geny głównego kompleksu zgodności histologicznej (MHC) kodują białka, których układ odpornościowy używa do identyfikacji komórek i tkanek w organizmie jako „ja” lub „inne”. Cząsteczki MHC „rozmawiają” z komórkami T, które patrolują ciało w poszukiwaniu obcych najeźdźców lub niebezpiecznie zmutowanych komórek. MHC działa jak okno do naszych komórek. Przedstawia fragmenty informacji (peptydy) o stanie komórki – umożliwiając układowi odpornościowemu sprawdzenie infekcji, raka i innych dolegliwości. Komórki, które nie przechodzą testu self/other, są eliminowane.
geny MHC są polimorficzne, a pojedyncze organizmy z tego samego gatunku bardzo rzadko mają tę samą tożsamość MHC. Szukając dawcy do przeszczepu narządów lub tkanek, określa się zarówno tożsamość dawcy, jak i biorcy MHC, aby znaleźć najlepsze i najbliższe dopasowanie. Twoja tożsamość MHC jest również nazywana „typem tkanki”. Ten typ tkanki ma kluczowe znaczenie w transplantacji narządów – niedopasowania sprawiają, że przeszczepione lub przeszczepione tkanki stają się celem dla adaptacyjnego układu odpornościowego.
cząsteczki MHC składają się z dwóch pojedynczych części, które prezentują krótkie epitopy (krótkie peptydy) komórkom układu odpornościowego. Istnieją dwie główne klasy cząsteczki MHC-Klasa I I klasa II. istnieją również „niekanoniczne” typy MHC, które służą celom specjalistycznym i prezentują wyspecjalizowane cząsteczki.
cząsteczki MHC klasy I znajdują się na wszystkich komórkach zarodkowych w organizmie i na płytkach krwi. Klasa I oddziałuje z limfocytami T CD8+, oddziałując bezpośrednio z CD8 jako Ko-receptor. Prezentacja wewnątrzkomórkowych epitopów pozwala komórkom T sprawdzić obecność wewnątrzkomórkowych bakterii, infekcji wirusowych i mutacji nowotworowych. Prezentacja i sygnalizacja MHC i to globalny system „alarmowy”dla komórek w organizmie.
cząsteczka MHC klasy i składa się z 2 białek – trzy domenowej jednostki alfa nie kowalencyjnie związanej z beta-2 mikroglobuliną. Sekwencja aminokwasów i kształt tych podjednostek determinuje kształt rowka wiążącego, a tym samym to, co peptyd może wiązać. MHC klasy i prezentują epitopy 8-10 aminokwasów do komórek T, typowo pochodzące z białek cytozolu (endogennych antygenów białkowych).
cząsteczki MHC klasy II znajdują się zazwyczaj na komórkach prezentujących antygen (APC), takich jak makrofagi, komórki dendrytyczne i limfocyty B. Te cząsteczki MHC oddziałują z CD4 na komórki pomocnicze CD4+ T. Prezentacja MHC klasy II funkcjonuje jako specyficzna linia komunikacji między komórkami odpornościowymi a globalnym układem odpornościowym.
cząsteczka klasy II składa się z dwóch charakterystycznych podjednostek – alfa i beta, które nie są kowalencyjnie połączone tworząc rowek wiążący. W tym rowku epitopy pochodzące z zawartości zewnątrzkomórkowej są prezentowane w peptydach 14-18 aminokwasów. Prezentacja MHC klasy II jest wymogiem inicjowania i podtrzymywania adaptacyjnych odpowiedzi immunologicznych przeciwko obcym najeźdźcom, takim jak grzyby i bakterie zewnątrzkomórkowe.
ta sama rodzina białek u ludzi nazywa się ludzkimi antygenami leukocytów (HLA).