klub został założony około kwietnia 1943 roku pod nazwą Club Deportivo Veracruz po połączeniu dwóch klubów ze stanu Veracruz, Iberia de Córdoba i Veracruz Sporting Club, aby dołączyć do meksykańskiej pierwszej ligi. W tym czasie oba kluby grały w Liga Veracruzana, amatorskiej lidze w Veracruz. Te dwa kluby zdominowały Liga Amateur de Veracruz, zdobywając łącznie 21 tytułów. Każdy z tych klubów miał krótki pobyt w Primera Fuerza-nieistniejącej już amatorskiej lidze piłkarskiej w Meksyku-na początku lat 20., ale ze względu na odległość, kluby ogólnie grały w lokalnej lidze, która była mniej konkurencyjna. Klub zachował barwy klubu Veracruz Sporting Club, czerwone i czarne, które używali na początku jego istnienia, a kilka lat później zmienili Kolor Czarny na biały, zachowując czerwony jako główny kolor koszulki klubu. W pierwszym roku klub grał w Parque Deportivo Veracruzano dzieląc boisko z klubem Rojos del Águila de Veracruz. Przydomek klubu otrzymał Manuel Seyde, który również pomógł w połączeniu obu klubów. Klub miał zaszczyt być jednym z pierwszych klubów, które grały w lidze zawodowej, a także był pierwszym klubem spoza Meksyku, który wygrał turniej. Wśród innych rekordów, które klub posiada, jest większość spadków (cztery razy), w tym spadek w 2008 roku przez znienawidzonego rywala Pueblę, który właśnie awansował rok wcześniej. Od tego czasu klub gra w Liga de Ascenso, kilka razy zbliżając się do awansu, ale za każdym razem słabnie.
klub zagrał swój pierwszy mecz w turnieju Copa México 1943-44 przeciwko Atlante, który pokonał ich 5-1. Pierwszą bramkę dla klubu zdobył Manuel Rodríguez Angues, nazywany Manolín.
w swojej 1945-46 lidze Veracruz rozegrał 18 meczów z passą 14 zwycięstw i 4 remisy. Veracruz również zdobył swój pierwszy tytuł w tym roku. W sezonie 1947/48 zdobyli swój pierwszy puchar Meksyku pokonując Chivas 3-1. Wkrótce Veracruz zdobył swój drugi tytuł, w sezonie 1949/50, z najbardziej przytłaczającym zwycięstwem w historii meksykańskiego futbolu, pokonując Monterrey 14-0.
wiele lat później Veracruz pozyskał takich znanych graczy jak René Higuita, Braulio Luna, Adolfo Ríos, Luis Hernández, Fernando Arce, Alfredo Tena i inni. Po spadku do Primera División A Veracruz wrócił w 2002 roku po tym, jak został ogłoszony mistrzem Primera División A i zajął 11 miejsce latem 2002 roku. Sezon Apertura 2004 był jednym z najlepszych dla Veracruz, ponieważ zajęli 1 miejsce dzięki nowym zawodnikom, takim jak Cuauhtémoc Blanco, Christian Giménez, Kléber Boas i inni. Veracruz miał 59 menedżerów do tej pory, od 2008. W nocy z piątku 25 kwietnia 2008 na Luis „Pirata” Fuente stadium (Dom Tiburones Rojos de Veracruz), UNAM pokonał Veracruz wynikiem 4-2, wysyłając Veracruz do Primera A division league. Veracruz został oficjalnie relegowany z ligi meksykańskiej Primera División w nocy z piątku 2 maja 2008 w ostatnim meczu sezonu regularnego przeciwko Tecos UAG zakończonym remisem 0-0.
pierwszy tytuł
w trzecim roku istnienia klubu w turnieju 1945-46 klub wygrał 18 meczów z rekordem 14 zwycięstw i 4 remisy, wygrywając 8 z rzędu. W tym samym roku klub zdobył 105 bramek, prowadząc w strzelaniu był Argentyńczyk Jorge Enrico, a następnie Raimundo Gonzalez z 24. Luis de la Fuente był uważany za najlepszego gracza klubu ze względu na swój unikalny styl gry.
