Determinanty poziomu ciśnienia tętniczego
nadciśnienie tętnicze jest zaburzeniem regulacji ogólnoustrojowego ciśnienia tętniczego, które samo w sobie jest ustalane i regulowane przez wiele układów narządów.
ciśnienie tętnicze wynika z działania pompującego lewej komory serca; dlatego poziom ciśnienia tętniczego w dowolnym punkcie przedziału naczyniowego tętnicy odbija się na funkcjonowaniu lewej komory. Podczas każdego skurczu lewej komory, najwyższe ciśnienie układowe generowane w tętnicach nazywa się ciśnienie skurczowe. Gdy zastawka serca kontrolująca odpływ z lewej komory zamyka się, a lewa komora rozluźnia (między uderzeniami), ciśnienie tętnicze spada, gdy krew tętnicza szybko wypływa z komory tętniczej do naczyń włosowatych. Szybkość spadku ciśnienia jest kontrolowana przez tętnice końcowe i przez energię zwracaną do krwi z rozluźnieniem ścian dużych tętnic przewodowych, proces określany jako efekt windkessela i związany bezpośrednio z elastycznością (zwaną zgodnością) tętnic przewodowych. Proces windkessel jest bardzo podobny do rozciągniętego gumowego paska odbicia procy i wywierania siły na napędzany obiekt. Najniższy poziom ogólnoustrojowego ciśnienia tętniczego osiąga się tuż przed następnym skurczem i jest określany jako ciśnienie rozkurczowe. Tak więc ciśnienie skurczowe odzwierciedla działanie serca, opór przed wypływem z komory tętniczej i efekt windkessela, podczas gdy ciśnienie rozkurczowe jest ustalane przez szybkość wypływu (opór ustawiany przez tętnice) i czas między skurczami (interwał „międzybeat” lub tętno). Przy stałej oporności tętnic zwiększenie częstości akcji serca może zwiększać pozornie ciśnienie rozkurczowe. Ciśnienie rozkurczowe śledzi również ciśnienie skurczowe, biorąc pod uwagę, że wzrost ciśnienia skurczowego wyznacza wyższy punkt początkowy, od którego ciśnienie tętnicze może spadać między skurczami. Różnica ciśnień między ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym nazywana jest ciśnieniem impulsowym. Ciśnienie tętnicze przyjmuje większe zainteresowanie badawcze jako potencjalny czynnik przyczyniający się do rozwoju nadciśnienia układowego i uszkodzenia ściany tętniczej prowadzącej do miażdżycy.
poziomy ciśnienia skurczowego i rozkurczowego nie są stałe w czasie, ale raczej zmieniają się w sposób ciągły, na zasadzie beat by beat, nawet podczas odpoczynku i snu. Ciśnienie tętnicze zależy od wielu czynników, w tym wieku, płci, masy ciała, poziomu kondycji fizycznej, aktualnej aktywności fizycznej i zachowań wszelkiego rodzaju (np. Jedzenie, picie). Oczywiście ciśnienie tętnicze jest również pod wpływem wielu leków, w tym leków na receptę, leków dostępnych bez recepty i narkotyków nadużywania. Ogólnoustrojowe ciśnienie tętnicze człowieka jest zwykle mierzone za pomocą urządzenia okluzyjnego (mankietu) umieszczonego na jednym lub obu ramionach. Gdy ciśnienie tętnicze jest mierzone w ten sposób, zarówno górne, jak i dolne wartości są cytowane (np. 120 na 80, skurczowe na rozkurczowe). Zamiast skurczowego i rozkurczowego, możemy również mówić o średnim ciśnieniu tętniczym (MAP), które jest średnim ciśnieniem między ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym. MAP, uśredniona w czasie, jest definiowana przez następującą zależność obejmującą pojemność minutową serca (CO) i całkowity układowy opór naczyniowy (TSVR): MAP = co × TSVR. TSVR jest sumą całkowitego oporu na przepływ krwi z przedziału tętniczego i odzwierciedla działanie wszystkich końcowych tętnic. CO to ilość krwi (w litrach) pompowana przez lewą komorę serca w ciągu pełnej minuty. Ta objętość krwi jest określona przez siłę skurczu lewej komory, częstość akcji serca i ilość krwi zawartej w komorze lewej komory podczas każdego skurczu. Ten ostatni jest częściowo kontrolowany przez ilość krwi, która powraca do serca z przedziału żylnego (zwanego powrotem żylnym) oraz przez opór napotkany, gdy serce pompuje krew do obwodu tętniczego. Ponieważ żyły pojemnościowe wpływają na powrót żylny, zmiany zarówno objętości krwi, jak i stopnia zwężenia żylnego mięśnia gładkiego wpływają na niskie ciśnienie krwi w żyłach i ilość krwi powracającej do serca. Ponieważ CO jest zdefiniowana przez objętość krwi wyrzucanej przez lewą komorę z każdym uderzeniem (określana jako objętość udaru) i tętno, ciśnienie tętnicze jest określane przez objętość udaru, tętno i TSVR.
