zastrzyki z toksyny botulinowej (BTX) do powiek i brwi są obecnie uważane za leczenie z wyboru w przypadku skurczu powiek, zapewniając umiarkowaną lub znaczną poprawę u ponad 90 procent pacjentów. Średnie opóźnienie od momentu wstrzyknięcia BTX do wystąpienia poprawy wynosi od dwóch do pięciu dni, a średni czas trwania wynosi od trzech do czterech miesięcy, po czym leczenie należy powtórzyć w celu utrzymania korzyści. Oprócz wyraźnej poprawy funkcjonalnej, zwykle występuje znacząca poprawa dyskomfortu, a z powodu mniej zakłopotania często poprawia się samoocena pacjentów. Chociaż po około 10 do 15 procentach wszystkich sesji terapeutycznych występują pewne działania niepożądane (opadanie powiek, rozmycie lub podwójne widzenie, łzawienie i miejscowy krwiak), powikłania rzadko wpływają na funkcjonowanie pacjenta i zwykle ustępują samoistnie w czasie krótszym niż dwa tygodnie. Nie ma widocznego spadku korzyści, a częstotliwość powikłań faktycznie zmniejsza się po powtarzanych zabiegach BTX.
apraklonidyna, kropla do oczu, która może powodować skurcz mięśnia górnej powieki, może być stosowana jako środek tymczasowy, gdy efekt BTX nie rozpoczął się lub gdy zanika.
niektórzy pacjenci ze skurczem powiek mają częściową ulgę od leków, takich jak klonazepam, triheksyfenidyl, lorazepam, baklofen i tetrabenazyna. Jednak biorąc pod uwagę ich skutki uboczne i znaczną poprawę z BTX, leki doustne nie są często stosowane.
w bardzo ciężkich przypadkach u pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynnościowymi, którzy nie zareagowali dobrze na toksynę botulinową, inną opcją może być operacja chirurgiczna. Myektomia, która polega na usunięciu niektórych lub wszystkich mięśni odpowiedzialnych za zamknięcie powiek, można rozważyć. Zawieszenie mięśnia na czole za pomocą nici syntetycznych oceniano w opornych przypadkach z dobrymi wynikami w małym badaniu, ale zastosowanie tej techniki u większej liczby pacjentów lub pacjentów jest uzasadnione. Zastosowanie głębokiej stymulacji mózgu odnotowano również w małych badaniach, z powodzeniem w opornych przypadkach skurczu powiek związanego lub nie z innymi dystoniami czaszkowo-szyjnymi.