miało to miejsce 2 czerwca 1946 roku, w przedostatniej rundzie turnieju w Parque Asturias w mieście Meksyk, gdzie Real Club España wygrał 2-3 i tym samym po raz pierwszy zdobył tytuł mistrza. Z bramkami strzelonymi przez José Valdivię, Luisa de la Fuente i Raimundo Gonzaleza zakończyli 26-letnią passę turnieju, którą wygrał klub z Mexico City. W tym samym roku klub przegrał z Atlasem Tytuł Campeón de Campeones.
pierwszy tytuł Copa México edytuj
w turnieju Copa México w latach 1947-1948, wraz z odejściem najlepszych zawodników klubu (Argentyńczyk Jorge Enrico wraz z innymi dobrymi graczami, takimi jak Lazcano i Pachuco Durán, a być może najważniejszy trener klubu, Palomini) klub nadal zdołał wygrać swój pierwszy Copa México. Finał został rozegrany przeciwko Guadalajarze z wynikiem 3-1 pod wodzą Hiszpana Joaquina Urquiagi. Jest to jedyny Puchar, który klub zdobył, kończąc wicemistrzostwo 3 razy: w latach 1949-50, 1967-68 i 1994-95.
drugi tytuł
w rozgrywkach 1949-50 klub zdołał zdobyć swój ostatni do tej pory Tytuł meksykańskiej Primera División. Klub rozpoczął w tym roku od odmłodzonego składu prowadzonego przez Juana Luque de Serrallonga, Który rok wcześniej wrócił z pobytu w reprezentacji Meksyku. Ten rok jest również pamiętany, ponieważ klub miał swojego pierwszego zdobywcę gola: Peruwiańczyka Julio Ayllon, znanego również jako El Negro, czarnoskórego piłkarza w Meksyku, który był w tamtym czasie Rzadki; Julio zdobył w tym roku 30 bramek.
koniec Złotej Ery
Klub powitał nową dekadę wraz z początkiem końca swojej złotej ery. Turniej w latach 1950-51 stał się pierwszym przegranym rokiem z powodu problemów ekonomicznych, z jakimi borykał się klub pod rządami Miguela Alemána Valdeza i gubernatora stanu Marco Antonio Muñoza.
najgorszy sezon miał miejsce w sezonie 1951/52 po długiej walce spadkowej z Club América, która przegrała i po raz pierwszy w historii została zdegradowana do nowo utworzonej Segunda División de México. W tym samym roku klub zakończył karierę z rekordem 3 zwycięstw, 6 remisów i 13 porażek, co pozwoliło na zdobycie 54 bramek i zdobycie zaledwie 22 punktów, zaledwie 3 za Club América (który zachował kategorię i jest jednym z dwóch klubów, które nigdy nie spadły od profesjonalizacji sportu w Meksyku).
w sezonie 1952/53, grając w Segunda División de México, klub zakończył rok zaledwie o jeden punkt od awansu za Tolucą, która od tego czasu gra w pierwszej dywizji. Po tym rozczarowującym roku prawie wszyscy piłkarze opuścili klub po turnieju Pucharu 1953. W rezultacie ligi postanowiły rozwiązać Klub.
powrót 1960s–1970sEdit
w 1961 roku, dzięki grupie kibiców, założyli Patronat, w którym José Lajud Kuri został wybrany na prezesa i tak ożywił klub, aby wziąć udział w turnieju Segunda División de México 1961-62. Pierwsze lata były mierne i nie odniosły żadnego sukcesu.
w 1964 roku klub otrzymał szansę awansu po decyzji o zwiększeniu liczby klubów z 14 do 16. W tym samym roku najgorszy Klub Pierwszej Dywizji, Nacional de Guadalajara, zagrał w turnieju Play-off przeciwko Segunda División de México Petroleros de Ciudad Madero. Poza Rica i Veracruz zajęli 2., 3. i 4.miejsce (nie licząc Cruz Azul, który zdobył automatyczny awans po wygraniu turnieju). Turniej ten zakończył się zwycięstwem Nacional de Guadalajara i Veracruz, zajmując pierwsze i drugie miejsce z petrolerosem de Ciudad Madero trzecim i Poza Rica czwartym. Klub powrócił do pierwszej ligi po 12 latach gorzkiego, gorzkiego oczekiwania.
