dyskusja
globalny trend zwiększonego prawdopodobieństwa występowania T1D ma wiele etiologii, które mogą działać poprzez wiele mechanizmów. Oceniając dane dotyczące częstości występowania T1D dla 118 krajów, wykazaliśmy, że populacja globalnie i regionalnie, która miała większą wartość Ibs (mniej szans na dobór naturalny), może mieć większą częstość występowania T1D, a po drugie, średnia długość życia noworodków była znacząco powiązana z częstością występowania T1D na poziomie populacji.
ogólnie rzecz biorąc, działanie doboru naturalnego na współczesnych populacjach maleje ze względu na współczesną medycynę23,ale skala tego spadku może się różnić w poszczególnych krajach ze względu na ich specyficzny poziom warunków sanitarnych, interwencji medycznych i środków ochrony zdrowia publicznego. Dobór naturalny jest nadal jedną z głównych sił ewolucyjnych, która informuje o zmianach częstotliwości genów w populacji poprzez działanie różnicującej się płodności i śmiertelności na przestrzeni pokoleń.Na przykład badania wykazały, że wzrost częstości występowania choroby częściowo dziedzicznej, przegrody nosowej i wad kości łzowej można przypisać zmniejszającemu się efektowi doboru naturalnego.39 ponad 40 genetycznych loci zlokalizowanych w różnych chromosomach było związanych z T1D w wielu badaniach.1, 2 chociaż T1D może być śmiertelny, większość genetycznie predysponowanych osób nie rozwija T1D. 40 pozwala to na akumulację predyspozycji genetycznych w populacjach ludzkich. Akumulacja ta wzrośnie, gdy umrze mniej osób, u których rozwinęła się choroba. Zróżnicowana płodność i śmiertelność są podstawowymi zdarzeniami doboru naturalnego, które działają pojedynczo lub wspólnie w celu określenia sprawności (sukcesu reprodukcyjnego) danej populacji w danym środowisku.38 specyficzny dla danego kraju Ibs oparty na płodności i umieralności na różnych poziomach może wskazywać na różne możliwości udanego rozmnażania osobników w kolejnych krajach.Szanse powodzenia reprodukcji w każdej populacji mogą determinować ich wielkość akumulacji genów T1D, co wpłynęło na częstość występowania u pacjentów z T1D w ich kolejnych pokoleniach. W niniejszym badaniu zaobserwowano korelację IBS z częstością występowania T1D, co było zgodne z sugestią, że mniejsza szansa na selekcję pozwala na akumulację niekorzystnych genów.23, 41 nasza analiza korelacji między rozpowszechnieniem T1D a Ibs w podziale na regiony lub kraje zgrupowane przez WHO wydaje się wskazywać, że w regionach, w których insulina była dostępna wcześniej i które miały lepszą dostępność opieki zdrowotnej, związek jest silniejszy. Zapewnia to analogię migawki, co może się zdarzyć w różnych okresach w tym samym regionie, co czas od wprowadzenia insuliny i poprawy opieki zdrowotnej wzrosła. Tak więc, rozmieszczenie w różnych populacjach może być interpretowane jako zastępcza miara ewolucji w czasie występowania T1D po wprowadzeniu insuliny. Sztuczna insulina wprowadzona do leczenia T1D i zwiększenie dostępności insuliny mogły odegrać kluczową rolę w ograniczaniu doboru naturalnego, ponieważ insulina umożliwia niezliczonym osobom z początkiem T1D przetrwanie3 i utrzymanie prawidłowej zdolności reprodukcyjnej.Może to zwiększać nagromadzenie genów T1D i częstość występowania T1D. T1D może dotyczyć osób w każdym wieku, ale zwykle występuje u dzieci lub dojrzałych seksualnie młodych dorosłych3, którzy mają większy potencjał do rozmnażania niż starsi dorośli. T1D był historycznie i nadal jest najczęstszym typem cukrzycy u dzieci i młodzieży.W leczeniu T1D priorytetem jest insulina. W przeciwnym razie, pacjent z T1D może żyć tylko do 1 roku, niektóre tylko tydzień. Kilka pokoleń ludzi skorzystało z insuliny, ponieważ została odkryta i stała się dostępna na początku lat 20.Zmniejszona selekcja naturalna wzmocniona leczeniem insuliną kilku generacji mogła umożliwić szybkie i zauważalne przez kilka dziesięcioleci skumulowane działanie częstości genów T1D w populacji ludzkiej.9 badania wykazały, że choroba częściowo dziedziczna, fenyloketonuria była zauważalna dopiero po nagromadzeniu przez kilka generacji23 z około 2% wzrostem w każdym z nich.45
częstość występowania/występowania T1D wzrasta na całym świecie46 ze szczególnym uwzględnieniem krajów rozwiniętych.9, 10, 47 może to być częściowo spowodowane wcześniejszą i większą dostępnością insuliny w porównaniu z relatywnie bardziej zmniejszoną selekcją naturalną (większymi wartościami Ibs) w tych krajach rozwiniętych. Chociaż insulina egzogenna może być uzyskiwana ze zwierząt (bydła i świń), 44 produkcja, transport,przechowywanie i podawanie takiej insuliny było niezwykle kosztowne, 48 co może być poza przystępną ceną wielu pacjentów z T1D, zwłaszcza z krajów rozwijających się. Biosyntetyczna insulina oparta na technologii DNA jest dostępna na rynku od 1982 r. 44 i uważa się, że może ona nadal zaspokajać zapotrzebowanie globalne44 ze względu na niski koszt od produkcji do administracji. Jednak niestety insulina ratująca życie jest nadal mniej dostępna, niedroga, lub obie te opcje dla osób, u których zdiagnozowano cukrzycę w kraju rozwijającym się, niż ich odpowiedniki w krajach rozwiniętych.Ta niższa przeżywalność pacjentów z T1D może bezpośrednio przyczynić się do zmniejszenia częstości występowania, poza faktem, że mniej predysponujących genów zgromadziło się w puli genowej tych krajów.