we wszystkich organizmach ciśnienie tętnicze jest ustalane i regulowane przez wiele czynników, z których większość jest zintegrowana poprzez mechanizmy wymiany informacji, zarówno układu nerwowego, jak i chemicznego. Głównym systemem regulującym i ustawiającym ciśnienie tętnicze jest ANS, który działa w sposób zintegrowany z ośrodkowym układem nerwowym (OUN). Obie gałęzie ANS, współczulne i przywspółczulne, współpracują ze sobą w zintegrowany sposób, aby kontrolować ciśnienie tętnicze. Niektóre badania wskazują, że oba systemy działają w opozycji, z jednym stymulującym (współczulnym), a drugim hamującym (przywspółczulnym) w celu regulacji ciśnienia tętniczego i działania serca. Jednak dokładniejszym poglądem jest to, że oba systemy współpracują ze sobą, aby osiągnąć ostateczny cel, a mianowicie pozwolić organizmowi przetrwać i osiągnąć to, co chce zrobić. Ważne jest, aby docenić tę koncepcję, aby zrozumieć znaczenie dynamiki ciśnienia krwi. Układ współczulny jest ogólnie uważany za Oddział ans reagujący na stres, ponieważ zmienia funkcje układu narządów, aby zoptymalizować reakcję organizmu na stres, niezależnie od tego, czy stres powstaje zewnętrznie, czy wewnętrznie. Układ przywspółczulny jest uważany za” wegetatywną ” gałąź ANS, regulującą najbardziej prymitywne i niezbędne działania biologiczne niezbędne do przetrwania organizmu i gatunku. Układ współczulny (1) może zwiększyć częstość akcji serca i siłę skurczu; (2) może zwiększać napięcie (napięcie) mięśni gładkich w końcowych tętnicach, zmniejszając w ten sposób szybkość wypływu krwi z komory tętniczej i zwiększając ogólnoustrojowy opór naczyniowy; (3) stymuluje uwalnianie substancji chemicznych z nerek i nadnerczy, które są ważne dla kontroli objętości krwi, elektrolitów krwi oraz skurczu lub rozluźnienia mięśni gładkich w tętnicach i tętnicach; oraz (4) kontroluje niezliczoną ilość dodatkowych funkcji od metabolizmu, do funkcjonowania oczu, do funkcji seksualnych. Jedną z najważniejszych funkcji układu współczulnego jest przesunięcie przepływu krwi między układami narządów w celu zaspokojenia potrzeb tkanek. Każdy układ narządów dostaje ułamek całkowitej CO; jednak, podczas niektórych funkcji jednostki, jeden układ narządów może potrzebować więcej. Osiąga się to przez OUN poprzez selektywne zwiększenie aktywności nerwu współczulnego do poszczególnych układów narządów, które nie potrzebują przepływu (w tym czasie) i zmniejszenie aktywności nerwów do układów narządów, które potrzebują więcej krwi. Układ przywspółczulny kontroluje wiele układów narządów, aby utrzymać normalną homeostazę w przypadku braku stresu. Na przykład układ przywspółczulny spowalnia serce, zwiększa aktywność przewodu pokarmowego i wydzielanie, aby wspomóc trawienie, ułatwia eliminację produktów odpadowych z organizmu, chroni płuca przed wdychaniem toksycznych chemikaliów i substancji, chroni siatkówkę przed nadmiernym światłem i ułatwia widzenie na krótkich dystansach. Zarówno współczulne, jak i przywspółczulne gałęzie projektu ANS od OUN do serca; jednak tylko układ współczulny wysyła projekcje nerwów do naczyń krwionośnych.