w turnieju first division 1964-65 Klub swój pierwszy mecz rozegrał 7 czerwca 1964 przeciwko Atletico Morelia w mieście Morelia w zremisowanym 3-3 meczu. Pierwszą bramkę klubu od powrotu zdobył Jesus Mercado. W tym roku klub zanotował 10 zwycięstw, 8 remisów i 12 porażek; zdobyli 41 punktów i uzyskali 44 za łączną liczbę 28 punktów, a w lidze łącznie 10. Najlepszy mecz rozegrali w 8 rundzie, kiedy pokonali Zacatepec 5-1. W latach 1978-79 klub został po raz drugi zdegradowany po przegranym 22 meczach, w których zdobył 83 bramki i zajął ostatnie miejsce w rozgrywkach. Warto wspomnieć, że w tym roku klub miał pięciu różnych trenerów. Na tydzień przed ostatnim meczem w pierwszej lidze klub zapewnił sobie spadek po przegranym 5-2 meczu z klubem Universidad de Guadalajara w mieście Guadalajara. Ostatni mecz klub zagrał w tym turnieju przeciwko Tigres de la UANL 3 czerwca 1979, u siebie, gdzie zremisowali 1-1 i tym samym zakończyli swój drugi pobyt w first division, kończąc kolejną dekadę.
lata 80 .XX wieku
klub rozpoczął karierę w Segunda División de México. Po turnieju w latach 1983-1984 klub został sprzedany do miasta Yucatán, gdzie zmienił nazwę na Venados de Yucatán. Klub ten przetrwał kilka lat przed rozpadem w 1998 roku.
po kilku latach braku klubu piłkarskiego reprezentującego stan Veracruz podjęto różne próby ożywienia klubu. Jednym z takich było wykupienie franczyzy Ángeles de Puebla, która w tym czasie była w sprzedaży z powodu braku kibiców. Klub był w tym samym mieście co Puebla, który zdobył dwa tytuły ligowe i dwa tytuły Copa México w 1980 roku. ale w 1989 roku grupa lokalnych biznesmenów wraz z finansowaniem przez gubernatora miasta Veracruz kupiła nowo promowany Klub Potros Neza, który w tym czasie był związany z klubem Pierwszej Dywizji Atlante. W tym samym roku klub rozegrał swój pierwszy mecz turniejowy i przegrał z Pueblą pod wodzą Héctora Sanabria. W tym samym roku klub zajął 5 miejsce w grupie 4, w sumie 34 – mimo to klub zdołał pozyskać kibiców, grając z wielkim sercem. Wyróżniali się tacy zawodnicy jak Davidovich, José Luís Marroquín, Castañon, Salcedo, Pascual Ramírez, Jardon Eduardo Rergis, Eduardo Moses, Omar Palma i Jorge Comas. Ten rok jest pamiętany jako La Tiburomania, ponieważ bez względu na to, gdzie klub grał, zawsze miał duże wsparcie, bez względu na odległość. Powrót klubu rozpoczął euforię w mieście w turnieju 1989-90, kiedy klub miał 19 prostych wyprzedaży. Wszystko osiągnęło punkt kulminacyjny, gdy klub zagrał na Estadio Azteca, gdzie 50 000 kibiców Veracruz wylało się na stadion o pojemności 114 000 i ustanowiło rekord dla największej liczby kibiców uczestniczących w meczu wyjazdowym. Mecz zakończył się zwycięstwem gospodarzy 3: 5 w kontrowersyjnym meczu sędziowanym przez Javiera Castellanosa.
w tym samym roku odbył się czteroosobowy turniej specjalny z udziałem brazylijskiego klubu Botafogo, hiszpańskiego klubu Real Madryt oraz lokalnego klubu UNAM. Botafogo ostatecznie zdobył Puchar, ale kibice pamiętają ten turniej, ponieważ klub pokonał Real Madryt 4: 2, z bramką Argentyńczyka Omara palmy.