nasze badanie wykazało, że związek między oczekiwaną długością życia a wskaźnikiem rozpowszechnienia T1D był wykładniczy (rysunek 2, R2=0,5266). Australian Institute of Health and Welfare (AIHW) wskazał również wykładniczy związek między wskaźnikiem rozpowszechnienia T1D między wzrostem wieku australijskiej populacji poprzez Australian National Diabetes Register.Ponadto, Neville i al51 poinformowali, że zwiększona długowieczność pacjentów z cukrzycą przyczyniła się do zwiększenia częstości występowania cukrzycy w populacji japońskiej. Różnica w średniej długości życia pomiędzy pacjentami z T1D a osobami bez cukrzycy znacznie się zmniejszyła52 ze względu na zmiany w zakresie urządzeń sanitarnych, interwencji medycznych i środków w zakresie zdrowia publicznego. W związku z tym podstawową przyczyną wykładniczego związku w naszym badaniu może być fakt, że liczba indywidualnych pacjentów z T1D wzrosła w populacji ludzkiej.3 Amerykańskie Stowarzyszenie Diabetologiczne stwierdziło również, że większość osób z T1D to dorośli, mimo że T1D była częstsza i stosunkowo prosta diagnoza u dzieci.53
korelacje częstości występowania T1D zarówno w odniesieniu do Ibs, jak i średniej długości życia obserwowano nie tylko na całym świecie, ale także w różnych grupach krajów, które dzielą się specyficznymi cechami, takimi jak położenie geograficzne (tabela 2), pochodzenie kulturowe (tabela 3) i przynależność do międzynarodowych organizacji funkcjonalnych (tabela 3). Najważniejsze wyniki wskazują, że korelacje Ibs i średniej długości życia z T1D były znaczące lub bardzo silne w europejskich grupach państw (WHO-Europa w tabeli 2 i EEA w tabeli 3), ale bardzo słabe w azjatyckich grupach państw (WHO-SEA w tabeli 1 i ACD w tabeli 3). Można to przypisać wysokim predyspozycjom genetycznym13-15, 46 w Europie, ale niskim predyspozycjom genetycznym w Azji.46, 53
chociaż odkryliśmy, że korelacje Ibs i średniej długości życia do wskaźnika rozpowszechnienia T1D istniały na całym świecie i w różnych grupach krajów sklasyfikowanych według różnych kryteriów, istnieje kilka ograniczeń, w tym wewnętrzne ograniczenia (konceptualizowane jako błąd ekologiczny) do tego badania.
Po pierwsze, analizowane dane zostały obliczone dla per capita w każdym kraju, więc mogliśmy tylko wykazać relacje między wskaźnikiem rozpowszechnienia T1D a Ibs i średnią długość życia na poziomie kraju/populacji, co niekoniecznie odpowiada tym samym relacjom, które są prawdziwe na poziomie indywidualnym. Musimy również podkreślić, że trudno byłoby przetestować relacje na poziomie indywidualnym ze względu na bardzo rzadki wskaźnik występowania T1D.
Po Drugie, powolne zmiany w kodzie genetycznym populacji ludzkich mogą nie w pełni wyjaśnić rosnącej częstości występowania T1D. Czynniki genetyczne (środowiskowe) częściowo określają, czy i w jaki sposób genotypy związane z ryzykiem mogą prowadzić do jawnej choroby T1D. Niestety, nasze Ibs nie wskazuje, czy zmiana sprawności na poziomie populacji wynika z ewolucji osób lub zmiany / s. może być również, że zmieniona niższa naturalna odporność na infekcje po dziesięcioleciach stosowania antybiotyków może wpływać na zwiększenie częstości chorób autoimmunologicznych, w tym T1D.
Po Trzecie, dane zebrane i / lub zebrane przez główne agencje międzynarodowe (IDF, WHO, FAO i Bank Światowy) są dość surowe i mogą zawierać pewne przypadkowe błędy.
wreszcie, aktualne dowody na rosnącą częstotliwość wielu dziedzicznych zaburzeń genetycznych, w tym T1D, wydają się nie być dostępne. Zgodnie z naszą najlepszą wiedzą wskaźnik występowania T1D dla wszystkich grup wiekowych na poziomie krajowym opublikowany przez IDF może być jedyną wersją wyróżniającą częstość występowania T1D na całym świecie po konsultacji z głównymi instytucjami badawczymi w zakresie cukrzycy lub gromadzącymi dane. Może to wynikać z faktu, że klinicznie T1D u dorosłych jest trudne do odróżnienia od niektórych postaci cukrzycy typu 2 i utajonej cukrzycy autoimmunologicznej u dorosłych (LADA).53 dlatego nie wiemy, jak bardzo ten zestaw danych był mylony z innymi postaciami cukrzycy.
obecnie dominującym paradygmatem rosnącej częstości występowania T1D jest to, że presja środowiskowa jest teraz w stanie wywołać genotypy.8 ,9, 12-17 obecnie medyczna interwencja genowa we współczesnej medycynie na tym etapie nie może usunąć genów T1D, a eugenika (poprawa w zasobie genetycznym) nie może zaoferować żadnego kierunku ze względu na kwestie etyki. Dlatego badanie epidemiologii T1D w oparciu o dane dotyczące częstości występowania / częstości występowania T1D we wszystkich grupach wiekowych stało się konieczne, ponieważ może zaoferować optymalne rozwiązanie w celu rozwiązania lub przynajmniej spowolnienia wzrostu obciążenia genetycznego T1D w różnych populacjach.