American Experience

powstanie Mount Rushmore to historia walki — a dla niektórych profanacji. Czarne wzgórza są święte dla Siuksów Lakota, pierwotnych mieszkańców tego obszaru, kiedy przybyli biali osadnicy. Dla niektórych czterej prezydenci wyrzeźbieni na wzgórzu nie są bez negatywnej symboliki. Siuksowie nigdy nie mieli szczęścia do czynienia z białymi.

w Traktacie z 1868 r.rząd USA obiecał terytorium Siuksów, które obejmowało Czarne wzgórza na zawsze. Wieczność trwała tylko do czasu znalezienia złota w górach, a poszukiwacze migrowali tam w 1870 roku. rząd federalny zmusił Siuksów do zrzeczenia się części rezerwatu Black Hills.

wydarzenia te wpisują się w wzorzec końca XIX wieku, czasu niemal ciągłego konfliktu między rządem amerykańskim a Indianami z Plains. Podczas swojej drugiej inauguracji prezydenckiej w 1873 roku, Ulysses S. Grant odzwierciedlał postawy wielu białych, gdy powiedział, że preferuje humanitarny kurs, aby sprowadzić rdzennych Amerykanów „pod łagodne wpływy edukacji i cywilizacji. Albo To, albo wojna eksterminacyjna.”Wielu pierwotnych mieszkańców Ziemi nie zdecydowało się na asymilację; dla nich wojna była jedyną opcją.

w Dakocie Południowej siedzący Byk i Szalony Koń poprowadzili różne plemiona Siuksów przeciwko armii USA. Odnieśli znaczący sukces przeciwko generałowi George ’ owi Armstrongowi Custerowi i jego oddziałom, ale klęska armii w bitwie pod Little Bighorn w setnym roku Ameryki, 1876, spowodowałaby, że rząd federalny podwoiłby swoje wysiłki. (Część obszaru, na którym stoi Rushmore została ostatecznie zakupiona przez stan Dakota Południowa i zagospodarowana jako Custer State Park; reszta była częścią Black Hills National Forest.) Dakota Południowa była również miejscem ostatniej poważnej klęski Indian w bitwie pod Wounded Knee w 1890 roku.

w swoim bestsellerowym dziele history of Native Americans’ experiences in the West, Bury My Heart at Wounded Knee z 1970 roku, Dee Brown wyjaśnia, że „bitwa” była rzezią, w której setki nieuzbrojonych Siuksów, kobiet, dzieci i mężczyzn zostało zastrzelonych przez żołnierzy amerykańskich. Historia Wounded Knee pobudziłaby aktywistów ruchu Indian amerykańskich (A. I. M.) do zajęcia tego miejsca w 1973 roku. Domagali się od rządu federalnego respektowania traktatów zawartych z różnymi plemionami. FBI zaangażowało się w to, co stało się znane jako drugie oblężenie w Wounded Knee, a napięty impas spowodował śmierć dwóch rdzennych Amerykanów i obrażenia innych po obu stronach. Przemoc nadal wybuchała przez kilka lat, w tym 26 czerwca 1975 w rezerwacie Pine Ridge w Dakocie Południowej, która zakończyła się śmiercią dwóch agentów FBI i jednego rdzennego Amerykanina. W sprawie, która nadal wzbudza kontrowersje, członek A. I. M. Leonard Peltier został skazany za zabicie agentów FBI i skazany na dwa kolejne wyroki dożywocia.

w 1927 roku, z historią zawirowań jako tłem, biały człowiek mieszkający w Connecticut przybył do czarnych wzgórz i dynamizował i wywiercił twarze czterech białych mężczyzn na Mount Rushmore. Na początku projektu Gutzon Borglum przekonał historyka stanu Dakota Południowa Doane ’ a Robinsona, że prezydenci nadadzą pracy Narodowe znaczenie, odrzucając początkową sugestię Robinsona, że rzeźba honoruje największych bohaterów Zachodu, zarówno rdzennych Amerykanów, jak i pionierów.

obraza Rushmore ’ a dla niektórych Siuksów jest co najmniej trzykrotna:

1. Został zbudowany na ziemi, którą rząd im odebrał.
2. W szczególności Czarne wzgórza są uważane za Ziemię Świętą.
3.Pomnik upamiętnia europejskich osadników, którzy zabili wielu rdzennych Amerykanów i przywłaszczyli sobie ich ziemię.

aby przeciwstawić się białym twarzom Rushmore, w 1939 roku Wódz Siuksów Henry Standing Bear zaprosił rzeźbiarza Korczaka Ziołkowskiego, który krótko pracował w Rushmore, aby wyrzeźbił Pomnik Narodu Siuksów w czarnych wzgórzach. Być może obawiając się kłopotów Borgluma z administratorami finansowymi, Ziołkowski osobiście kupił szczyt góry z granitowym grzbietem i sfinansował cały projekt prywatnie. Posąg, wyobrażony jako wolnostojąca rzeźba Wielkiego wodza Siuksów szalonego konia, będzie znacznie większy niż jakakolwiek z postaci Rushmore ’ a. Korczak Ziołkowski zmarł w 1982 roku, ale jego rodzina nadal pracuje nad tym niesamowitym przedsięwzięciem; Crazy Horse ’ s face został ukończony i poświęcony w 1998 roku. Choć tematyka tej pracy dotyczy jednego z aspektów wykroczeń Rushmore ’ a, ziemia nadal jest uważana za własność Siuksów, a góra, którą rzeźbią Ziolkowscy, jest nadal święta. Pomnik Crazy Horse nie jest pozbawiony własnych dysydentów i krytyków.