1990sEdit
lata 90.rozpoczęły się od grupy graczy i grupy fanów, która stała się znana jako La Tiburomaniam, którzy kibicują ulubionym graczom Jorge Comas Adolfo Ríos, Joaquín Del Olmo, Octavio Becerril, Pascual Ramírez, José Luís González China pod kierownictwem brazylijskiego Edu. Klub nie zakwalifikował się do play-offów po długiej walce o 2 miejsce w grupie 3 przeciwko Cruz Azul.
w turnieju w latach 1991-92 Klub dał kibicom coś do kibicowania po złym początku turnieju, co spowodowało istnienie ich klubowego zawodnika Angel Lopez, którego zastąpił Roberto Matosas. Po zmianie trenera klub miał znacznie lepszy turniej, który zakwalifikował klub do nokautującej serii play-off przeciwko Correcaminos UAT, którą wygrali 4-3, co zrobili od czasu reformy klubu w 1970 roku. Klub zmierzył się z Necaxą w ćwierćfinale, gdzie przegrali 6-2.
w latach 1993-1994 klub obchodził swoje 50-lecie specjalną ceremonią przed turniejem, w którym byli mistrzowie klubu spotkali się, aby rozegrać specjalny mecz. Przed sezonem klub podpisał kontrakt z byłymi mistrzami Carlosem Poblete i Rubénem Omarem Romano. Ten rok jest również pamiętany za ten wspaniały mecz towarzyski, który klub rozegrał przeciwko Atlético Madryt.
w turnieju w latach 1994-95 pod kierownictwem Anibala Ruiza, który dzięki specyficznemu defensywnemu stylowi trenerskiemu sprawił, że kibice stracili zainteresowanie klubem, mimo to klub zakwalifikował się do meczu knock-out przeciwko znienawidzonemu rywalowi Puebli, który awansował do ćwierćfinału po remisie 1-1 z powodu lepszej pozycji w lidze. Klub był bliski zdobycia tytułu Copa México 1994-95 po pokonaniu Irapuato, Estudiantes Tecos i Santos Laguna w tej kolejności w meczu finałowym, który odbył się na neutralnym boisku na Estadio Cuauhtémoc w mieście Puebla, gdzie klub przegrał 2-0. W 1995 roku klub został sprzedany lokalnej sieci telewizyjnej Televisa, która sprowadziła do klubu lepszych graczy, ponownie wzbudzając nadzieje kibiców.
w latach 1996-97 nowym właścicielem został José Mari Bakero, który właśnie zakończył długą karierę w hiszpańskim gigancie Barcelona wraz z kluczowymi graczami kolumbijskiej drużyny narodowej Leonelem Álvarezem, Ivánem Valenciano, Alexisem Mendozą i ulubionym bramkarzem kibiców Adolfo Ríosem. Z szumem nowych graczy klubu wielu dawało klubowi szansę na zdobycie tytułu ligowego, ale po polu turniejowym z kontuzjami i z podzieloną szatnią klub zdołał zdobyć tylko 9 punktów i zakończył Ostatnie opuszczenie klubu w problemach spadkowych dla kampanii Gniazdo.
w sezonie 1997/1998 Klub wypuścił większość zawodników, którzy sprowadzili znanego bramkarza René Higuitę wraz z zawodnikami nieznanymi w lidze, aby uniknąć trzeciego spadku. Z braku doświadczenia piłkarze zakończyli ten turniej z rekordem 3 zwycięstw, 5 remisów przegrywając 9 meczów w sumie 14 punktów i tym samym raz sprzedając się na trzecim spadku w historii klubu.
w Invierno del 98 grającym obecnie w Primera A klub rozpoczął swoją podróż, aby po raz kolejny powrócić do pierwszej ligi, zatrudniając Juana Manuela Alvareza, który już kilka lat temu osiągnął to zadanie z klubem Celaya. Juan Manuel Alvarez został zastąpiony przez trenera” El Turco ” Aude, który miał duże doświadczenie w lidze i zdołał zebrać zawodników docierających w tym roku do półfinału, przegrywając serię z Venados de Yucatán.
w 1999 roku klub został sprzedany city of Veracruz wraz z lokalnymi właścicielami firm. Klub miał JEDEN z najgorszych sezonów w swojej historii, że inverno 99 z klubem tworzonym głównie przez doświadczonych graczy wraz z młodymi doświadczonymi graczami. W tym turnieju klub nie zakwalifikował się do play-offów, a awans wydawał się niemożliwy każdego dnia – i tak klub zakończył tę dekadę z kilkoma silnymi klubami na początku dekady, a na końcu z trzecią relacją klubu.