ANS pochodzi z OUN i jest ściśle związana, poprzez krótkie i długie nerwy, z częściami mózgu, które są ważne w koordynowaniu funkcji sercowo-naczyniowych i oddechowych (pnia mózgu), a także częściami, które są ważne dla prymitywnych i złożonych zachowań, a nawet poznania. Każde zachowanie lub działanie jednostki wymaga odpowiedniej i selektywnej odpowiedzi autonomicznej; w przeciwnym razie organizm nie mógł wykonać pożądanego działania. Na przykład „strach” ogólnie zwiększa aktywność współczulną i zmniejsza aktywność przywspółczulną. Jednak, chociaż zarówno strach przed zagrożeniem zewnętrznym, jak i strach wynikający z „wewnętrznego” poznawczego (postrzeganego) zagrożenia mogą spowodować aktywację współczulnej odpowiedzi (np. zwiększenie częstości akcji serca), specyficzne zmiany w funkcjonowaniu autonomicznym nie są takie same. Tak więc nie można uogólniać i mówić, że wszystkie reakcje strachu będą miały taki sam wpływ na układ sercowo-naczyniowy; niektóre mogą być bardziej wymagające lub nawet bardziej szkodliwe niż inne. Relacje między zachowaniem i normalnego lub nieprawidłowego funkcjonowania układu sercowo–naczyniowego są niedawno wyjaśniono, i takie badania obejmują obszar badań określanych behawioralno-autonomicznego sprzężenia. To, że takie sprzężenie jest podyktowane przez geny, a tym samym staje się częściowo kontrolowane przez dziedziczenie, zostało niedawno ustalone poprzez badania w naszym laboratorium. Czy osoba może odziedziczyć geny, które prowadzą do nieprawidłowego sprzężenia behawioralno-autonomicznego?
układowe ciśnienie tętnicze wykazuje również rytm dobowy, który jest na ogół wyższy w okresie czuwania/dnia i niższy w okresie odpoczynku / snu. Gdy indywidualne ciśnienie tętnicze zmniejsza się z wysokiego podczas okresu aktywnego do niskiego podczas okresu odpoczynku, osoba może być klasyfikowana jako ” dipper.”Co ciekawe, wiele osób z nadciśnieniem tętniczym wykazuje niepowodzenie w” zanurzeniu „i określa się je jako” niedrożne.”
układ hormonalny ma bezpośredni i pośredni wpływ na określenie poziomu ogólnoustrojowego ciśnienia tętniczego. Steroidy, zarówno gonad, jak i kory nadnerczy, wywierają bezpośredni wpływ na wszystkie składniki komórkowe przedziału tętniczego (w tym komórki mięśni gładkich i śródbłonka), na funkcjonowanie nerek, co wiąże się z zatrzymaniem sodu i wody, na działanie serca, a zwłaszcza na funkcjonowanie OUN. Układy hormonalne są związane z kontrolą rytmu dobowego (dobowego) i bezpośrednio wpływają na OUN (w tym na obszary poznawcze). Ponadto, biorąc pod uwagę, że każde zachowanie musi mieć odpowiednią reakcję autonomiczną i sercowo-naczyniową, jasne jest, że subtelne zmiany w zachowaniu za pośrednictwem endokrynologii, gdy wywierane przez dłuższy czas, mogą mieć głęboki wpływ na poziom ogólnoustrojowego ciśnienia tętniczego.