pozostać w pobliżu, lub pozostanie w związku, jednocześnie szukając gdzie indziej lepszej oferty.
5. Poleganie tylko na partnerze dla własnej wartości. Niebezpiecznie jest dla każdego intymnego partnera pozwolić, aby drugi został powierzony jako jedyny definiator podstawowej wartości tej osoby. Podobnie jak włożenie wszystkich jajek do jednego koszyka, istnieje na pewno całkowita dewastacja, jeśli ta wiara nie spowoduje pozytywnej odpowiedzi.
Jeśli ten partner zdecyduje się zakończyć związek, odrzucony partner ma tylko ten jeden negatywny obraz siebie, na którym może polegać. Mogą znaleźć winę tylko w tym, kim byli, co zrobili źle, i że zawsze mogą być nie do kochania dla nikogo innego.
6. Strach przed porażką. Są ludzie, którzy dosłownie boją się porażki w czymkolwiek, a relacje to tylko jeden element układanki. Dają z siebie wszystko, do czego dążą, i nie mogą stawić czoła, że ich wysiłki mogą nie wytrzymać w czymś tak ważnym, jak związek miłosny.
w obawie przed porażką zbyt często albo przesadzają, gdy coś wydaje się iść nie tak, albo tracą kluczowe sygnały z powodu ich nadmiernej czujności.
Kiedy ich partnerzy opuszczają związek, często biorą na siebie całą winę, czując, że powinni zrobić więcej lub lepiej. Często to samo oczernianie sprawia, że każde kolejne partnerstwo jest bardziej podatne na niepowodzenie z tych samych powodów.
7. Romantyczni fantastiści. Relacje, które się rozwijają, nie są „Romantyczne” w sensie bajki. Chociaż zaczynają, jak wszystkie nowe relacje, od wzajemnie pozornie bezwarunkowej akceptacji i przebaczenia, muszą ostatecznie wypracować różnice i wyzwania, które tworzą wszystkie długoterminowe zobowiązania.
ci, którzy są oddani trzymaniu się romantycznej fantazji, reprezentują jednak inną rasę. Ci partnerzy chcą być wszystkim dla swoich kochanków, jakby w chmurze intensywnego i ciągłego zachwytu. Kiedy interweniują normalne zakłócenia życia, romantyczni fantastiści widzą w nich tylko tymczasowe przeszkody i nie traktują ich poważnie.
Kiedy romantyczny fantazjer chce trzymać się błogości za wszelką cenę, drugi partner często czuje się niewidzialny i Nieznany, a w końcu szuka bardziej realistycznego spotkania.
8. Wieczna miłość. Są ludzie, którzy wierzą, że kochanie kogoś do końca czasu jest cnotą i dumą z tego, że nigdy nie rezygnują z kochania partnera, nawet jeśli związek się skończył. Oni naprawdę trzymają się wiary, że miłość raz tak piękna nigdy nie może umrzeć i zobowiązują się do czekania wiecznie na powrót drugiej osoby. Dla nich niezachwiane zobowiązanie do pozostania lojalnym wobec partnera, który porzucił związek, powstrzymuje ich przed przyjęciem nowej miłości. Utracona miłość jest nieustannie chwalona, tak że każde inne partnerstwo blednie dla porównania.
9. Niezrównane wypełniacze otworów. Czasami partner znajduje innego, który jest idealny w niektórych kluczowych obszarach. Reszta relacji może nie być tak satysfakcjonująca, ale doświadczenie całkowitej satysfakcji w tym jednym miejscu jest przytłaczająco satysfakcjonujące. Kiedy już mają to doświadczenie, czują, że już nigdy nie mogą się bez niego obejść, więc znacznie zawężają swoje przyszłe opcje. Kiedy zostają odrzuceni, skupiają się na tym, aby ich partnerzy powrócili, oferując wszelkie ofiary, aby tak się stało.
10. Prawdziwie dręczeni prześladowcy. Niestety, są ludzie, którzy nie mogą zrezygnować ze swoich romantycznych partnerów, bez względu na to, jak wyraźnie wiedzą, że związek się skończył. Nawet wtedy, gdy drugi partner unika, duchów, a nawet ich upokarza, nadal nie chce lub nie może się poddać.
istnieje wiele powodów, dla których ludzie robią sobie krzywdę w ten sposób. Mogą czuć, że nie mają dokąd pójść. Albo czują, że już nigdy nie znajdą kogoś tak odpowiedniego dla nich. Być może wybierają partnerów, którzy nigdy nie mogą kochać ich w ten sam sposób w zamian, a jednak nie mogą zaakceptować tej ostateczności. Może patrzyli, jak rodzic nadal poświęca się bez wzajemności, wierząc, że to szlachetny sposób zachowania.
Jeśli ból jest wystarczająco duży, mogą prześladować, karać lub przeszkadzać, nie mogąc przestać dążyć do tego zerwanego związku. Żadna ilość samodegradacji lub upokorzenia wydaje się złagodzić ich ból lub powstrzymać ich od próby odwrócenia ich losu.
* * * * * *
nieodwzajemniona miłość jest bolesna i demoralizująca. To tylko ludzka próba zmiany następstw utraconej nadziei.
wielu poszukiwaczy związków, którzy doświadczają powtarzającego się odrzucenia, staje się znużonymi cynikami, ryzykując coraz mniej w każdym udanym partnerstwie. Przestają wierzyć, że związki mogą kiedyś zadziałać, bo nie mogą pozwolić sobie na kolejną krzywdę.
po zrozumieniu, dlaczego takie sytuacje się zdarzają, wielu może nauczyć się wybierać lepszych partnerów, stawić czoła realiom tego, co oferują relacje i kosztują, i zwiększyć ich zdolność do odporności, jeśli strata jest nieunikniona. Tylko wtedy mogą zrozumieć, że im więcej się kocha, tym bardziej bolesna jest strata. Nie ma innej możliwości.
każda osoba musi zdecydować, ile zaryzykować, szukając prawdziwej intymności. Aby osiągnąć najpiękniejszy wynik, musi zrezygnować z wcześniejszych celów, jakimi jest trzymanie się miłości za wszelką cenę, i stworzyć w jej miejsce autentyczny i prawdziwy związek, niezależnie od tego, jaki może być wynik.