Abigail Smith Adams, żona i powierniczka Johna Adamsa, urodziła się 11 listopada 1744 roku w Weymouth w stanie Massachusetts. Była członkiem rodziny Quincy, ugruntowanej i zaangażowanej politycznie rodziny Massachusetts. Z urodzenia Abigail Smith była niestrudzoną nową Anglią. Wykształcona przez matkę, przyszła Pierwsza Dama okazała się tak wyuczona i oświecona, jak wszyscy jej rówieśnicy. Abigail była żarłocznym czytelnikiem i pisała obszernie. Pomimo piętna związanego z kobietami i Polityką, Abigail otwarcie wyrażała swoje przekonania polityczne w listach do męża. Wyznała: „moje pióro jest zawsze wolniejsze niż mój język.”
w 1764 roku, w wieku 19 lat, poślubiła Johna Adamsa i przeniosła się do jego domu w Braintree w stanie Massachusetts. Obowiązki Johna jako członka Kongresu Kontynentalnego i dyplomaty często trzymały go z dala od domu. Pozostając w tyle, aby zająć się farmą, Abigail często pisała do męża, informując go o różnych sprawach publicznych i prywatnych, zwracając szczególną uwagę na polityczne Koleje dnia. Przez całe życie listy Abigail były bezapelacyjnie opiniowane. Z perspektywy Nowoczesnej była silną feministką, obrończynią praw kobiet i równouprawnienia w świetle prawa. Gdy raczkujący kraj zaczynał się kształtować, Abigail napisała w liście do męża: „pragnę, abyś pamiętał o damach i był dla nich bardziej hojny i przychylny niż twoi przodkowie. Nie oddawaj tak nieograniczonej władzy w ręce mężów.”John rzadko nie zgadzał się ze swoją żoną. Listy między Abigail i Johnem Adamsem świadczą o wzajemnym intelektualnym szacunku, jaki para dzieliła. W rzeczy samej, jej intelekt był powszechnie doceniany. W 1775 roku została poproszona o dołączenie do wybranej, żeńskiej ławy przysięgłych, aby przesłuchać kobiety z Massachusetts podejrzewane o skłonności Lojalistyczne. To tutaj Abigail wypełniła swoją pierwszą publiczną odpowiedzialność.
Co ciekawe, życie publiczne nie spodobało się Pani Adams. Przyjmując w 1796 r. rolę Pierwszej Damy, Abigail nie uważała tego społecznego wzniesienia za sprzyjające w żaden sposób. W rzeczywistości opisała pozycję jako taką, w której czuła się ” przymocowana do ręki, stopy i języka, do której można strzelać.”Dla Abigail prerogatywy prezydenckie nie nadrabiały kontroli, z którą codziennie musiała się zmierzyć jako pierwsza dama. „Spodziewam się, że będę szkalowany i maltretowany” – przyznała kiedyś.
niesmak Abigail do życia publicznego nie umniejszył jednak jej zaangażowania w prezydenturę męża. Przekonana o politycznej przenikliwości Johna, Abigail z całego serca poparła ustawę Alien and Sedition Act, mimo że była to jedna z najbardziej kontrowersyjnych aktów prawnych prezydenta. Kiedy Rewolucja Francuska siała spustoszenie w administracji Adamsa, Abigail, jak zwykle zaangażowana, namawiała męża do wypowiedzenia wojny Francji. Zachęcała również gazety do publikowania swoich pism redakcyjnych, które otwarcie wspierały administrację. Najwidoczniej, jakakolwiek krytyka, którą znosiła Pierwsza Dama, niewiele zrobiła, aby uciszyć swój głos.
Kiedy Thomas Jefferson zastąpił Johna Adamsa w wyborach w 1800 roku, Abigail była ” chora, chora, chora, z życia publicznego. W końcu wraz z mężem wróciła do Braintree, gdzie spędziła resztę życia, umierając w wieku 73 lat 28 października 1818 roku.