Co sprawia, że niezależny Film „niezależny”?

„to okres buntu…”

tutaj w Szkole Filmowej Lights dużo rozmawiamy i uczymy o „filmie niezależnym”.

ale kiedy zbierałem swoje przemyślenia i badania w ramach przygotowań do Postu o finansowaniu niezależnych filmów, zdałem sobie sprawę, że „niezależny” jest szalenie nieuchwytnym terminem – jest używany przez różnych ludzi do oznaczania różnych rzeczy; wyszukiwarka Google zwraca dziesiątki szanowanych wyników, oferując niezliczoną ilość definicji.

nadszedł czas, pomyślałem, aby zsyntetyzować te definicje dla naszych uczniów i czytelników, choćby po to, abyśmy mogli dyskutować o znaczeniu „filmu niezależnego” w jednym zamiast w stu jednym miejscu.

Twój buntowniczy niskobudżetowy short to niezależna, lub „indie” produkcja. Z budżetem około 20 milionów dolarów, Steve McQueen ’ s 12 Years a Slave przetoczył Independent Spirit Awards i zdobył najlepszy film na Oscarach w 2014 roku. Jak obaj mogą rościć sobie pretensje do niezależnej korony?

Co to w ogóle jest film niezależny?

na początku było zaufanie

niech to powrót do początków przemysłu w Ameryce.

w 1908 roku Motion Picture Patents Company (MPPC) utworzyło trust składający się z największych amerykańskich firm filmowych, wiodącego dystrybutora filmów, i Eastman Kodak, głównego dostawcy surowców filmowych w tym czasie. W ten sposób MPPC scentralizowało i znormalizowało produkcję, dystrybucję i wystawy filmowe, zakazując konkurencji. Nie-członkowie zostali nazwani „niezależnymi” i wygnani z królestwa.

duży kontyngent tych wyrzutków spakował walizki i udał się na zachód, szukając wolności od jurysdykcji MPPC. W końcu znaleźli drogę do wioski Hollywood w Kalifornii.

granica dobrze pasowała tym niezależnym: Sąd Apelacyjny Dziewiątego okręgu w San Francisco miał awersję do egzekwowania roszczeń patentowych, skutecznie umożliwiając im budowanie własnego sprzętu i produkcję własnych filmów.

do 1913 roku niezależni wyprzedzili grę z dziesiątkami Filmów Fabularnych, podczas gdy MPPC trzymało się przestarzałego krótszego formatu. Licencje patentowe trustu zakończyły się we wrześniu 1913 roku, wybuch I wojny światowej stłumił jego europejski biznes, a 1 października 1915 roku sąd federalny orzekł, że MPCC „wykroczyło daleko poza to, co było konieczne do ochrony patentów”, ogłaszając nielegalne ograniczenie handlu.

trzy lata później MPPC zostało oficjalnie rozwiązane.

rozwój systemu studyjnego& Złoty Wiek Hollywood

podczas gdy MPPC upadło, niezależni w Hollywood byli zajęci tworzeniem nowego systemu produkcji filmowej, dystrybucji i wystaw. Firmy produkcyjne rozwinęły się w pionowo zintegrowane konglomeraty, które posiadały studia, działy dystrybucji, teatry i kontrakty personalne, tworząc „system Studio”.

20th Century Fox, Metro-Goldwyn-Mayer, Paramount Pictures, RKO Pictures i Warner Bros. Pod tymi ” wielką piątką „były” małe trzy ” kierunki: Columbia Pictures, United Artists i Universal Pictures. Wszyscy inni byli częścią” Poverty Row”, mniejszych studiów, które walczyły o przetrwanie, często pompując swoje zasoby do treści filmowych B.

i tak właśnie System studia zaczął przypominać samo zaufanie, które wyparł. Zespoły kreatywne były uważane za pracowników studia, a nie artystów niezależnych, a dla wielu starstruck hopefuls poprzeczka do wejścia była zaporowo wysoka.

mimo że system był zaciekły, ułatwiał produkcję treści z taką regularnością, że studia mogły grać na średniobudżetowych funkcjach i nieznanych aktorach, czego efektem były klasyki, takie jak Citizen Kane (1941).