2000sEdit
w turnieju 2000-01 klub w końcu spełnił swoje oczekiwania stając się konkurencyjnym klubem w Primera A pierwszy pod kierownictwem Carlosa Trucco i Roberto Saporiti w drugiej połowie, ci dwaj menedżerowie wygrali kilka meczów, które kwalifikują ich do playoff, gdzie zostali wyeliminowani, ale ożywili zainteresowanie miejscowymi. Po zakończeniu tego turnieju first division powiększyła się z 18 do 20, które w tym samym roku awansowały do dwóch klubów. La Piedad awansował po wygraniu turnieju Verano 2001 Primera A i wygraniu meczu o awans z Toros Neza. Seria awansów została rozegrana pomiędzy Atlante, który miał najgorszy procent spadku przeciwko klubowi, który zdobył najwięcej punktów w Primera A, czyli Veracruz. Drugi mecz o awans pomiędzy tymi dwoma klubami rozegrał pierwszy mecz na Estadio Luis de la Fuente w Veracruz, który zakończył się remisem 0-0. Drugi mecz został rozegrany na Estadio Azteca, gdzie Atlante pokonało Veracruz 4-1 i pozostało w najwyższej lidze.
2002 awanse
w 2002 roku awansowali do meksykańskiej Primera División po zwycięstwie w play-off z Léonem.
2008 spadek
w Apertura 2007 klub zajął przedostatnie miejsce w tabeli procentowej tuż powyżej Puebli i poniżej Tigres UANL z odsetkiem 1,0706.
w Primera División de México Clausura 2008 klub po raz kolejny miał zły rok z rekordem 4 zwycięstw, 5 remisów i przegranych 8, co w sumie 17 punktów kończyło 16 w lidze. Klub stracił spadek po przegranej u siebie z bezpośrednimi rywalami w walce o spadek Puebla z wynikiem 2-0. Spadek klubu został oficjalnie ogłoszony w następnym meczu z UNAM u siebie przegrywając 4-2 i ustanawiając nowy rekord ligowy w spadku z 4.
klub grał w Liga de Ascenso od Apertura 2008 i był blisko kilka razy, ale zawsze był krótki.
2011 Dezaffiliacjaedytuj
3 czerwca 2011 r.FMF dezaffiliowało Tiburones Rojos z powodu braku płatności na rzecz FMF.
Federacion Mexicana de Futbol Asociacion, AC informuje, że Zwyczajne Walne Zgromadzenie na swoim dzisiejszym posiedzeniu, po przeanalizowaniu sytuacji Reprezentaciones Soha, Inc., SA de CV, (Club Veracruz i / lub Club Tiburones Rojos de Veracruz), członek Liga de Ascenso, meksykańskiej Federacji Piłkarskiej, AC jednomyślnie postanowił, zgodnie z art. 17, 25 i innymi powiązanymi i mającymi zastosowanie statutami FMF, unieważnić certyfikat Członkostwa i w konsekwencji zwolnić taki podmiot z obowiązku wywiązania się z jego zobowiązań finansowych wobec FMF i jej podmiotów stowarzyszonych.
Po tym ogłoszeniu pomiędzy Veracruz i Albinegros de Orizaba uzgodniono zjednoczenie swoich zespołów po długach, które drużyna miała.
2013 Zmiana Klubuedytuj
Klub San Luis został przeniesiony do Tuxtla Gutierrez, Chiapas, aby grać na Estadio Víctor Manuel Reyna, pod nazwą Chiapas Football Club. Klub La Piedad został przeniesiony do stanu Veracruz, aby grać na Estadio Luis „Pirata” Fuente, pod nazwą Veracruz.
2019 dezaffiliacjaedytuj
po trwającym od września 2018 do października 2019 roku 41-metrowym meczu bez wygranych, wielu doniesieniach o graczach nie otrzymujących płatności, proteście w grze przeciwko Tigres UANL w Apertura 2019 i powtarzającym się niezadowoleniu z właściciela Fidela Kurriego, FMF oficjalnie dezaffiliowało Veracruz z ligi MX po apertura 2019. Ich zawodnicy stali się wolnymi agentami, mogli podpisać kontrakt z dowolnym klubem, a ich kobieca drużyna została również wyrzucona z Liga MX Femenil. Rozwiązano również wszystkie pozostałe oddziały klubu, w tym jego akademie i rezerwy. W rezultacie Liga MX rozpoczęła rozgrywki Clausura 2020 z zaledwie 18 drużynami.