Beatrice, kobieta, której wielki włoski Poeta Dante poświęcił większość swojej poezji i prawie całe swoje życie, od pierwszego wejrzenia jej w wieku dziewięciu lat („od tego czasu miłość rządziła moją duszą”) poprzez jego uwielbienie jej w La divina commedia, ukończone 40 lat później, aż do swojej śmierci w 1321 roku.
Beatrice jest zwykle identyfikowana jako Beatrice Portinari, córka szlacheckiego florenckiego rodu, która poślubiła Simone de’ Bardi i zmarła w wieku 24 lat 8 czerwca 1290 roku. Dante napisał kronikę swojego związku z nią w La Vita nuova (ok. 1293; nowe życie), dziele prozatorskim przeplatanym tekstami. Dante opowiada o swoich spotkaniach z nią, chwali jej piękno i dobroć, opisuje własne intensywne reakcje na jej dobroć lub jej brak, opowiada o wydarzeniach w ich życiu i wyjaśnia naturę swoich uczuć do niej. La Vita nuova opowiada również o dniu, w którym Dante został poinformowany o jej śmierci i zawiera kilka udręczonych wierszy napisanych po tym wydarzeniu. W ostatnim rozdziale Dante ślubuje, że nie napisze nic więcej o Beatrice, dopóki nie napisze „o niej tego, czego wcześniej nie napisano o żadnej kobiecie.”Obietnica ta została wypełniona w La divina commedia, którą skomponował wiele lat później, wyrażając swoją wzniosłą i duchową miłość do Beatrice, która jest jego orędowniczką w piekle, jego celem w podróży przez Purgatorio i jego przewodnikiem przez Paradiso. Na pierwszy rzut oka, w Purgatorio, jest tak samo przytłoczony, jak w wieku dziewięciu lat, i jest olśniony jej obecnością przez całą podróż, dopóki nie wstąpi ponownie na swoje miejsce w niebie. Ten wyraz wysublimowanej i uduchowionej miłości kończy się całkowitym wchłonięciem Dantego w boskość.