Ten Złoty Wiek Hollywood, rozciągający się od końca lat 20.do początku lat 60., przyniósł nam Czarnoksiężnika z Krainy Oz (1939), Przeminęło z wiatrem (1939), dyliżans (1939), Casablankę (1942), północ przez północny zachód (1959) i wiele innych. Pomimo praktyk biznesowych, System Studio był dobrze naoliwioną maszyną, która wykonała zadanie.

koniec epoki

tylko zjednoczeni artyści stanęli pod prąd.

założone przez czterech pionierów kina niemego studio starało się powrócić do niezależnych korzeni Hollywood. Funkcjonował przede wszystkim jako finansista i dystrybutor projektów realizowanych poza zintegrowanym systemem innych kierunków.

UA walczyli, ale w 1941 roku wielu członków założycieli – wraz z Waltem Disneyem, Orsonem Wellesem i innymi – poparło utworzenie Stowarzyszenia niezależnych producentów filmów, grupy zaangażowanej w walkę z oligopolistycznymi praktykami Hollywood.

w 1942 roku SIMPP wniosła pozew Antymonopolowy, a w 1948 roku przełomową sprawę United States vs. Sprawa Paramount Pictures, Sąd Najwyższy nakazał majorom rozstać się z łańcuchami teatralnymi, skutecznie niszcząc model biznesowy studia. SIMPP zamknięto w 1958 roku, realizując większość swoich celów. Złoty Wiek Hollywood się skończył.

wierzono, że rozebranie studia z ich sieci teatralnych pozwoli produkować filmy w bardziej przystępnej cenie i zwiększy ich dostępność. Zamiast tego, do 1955 roku ” liczba wyprodukowanych filmów spadła o 25 procent. Ponad 4200 teatrów (czyli 23 procent całości) zamknęło swoje drzwi. Ponad połowa pozostałych nie była w stanie wypracować zysku”. Pojawienie się Telewizji dodatkowo zaszkodziło srebrnemu ekranowi w Ameryce, rywalizując o uwagę publiczności.

powstanie niezależnych

ale czas przejścia to czas potencjału, jak i zagrożenia. Wysiłki unicestwienia zaufania SIMP, w połączeniu z pojawieniem się niedrogich przenośnych aparatów podczas ii Wojny Światowej, oddały władzę w ręce ludzi. W studiach nie było już siły do duszenia; narzędzia handlu były dostępne dla wszystkich, którzy odważyli się nimi władać.

pracując poza systemem studyjnym, Nowa grupa filmowców podejmowała twórcze ryzyko z niskobudżetowymi funkcjami, kierując ducha francuskiego kina artystycznego Nowej Fali. W 1953 roku mały zbieg Raya Abraszkina został nominowany do Oscara za najlepszy scenariusz oryginalny, pierwszy „niezależny film”, który otrzymał taką sankcję od branży.

jednak niektórzy niezależni w ogóle nie dbali o „przemysł”.

„Official cinema is running out of breath” – ogłosili założyciele kolektywu Filmmakers, organizacji non-profit zajmującej się konserwacją i dystrybucją filmów eksperymentalnych. Wierzyli, że przemysł stał się „moralnie skorumpowany, estetycznie przestarzały, tematycznie powierzchowny, temperamentnie nudny.”Nic dziwnego, że kolektyw stał się ważnym zasobem dla Andy’ ego Warhola i awangardy.

„korupcja moralna” nie była wysoko na liście obaw innych niezależnych. Wykorzystali swoją wolność, aby zdobyć rynek młodych obietnicami seksu, narkotyków i przemocy, rozwijając gatunki horroru i science fiction.

W 1968 roku George Romero zaszokował publiczność swoją wyraźną nocą żywych trupów, wywołując kontrowersje, które rozwiązały się wraz z wprowadzeniem systemu oceny filmów MPAA jeszcze w tym samym roku.

