Ahmad (Transliteracja: Aḥmad, Arabski: أحمد) to arabskie imię dla chłopców, które oznacza „godny pochwały”, „często chwalony”.1 Ahmad jest jednym z imion Proroka Muhammada2 zarówno Muhammad, jak i Ahmad pochodzą od rdzenia ḥamd („chwalić”).3 Należy jednak zauważyć, że rdzeń ḥamd nie oznacza dokładnie „pochwała”, jego znaczenie nie ma dokładnego odpowiednika w języku angielskim. Oznacza ” chwalić kogoś, kto zasługuje na pochwałę (kto ma chwalebne cechy lub czyny)”.
osoba może być chwalona, czy na to zasługuje, czy nie. Ogólne słowo pochwały w języku arabskim to madḥ. Ḥamd jest bardziej specyficznym rodzajem pochwały, który oznacza, że osoba zasługuje na pochwałę, dlatego Muhammad i Ahmad oznaczają ” tego, który jest często chwalony ze względu na ich godne pochwały cechy.”Mówi się, że nie było wśród Arabów zwanych Ahmad przed prorokiem Mahometem.4
Ahmad może być również pisany Ahmed i Ehmed.
Imię Ahmad jest wspomniane raz w Koranie:
a kiedy Jezus, syn Marii, powiedział: „o synowie Izraela, jestem posłańcem Bożym dla Was, potwierdzającym to, co mnie poprzedziło w Torze, i zwiastującym dobrą nowinę posłańca, który przyjdzie po mnie, którego imię jest Ahmad. A kiedy on pokazał im cuda, oni powiedzieli: „to są czary oczywiste.”5
istnieje trzech towarzyszy Proroka Mahometa 
o imieniu Ahmad, chociaż nie ma zgody co do ich imion:
- Ahmad bin Ja ’ far أحمد بن جعفر
- Ahmad bin Hafs (Abu Umar) أحمد بن حفص أبو عمر
- Ahmad bin Muhammad أحمد بن محمد
Poniżej znajduje się imię Ahmad napisane w arabskim skrypcie naskh:
poniżej znajduje się imię Ahmad zapisane w arabskim skrypcie kufi:
Przypisy
- Taaj al-Aroos Murtada al-Zabidi (zm. 1790 n. e.), zapis na język arabski.
- Tamże.
- Al-Muhkam wal Muheet al-Aadham Ibn Seedah al-Mursi (zm. ok. 1066 p. n. e.), wpis do księgi metrykalnej.
- Taaj al-Aroos Murtada al-Zabidi (zm. 1790 n. e.), właśc.
- Koran, werset 61: 6.