Blog

Borderline personality disorder u nastolatków charakteryzuje się wieloma objawami. Jest niestabilność emocjonalna i skrajne ataki nastrojów. Problemy z tożsamością. Chaotyczne związki. Samookaleczenia i myśli samobójcze.

podczas gdy wiele z tych problemów brzmi, jakby były powszechne u nastolatków, młodzież z borderline zaburzenia osobowości doświadczają ich znacznie intensywniej niż inni.

„ich emocje mogą przejąć kontrolę nad ich ciałem”, wyjaśnia Alyson Orcena, LMFT, dyrektor kliniczny Evolve Treatment Centers. Nastolatek z BPD, na przykład, może odczuwać niekontrolowany żal, gdy inni mogą po prostu czuć się smutni. On lub ona może mieć atak paniki, gdy inni są po prostu zdenerwowany. Albo czuć euforię, gdy inni mogą być szczęśliwi. Kiedy inni czują się zdenerwowani lub zirytowani, że zostali skrzywdzeni, nastolatek z BPD może drżeć z niekontrolowanej wściekłości.

” niektórzy ludzie płaczą po rozstaniu; nastolatek z BPD może wyrzucać rzeczy swojego partnera przez okno”, opisuje Orcena, która pracuje z nastolatkami z BPD i ich rodzinami w Kalifornii. „Kiedy są zdenerwowani, mogą stać się groźni, histeryczni, uderzyć kogoś innego, wybić dziurę w ścianie. Krótko mówiąc, są one bardzo wrażliwe, bardzo reaktywne i mają powolny powrót do poziomu wyjściowego”, mówi.

Co to znaczy mieć powolny powrót do linii podstawowej?

orcena wyjaśnia. „Zamiast doświadczać emocji, a następnie pozwalać jej przejść, jak wielu, wciąż ją rozpalają. W chwili, gdy o tym pomyślą, ich poziom niepokoju wraca do normy. Ta osoba nie może pomóc w odpuszczeniu tego doświadczenia. Więc ciągle się emocjonalnie aktywują.”

dialektyczna terapia zachowania (DBT) dla Borderline Personality Disorder

ta niezdolność do przechodzenia przez emocje nazywa się rozregulowaniem emocji. Jest podstawowym, nadrzędnym objawem borderline personality disorder. Jest to również powód, dla którego tak wielu nastolatków z BPD ma problematyczne zachowania-takie jak impulsywne używanie substancji, próby samookaleczania i niekontrolowany gniew.

dodatkowo, wiele nastolatków z BPD zmaga się z byciem w chwili. „Jest dla nich wyzwaniem, aby zobaczyć, co jest faktem, co jest osądem, co jest prawdziwe, a co nie”, mówi Orcena.

dlatego dialektyczna terapia behawioralna, stworzona przez dr Marshę Linehan w latach 80., jest tak wysoce skutecznym leczeniem. Dr Linehan pierwotnie opracowała DBT do leczenia pacjentów z BPD, gdy inne terapie nie były skuteczne. DBT stosuje hierarchię leczenia, określaną jako DBT House of Treatment, w której terapeuci kierują się zachowaniami zagrażającymi życiu – np. samookaleczenia i zachowania samobójcze-przed innymi problemami. Do tej pory dialektyczna terapia zachowania jest jedynym opartym na dowodach leczeniem BPD.

cztery podstawowe moduły DBT

DBT uczą czterech głównych zestawów umiejętności: regulacji emocji, tolerancji dystresu, uważności i efektywności interpersonalnej. Są to podstawowe moduły DBT.

umiejętności regulacji emocji uczą nastolatków różnych sposobów łagodzenia ich niekontrolowanych emocji. Skuteczność interpersonalna uczy ich, aby nie przyjmować podejścia czarno-białego (tj. miłość/nienawiść), jeśli chodzi o innych ludzi. Umiejętności te zapewniają również praktyczne sposoby poruszania problemów z przyjaciółmi i rodziną, rozwiązywania konfliktów, rozmowy z innymi i podejścia do sytuacji, gdy czują, że ktoś inny ich skrzywdził. Umiejętności tolerancji na cierpienie pokazują im, jak mogą się uspokoić, gdy są bardzo zdenerwowani, pogrążeni w smutku lub spanikowani-nie raniąc siebie ani innych wokół siebie. A ogólne ćwiczenia uważności pomagają nastolatkom być bardziej spokojnym ze sobą i bardziej obecnym przez cały dzień, zamiast rozmyślać o przeszłości lub zbyt wcześnie wyciągać negatywne wnioski na temat innych.

wszystkie te umiejętności-zestawy to te, których brakuje nastolatkom z BPD.

Porady dla rodziców nastolatków z BPD

Jeśli jesteś rodzicem nastolatka z BPD, prawdopodobnie masz trudne relacje z dzieckiem.

nastolatki z pogranicznym zaburzeniem osobowości doświadczają intensywnych emocji, które powodują, że zachowują się w sposób, który innym może być trudny do tolerowania. „Czy to ich wściekłe wybuchy, czy ich autodestrukcyjne zachowania, BPD teen często wysysa innych wokół nich”, mówi Orcena. „Mogą również bardzo szybko przejść od kochania osoby do nienawidzenia jej, co powoduje problemy z przyjaciółmi, rodzicami, romantycznymi zainteresowaniami, a nawet terapeutami.”

„ale to, co ludzie wokół nich muszą pamiętać – zwłaszcza rodzice – to to, że te nastolatki są w tak wielkim niebezpieczeństwie i bólu”, wyjaśnia Orcena. „Zbyt łatwo jest się nimi sfrustrować i zapomnieć o poziomie bólu, w którym się znajdują, lub współczuć temu, czego doświadczają.”

leczenie dla nastolatków z Borderline Personality Disorder

Niestety, ich silny poziom emocjonalnego bólu jest powodem, dla którego nastolatki z BPD często samookaleczają się i rozważają samobójstwo. Badania pokazują, że 80% osób z BPD próbuje popełnić samobójstwo. 10% z nich umiera w wyniku tych prób. Ten stosunkowo wysoki wskaźnik śmiertelności-50% więcej niż w populacji ogólnej-jest numerem jeden powód, dla którego konieczne jest poszukiwanie leczenia dla nastolatków z BPD.

leczenie w ośrodku zdrowia psychicznego dla nastolatków jest tym, co wielu klinicystów zaleca nastolatkom z BPD. Młodzieżowy RTC, który specjalizuje się w BPD, powinien oferować DBT, a także całodobowy monitoring na miejscu. Jest to konieczne, jeśli nastolatek zmaga się z tendencjami samookaleczającymi i samobójczymi. Ponadto niektóre ośrodki leczenia zdrowia psychicznego są w pełni kompleksowymi ośrodkami opieki zdrowotnej DBT. Oznacza to, że integrują wszystkie cztery wymagania DBT Dr Linehan: terapię indywidualną i rodzinną, grupy szkoleniowe umiejętności, coaching umiejętności i zespół konsultacyjny terapeutów.

Po zakończeniu leczenia w ośrodku zdrowia psychicznego nastolatek może przejść do częściowego programu hospitalizacji (PHP) lub intensywnego programu ambulatoryjnego (IOP) dla nastolatków z borderline personality disorder. Alternatywnie, nastolatek może również rozpocząć leczenie w PHP lub IOP, jeśli jego objawy nie są jeszcze wystarczająco poważne, aby uzasadnić leczenie stacjonarne w pełnym wymiarze godzin.