„dzieci na widowni były oszołomione”, Roger Ebert relacjonował w swojej recenzji dla Chicago Sun-Times. „Po drugiej stronie ołtarza była mała dziewczynka, może dziewięcioletnia, która siedziała bardzo nieruchomo na swoim miejscu i płakała.”Variety posunęło się tak daleko, że uznało film za „bezlitosną orgię sadyzmu”.

tymczasem, z powrotem na ranczu…

podczas gdy niezależni wprowadzali innowacje w skromnych budżetach i skrobali dno beczki z filmem B, System studia szyfrował, aby odzyskać od sprawy Paramount i odciągnąć publiczność od telewizorów.

zamiast naciskać na treść, majorzy przelewali swoje zasoby na filmy ze spektaklem. Widescreen presentations, 3D presentations, stereo sound, even „Smell-o-Vision” – w którym zapachy były uwalniane do wydarzeń na ekranie-sprzedawano bilety przez większość lat 50.

filmy takie jak Dziesięć Przykazań (1956) i Lawrence z Arabii (1962) olśniewały, podczas gdy inne – w tym epicko droga Kleopatra (1963) – upadły.

ciąg takich niepowodzeń zainspirował studia, coraz bardziej zdesperowane, do zwrócenia się ku świeżym talentom. W 1967 roku Warner Brothers zatrudniło 29-letniego Warrena Beatty 'ego do produkcji ” Bonnie And Clyde”, co spowodowało, że przemoc przekroczyła tradycyjne poziomy studia i zarobiło ponad 70 milionów dolarów.

w rezultacie studia otworzyły drzwi „pokoleniu Szkoły Filmowej”, młodym pisarzom, reżyserom i aktorom – „auteurs” – którym zaufali.

narodziny „nowego Hollywood”& studia zależne

nazywane przez prasę „nowym Hollywood”, ta era pchnęła Hollywood na nowe terytorium, pożyczając od niezależnych Amerykanów i rozwijającego się kina artystycznego w Europie. Filmy takie jak The Graduate (1967, sfinansowane i wydane przez małe studio), Easy Rider (1969, sfinansowane przez małe studio) i Midnight Cowboy (1969, pierwszy film z oceną X sfinansowany i wydany przez duże studio) podważały konwencje narracyjne i obyczaje społeczne.

Ta Amerykańska Nowa Fala przetoczyła się w latach 70., przynosząc nam główne sensacje studyjne, takie jak Ojciec chrzestny (1972), Amerykańskie Graffiti (1973) i taksówkarz (1976).

To właśnie w tym czasie „film niezależny” stał się szczególnie trudny do zdefiniowania.

Duże studia finansowały i wydawały zdjęcia, dawniej sferę niezależnych. W latach 90.i na początku 2000 – zainspirowany sukcesem New Hollywood i jego duchowych następców, w tym autorów takich jak Steven Soderbergh i Quentin Tarantino – konglomerat Hollywood założył studia zależne, aby produkować maverick-minded, „niezależne treści”. Tak więc na świat przyszły Fox Searchlight Pictures, Paramount Vantage, Sony Pictures Classics i inne.

przy poparciu „independent content” Nie można się oprzeć pytaniu: czy” independent ” jest niezależne, jeśli ma za sobą konglomerat? Czy niezależny film jest definiowany przez jego sponsora i budżet, czy też jest definiowany przez coś bardziej abstrakcyjnego, powiedzmy przez pewnego „ducha”?

The Ouroboros of Independent Film

aby podejść do tego pytania, podsumujmy dotychczasową historię:

Indie turns mainstream ponownie zamienia indie, z przywłaszczeniem indie z powrotem do mainstreamu. I tak koło się obraca … prześledzić historię „niezależnego filmu” to prześledzić Uroborosa; cykl imperium i buntu, którego etapy są trudne do odróżnienia. Gdzie jeden się zaczyna, a drugi się kończy?

być może analizy historyczno-finansowe próbują podzielić to, co niepodzielne. Być może „niezależny”jest niematerialny, wieczny powrót filmu, prąd jakości i charakteru, który film ma lub nie ma.

