Armageddon

film Michaela Baya „Armageddon” z 1998 roku jest czasem pięknym filmem do obejrzenia, ale niestety film jest pogrążony przez straszne występy szynki z większości obsady, niezwykle nierealistyczny scenariusz, sappy sentymentalizm i jingoistyczne motywy Bay ’ a. Czy to wina Michaela Baya, czy wina scenariusza napisanego przez co najmniej dziewięć osób, z których tylko pięć zostało przypisanych, w tym J. J. Abrams i dodatkowy materiał napisany przez Roberta Towne ’ a. Dialog jest beznadziejny, a kiedy aktorzy wypowiadają te kwestie napisane dla nich, można odnieść wrażenie, że nie do końca wierzą w to, co mówią.Poznałbyś film Michaela Baya, gdybyś go zobaczył. Jego styl jest bardzo charakterystyczny. Duże, budżetowe filmy pełne efektów specjalnych z naciskiem na wybuchy. Jego filmy są szybko poruszające się i wizualne. Ale często brakuje im historii. Jego nazwisko jest używane pejoratywnie do opisywania filmów zrealizowanych dla trzynastoletnich chłopców. Jego filmy nie są dla wszystkich i na pewno nie dla mnie.”Armageddon” obejmuje asteroidę wielkości Teksasu, która znajduje się na kursie kolizji z ziemią i ma uderzyć w mniej niż 18 dni. NASA uważa, że mogą wylądować załoga astronautów na asteroidzie, którzy mogą wiercić w centrum i upuścić kilka materiałów wybuchowych w próbie rozbicia go na stosunkowo mniejsze kawałki, które jeśli zostaną wysadzone, przeminą obok Ziemi. NASA rekrutuje najlepszego wiertnika naftowego, Harry ’ ego Stampera (Bruce Willis), który wykona misję tylko wtedy, gdy zajmie się własnymi ludźmi. Pstrokaty asortyment roughnecks z różnych środowisk, wyjątkowo nieodpowiedni dla powagi tej misji. Teraz te Wiertnice muszą trenować do podróży kosmicznych w ciągu 12 dni. Wszystko musi być skondensowane i prawdopodobnie nie rozumieją zbyt wiele z tego, czego zostali nauczeni i prawdopodobnie nie dostali wszystkiego, co otrzymaliby prawdziwi astronauci. Są bufoniczne, ale uosabiają amerykańskiego robotnika. Pomimo nacisków misji, wszyscy ci ludzie zgadzają się uratować Ziemię.Jest trochę wątku z udziałem córki Harry 'ego Grace (Liv Tyler), która spotyka się z A. J. Frostem (Ben Affleck) ku przerażeniu Harry’ ego. Nie rozumiem, dlaczego Grace spędziła większość życia na platformie wiertniczej. Harry i A. J. mają trochę rywalizacji i tyłek głowy stale, ale problem jest zawsze o to, kto Grace kocha bardziej, niezależnie od tego, o co mogą się kłócić. Harry chce, żeby Grace była lepsza od wiertarki, bo jest lepsza. To tylko katalizator dla publiczności, aby zobaczyć, jak ludzkie są te postacie i dać nam coś dbać w tym długim, nudnym film.At czasami jest humor, a ten humor wydaje się niewiarygodnie niewłaściwy. Kiedy te Wiertnice są szkolenia i powinny być traktowane rzeczy poważnie, śmieją się i wygłupy wokół. Ziemia zostanie zniszczona w ciągu tygodnia lub więcej, a oni mają tyle do nauczenia się. Czy jest to sposób na radzenie sobie ze stresem misji? Możliwe. Ale w tak krótkim czasie, to najlepsze, co NASA może zrobić.Jest wiele problemów z tym filmem, ale nie mogę zrozumieć, dlaczego misja nie jest międzynarodową misją z udziałem najlepszych i najzdolniejszych z wielu krajów z programami kosmicznymi. Wydaje się niesamowicie jingoistyczne i aroganckie, że to Amerykanie z klasy robotniczej uratują ziemię. Są ekscytujące chwile w filmie, ale tak trudno je śledzić, ponieważ montaż i kamera poruszają się tak bardzo. Ogólnie rzecz biorąc, jest to film z pewnością zachwycający ludzi, którzy nie szukają niczego bardziej niż cukierka do oczu nasyconego patriotyzmem i ideami poświęcenia się.