brodawka Vatera: struktura i funkcja

brodawka Vatera bierze udział w regulacji przepływu żółci (hamowaniu i ułatwianiu) do dwunastnicy i zapobieganiu refluksowi do układu żółciowo-trzustkowego. Funkcje te są osiągane przez specjalną strukturę mięśniową, nerwową i śluzówkową brodawki Vatera. Błona śluzowa brodawki Vatera składa się ze skomplikowanego systemu fałdów śluzówkowych, które mogą działać jako zastawka przeciwzakłóceniowa lub nawet uczestniczyć w regulacji odpływu żółci. Mięsień gładki zwieracza Oddi różni się anatomicznie i embriologicznie od otaczającego mięśnia dwunastnicy. Wykazuje spontaniczną aktywność elektryczną i mechaniczną, działającą niezależnie od dwunastnicy, ale zintegrowaną z ogólną funkcją przewodu pokarmowego przez mechanizmy miogenne, nerwy zewnętrzne i wewnętrzne oraz hormony krążące. Spontaniczna miogenna aktywność elektryczna rozprzestrzenia się dystalnie i prowadzi do dystalnie rozmnażających się skurczów fazowych. Za pomocą manometrii endoskopowej u ludzi można zmierzyć te skurcze fazowe, a także napięcie podstawowe, ciśnienie w przewodach żółciowych i ciśnienie w przewodach trzustkowych. Zmiany tonu podstawnego i aktywności fazowej zmienią opór przepływu, regulując w ten sposób przepływ żółci i indukując wypełnienie pęcherzyka żółciowego. Najbardziej charakterystyczną cechą zwieracza Oddi jest hamujące działanie cholecystokininy, która jest silnym wykonawcą pęcherzyka żółciowego, na zwieracz aktywności ruchowej Oddi. Cholecystokinina uwalniana w odpowiedzi na wewnątrz dwunastnicy tłuszczu i innych składników odżywczych może być fizjologicznym bodźcem zwiększonego przepływu żółci po prandially. Funkcja innych hormonów jest nadal raczej spekulacyjna, a ich fizjologiczne znaczenie czeka na dalsze potwierdzenie.