pisarz John August mówi najlepiej:

uważam, że termin „niezależny film” powinien być zarezerwowany dla mówienia o samym filmie, a nie o tym, jak był finansowany. Nie bez powodu słowo „niepodległość” tak często pojawia się w pobliżu „rewolucji” – wspólnego ducha frustracji, anarchii i denerwowania apple-cart. Od samego początku niezależne filmy nie powstają tylko poza systemem studyjnym. Są one wykonane w opozycji do systemu studyjnego, z jego nieustającą potrzebą zaokrąglania rogów i łagodzenia ciosów. Przeciwstawiając się status quo, niezależne filmy pomagają go zmienić.

antropolog Kulturowa Sherry Ortner rzuca więcej światła na „film niezależny” w swoim wnikliwym eseju „Against Hollywood: American Independent Film as a Critical Cultural Movement”. Twierdzi, że można je odczytać „jako ucieleśnienie tego, co George Marcus i Michael Fischer (1986) nazwali”krytyką kulturową”:

” obietnica antropologii miała służyć jako forma krytyki kulturowej dla nas samych. Wykorzystując portrety innych wzorców kulturowych do refleksji nad autokrytyką na własny sposób, Antropologia zaburza zdrowy rozsądek i każe nam ponownie przeanalizować nasze przyjęte za pewne założenia „… nie jest naciągane przeniesienie tej idei do świata filmu niezależnego, który często wykorzystuje wiele tych samych strategii de-oswajania antropologii i etnografii, aby ” zaburzyć zdrowy rozsądek i ponownie przeanalizować nasze przyjęte za pewne założenia.”W szczególności wiele filmów niezależnych obejmuje pewien rodzaj surowego realizmu, tworząc filmy, które ukazują mroczne realia współczesnego życia i które nakładają na widza wymagania, aby wewnętrznie doświadczyć i zmierzyć się z tymi realiami.

niezależny jest w filmie, albo nie jest. jest to bardziej definiująca siła życiowa, „duch”, niż materialny zbiór warunków.

kadrowanie niezależności w ten sposób usuwa wiele zamieszania. Duch twojego buntowniczego niskobudżetowego krótkiego popycha kopertę; tak jak duch 12 lat niewolnika, z jego nieposkromionym 20 milionowym przedstawieniem „mrocznych rzeczywistości” złej instytucji.

To powiedziawszy, istnieje naturalnie korelacja między duchem niezależności a warunkami jej powstania – ponieważ niezależna treść jest z natury ryzykowna, często jest zarabiana za mniejsze pieniądze. Rzeczywiście, „najlepszym sposobem na niezależność jest obniżenie budżetu” – radzi reżyser „życia innych” (2006).

niepodległość w Hollywood: Budżet & Box Office

w obliczu ryzyka zbytniego uproszczenia branży, dzisiejsze Hollywood tworzy trzy poziomy filmów:

1. przeboje wyprodukowane przez obecne główne firmy – 20th Century Fox, Columbia Pictures, Paramount Pictures, Universal Pictures, Walt Disney Pictures i Warner Bros.Pictures – z budżetami w setkach milionów. Sukces kasowy szczęk (1975) i Gwiezdnych Wojen (1977, wyprodukowany przez studio reżysera George ’ a Lucasa) zrodził nową mentalność blockbuster, na nowo tworząc spektakularne obrazy z lat 50.; wysokie założenia koncepcyjne, tie-in merchandising i sequele napędzają ten modus operandi. „Coś, co wygląda jak hit kinowy, jest znacznie bardziej prawdopodobne, że zostanie sfinansowane i wspierane”, wyjaśnia profesor Joseph Lampel z Cass Business School w Londynie. „Każdy kupuje tę formułę, a jeśli się nie powiedzie, nikt nie zostanie obwiniony.”
2. niezależna treść Wyprodukowana przez Filia studios, rzadko za ponad 20 milionów dolarów, w szczególności kwalifikacja do Independent Spirit Awards 2014.
3. niezależna treść produkowana przez małe studia i niezależnych producentów, rzadko za ponad 10 milionów dolarów, kupowana na festiwalach i innych miejscach.

