[charakterystyka zaburzonej wymiany gazowej u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc]

jedenastu pacjentom z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP), umieszczonym w pozycji leżącej, podano mieszaninę 0,1% CO i 21% O2 W N2 jako gaz natryskowy i normalną sól fizjologiczną zawierającą sześć gazów obojętnych, w tym SF6, etan, cyklopropan, halotan, eter dietylowy i aceton przez żyłę przedkubitalną. Po ustaleniu stanu stacjonarnego pobrano wydychany gaz i jednocześnie pobrano próbki krwi tętniczej i mieszanej krwi żylnej przez cewnik wprowadzony do tętnicy udowej lub płucnej. Zakładając, że sprawność przenoszenia masy danego gazu wskaźnikowego w każdej jednostce wymiany gazu byłaby ograniczona przez stosunek wentylacji do perfuzji (VA/Q) i przewodności dyfuzyjnej do perfuzji (G/Q), dane analizowano za pomocą modelu płuc z 20 jednostkami wzdłuż osi VA/Q i G/Q, odpowiednio. Dzięki zastosowaniu metody najmniejszych kwadratów ważonych w połączeniu z ideą optymalizacji ograniczonej, dane zostały przekształcone w praktycznie ciągły rozkład Q względem osi VA / Q i G / Q. Wyniki analizy wykazały, że: 1) pacjenci z zaawansowaną POChP wykazują rozszerzenie dystrybucji VA / Q, któremu towarzyszy znaczący udział zarówno wysokiego VA/Q (zmiana rozedma), jak i niskiego obszaru VA/Q (zajęcie obwodowych dróg oddechowych). i 2) ich dystrybucje Q wzdłuż osi G / Q są unimodalne, ale mają obszar o stosunkowo niskim G / Q, co wskazuje na niewielki, ale znaczący udział ograniczenia dyfuzji w ich hipoksemii. Podsumowując, ustalenia konsekwentnie sugerują, że niejednorodność G/Q może częściowo odpowiadać za zaburzenia wymiany gazowej w przypadkach POChP.