Temperatura wrzenia
w miarę podgrzewania cieczy wzrasta średnia energia kinetyczna jej cząstek. Szybkość parowania wzrasta, ponieważ coraz więcej cząsteczek jest w stanie uciec z powierzchni cieczy do fazy parowej. Ostatecznie osiąga się punkt, gdy cząsteczki w całej cieczy mają wystarczającą energię kinetyczną, aby odparować. W tym momencie ciecz zaczyna się gotować. Temperatura wrzenia to temperatura, w której ciśnienie pary cieczy jest równe ciśnieniu zewnętrznemu. Poniższy rysunek ilustruje zagotowanie się cieczy.
Na zdjęciu po lewej ciecz znajduje się poniżej temperatury wrzenia, jednak część cieczy odparowuje. Po prawej stronie Temperatura została zwiększona, dopóki pęcherzyki nie zaczną tworzyć się w ciele cieczy. Gdy ciśnienie pary wewnątrz bańki jest równe zewnętrznemu ciśnieniu atmosferycznemu, pęcherzyki wznoszą się na powierzchnię cieczy i pękają. Temperatura, w której zachodzi ten proces, jest temperaturą wrzenia cieczy.
normalna temperatura wrzenia to temperatura, w której ciśnienie pary cieczy jest równe ciśnieniu standardowemu. Ponieważ ciśnienie atmosferyczne może zmieniać się w zależności od lokalizacji, temperatura wrzenia cieczy zmienia się wraz z ciśnieniem zewnętrznym. Normalna temperatura wrzenia jest stała, ponieważ jest zdefiniowana względem standardowego ciśnienia atmosferycznego \(760 \: \text{mm} \: \ce{Hg}\) (lub \(1 \: \text{atm}\) lub \(101.3 \: \text{kPa}\)).