aby dać nam poczucie, co budżet 20 milionów dolarów i mniej może osiągnąć, przyjrzyjmy się dziesięciu najnowszym zwycięzcom Festiwalu Filmowego w Sundance i Independent Spirit Awards, dwóch wiodących amerykańskich niezależnych konkursów filmowych:

według konsultantki Filmowej Louise Levison, w 2013 roku, „Krajowy niezależny box office… jest 37.4 procent z szacowanej sumy 10,9 miliarda dolarów”. Inaczej mówiąc, około 60% zeszłorocznego brutto zostało wygenerowane przez (1), Główne studia Hollywood, podczas gdy pozostałe 40% – tj., ponad 4 miliardy dolarów-zostały wygenerowane przez (2) I (3), zależne od Hollywood studia i zakupy.

większym zainteresowaniem cieszy się fakt, że ponad 80% krajowego indie box office – tj., ponad 3 miliardy dolarów-wygenerowały filmy o budżetach poniżej 9 milionów dolarów. To dobra wiadomość dla małych wytwórni i niezależnych producentów z Hollywood; mogą być pewni, że w rzeczywistości istnieje popyt kasowy na ich filmy.

Independence from Hollywood: Truth& Control

oczywiście nie każdy niezależny filmowiec stawia sobie za cel Hollywood. Są tacy, którzy stanowczo sprzeciwiają się wszelkim pozostałościom hollywoodzkiego systemu studyjnego; którzy postrzegają go jako handel, który zabija prawdę o sztuce.

Hollywood, niektórzy mówią, propaguje schematyczny eskapizm. „Nie znoszę spisków”, opowiada Harmony Korine, bo nie czuję, że życie ma spiski. Nie ma początku, środka ani końca i denerwuje mnie, gdy wszystko jest tak idealnie związane.”

Maverick Charlie Kaufman popycha refleksje Korine dalej: „nienawidzę filmów, które mnie okłamują. Mam siedzieć i myśleć, że moje życie jest do bani, bo nie jest takie jak te na ekranie, a ja nie dostaję tych życiowych lekcji? Moje życie, czyjeś życie, jest bardziej jak błoto, a te filmy to tylko niebezpieczne śmieci.”

dla wielu priorytetyzacja handlu prowadzi również do braku kreatywnej kontroli. Legenda Indie Kevin Smith wspomina swoje doświadczenie z kręceniem Jersey Girl (2004) w systemie studyjnym:

musiałem właściwie słuchać notatek studyjnych… więc były zmiany w filmie… nigdy więcej nie chcę przechodzić przez to gówno… to doprowadziło mnie do punktu, w którym pomyślałem: „nie chcę kurwa pracować za dużo pieniędzy, ponieważ oznacza to, że studio zmusi cię do zrobienia wszystkiego, co możesz, aby uczynić go bardziej smacznym do filmu.msze.’

dzisiaj, jeśli nie zależy ci na dotarciu do „mas” na srebrnym ekranie Hollywood, masz szczęście. Istnieje mnóstwo alternatywnych podejść do oglądania i sprzedawania własnego filmu, które omawiamy w naszym artykule, Wprowadzenie do dystrybucji filmów Indie w erze cyfrowej.

rzeczywiście, „każdy film jest inny”, jak podkreśla Marc Schiller, założyciel i dyrektor generalny dystrybutora BOND360 w wywiadzie dla swojego Lights. „Tak naprawdę nie ma strategii „jeden rozmiar dla wszystkich”.”Wraz z rozwojem ery cyfrowej Hollywood będzie musiało zmagać się z dostępnością niszowych treści na platformach VOD i gdzie indziej.

pieniądze nie rosną na drzewach

doszliśmy do wniosku, że „niezależny film” jest zdefiniowany przez jego ducha. Ponieważ są one z natury ryzykowne, większość niezależnych filmów-niezależnie od tego, czy są kręcone wewnątrz, czy poza systemem studyjnym Hollywood – ma budżety poniżej 20 milionów dolarów.

dla czytelników Lighta 20 milionów może wydawać się daleko. Jak można zebrać 20 tysięcy dolarów, a co dopiero 1000 razy tyle? Sprawdź nasz niezależny podkład finansowania filmów, w którym omówimy podstawy pozyskiwania środków na twoją produkcję!

Michael Koehler, z

chcesz dowiedzieć się, jak zrobić własny niezależny film?