wkładka do zapalnika Pirotechnicznegoedit
najstarszy i najprostszy typ nasadki, nasadki zapalnika to metalowy cylinder, zamykany na jednym końcu. Od otwartego końca do wewnątrz znajduje się najpierw pusta przestrzeń, do której wkłada się i zaciska bezpiecznik pirotechniczny, następnie pirotechniczna mieszanka zapłonowa, główny ładunek wybuchowy, a następnie główny ładunek wybuchowy.
podstawowym zagrożeniem dla nasadek do śrutowania pirotechnicznego jest to, że dla prawidłowego użytkowania, bezpiecznik musi być włożony, a następnie zaciskany na miejscu przez zgniatanie podstawy nasadki wokół bezpiecznika. Jeśli narzędzie użyte do zaciskania nakrętki zostanie użyte zbyt blisko materiałów wybuchowych, podstawowy materiał wybuchowy może wybuchnąć podczas zaciskania. Powszechną niebezpieczną praktyką jest zaciskanie czapek zębami; przypadkowa detonacja może spowodować poważne obrażenia jamy ustnej.
bezpieczniki typu blasting caps są nadal w aktywnym użyciu dzisiaj. Są one najbezpieczniejszym typem do użycia wokół niektórych rodzajów zakłóceń elektromagnetycznych i mają wbudowane opóźnienie czasowe, gdy bezpiecznik spala się.
Solid pack electric blasting capEdit
SOLID Pack electric blasting caps wykorzystuje cienki mostek w bezpośrednim kontakcie (stąd solid pack) z pierwotnym materiałem wybuchowym, który jest podgrzewany prądem elektrycznym i powoduje detonację pierwotnego materiału wybuchowego. Ten główny materiał wybuchowy detonuje większy ładunek wtórnego materiału wybuchowego.
niektóre bezpieczniki typu solid pack zawierają mały pirotechniczny element opóźniający, do kilkuset milisekund, zanim zaślepka wypali.
Match lub fusehead electric blasting capEdit
Match type blasting caps użyj elektrycznego dopasowania (arkusz izolacyjny z elektrodami po obu stronach, cienki mostek lutowany po bokach, wszystkie zanurzone w mieszankach zapłonu i wyjścia), aby zainicjować podstawowy materiał wybuchowy, zamiast bezpośredniego kontaktu między mostkiem a podstawowym materiałem wybuchowym. Zapałka może być produkowana oddzielnie od reszty nasadki i montowana tylko na końcu procesu.
czapki typu meczowego są obecnie najpopularniejszym typem na świecie.
Exploding bridgewire detonator lub blasting capEdit
ten typ detonatora został wynaleziony w 1940 roku w ramach projektu Manhattan mającego na celu opracowanie broni jądrowej. Celem projektu było wyprodukowanie detonatora, który działał bardzo szybko i przewidywalnie. Zarówno Czapki elektryczne typu Match, jak i Solid Pack potrzebują kilku milisekund, aby wystrzelić, gdy mostek ogrzewa się i ogrzewa materiał wybuchowy do punktu detonacji. Wybuchowe zapalniki bridgewire lub EBW wykorzystują ładunek elektryczny o wyższym napięciu i bardzo cienki mostek .04 cali długości,Średnica 0016, (długość 1 mm, Średnica 0,04 mm). Zamiast podgrzewać materiał wybuchowy, drut detonatora EBW jest podgrzewany tak szybko przez wysoki prąd wypalania, że drut faktycznie paruje i eksploduje z powodu elektrycznego ogrzewania oporowego. Ten elektrycznie napędzany wybuch wystrzeliwuje wówczas ładunek wybuchowy inicjatora detonatora (Zwykle PETN).
niektóre podobne zapalniki używają cienkiej metalowej folii zamiast drutu, ale działają w taki sam sposób, jak prawdziwe zapalniki bridgewire.
oprócz odpalenia bardzo szybko po prawidłowym aktywowaniu, zapalniki EBW są bezpieczne od bezpańskich elektryczności statycznej i innych prądów elektrycznych. Wystarczająco dużo prądu i mostek może się stopić, ale jest na tyle mały, że nie może zdetonować inicjatora, chyba że pełny ładunek wysokonapięciowy przechodzi przez mostek. Zapalniki EBW są używane w wielu cywilnych zastosowaniach, w których sygnały radiowe, elektryczność statyczna lub inne zagrożenia elektryczne mogą powodować wypadki z konwencjonalnymi zapalnikami elektrycznymi.
Detonator Slapper lub blasting capEdit
detonatory Slapper są ulepszeniem detonatorów EBW. Slappers, zamiast bezpośrednio za pomocą wybuchającej folii do detonacji inicjatora materiału wybuchowego, użyć elektrycznego parowania folii do napędzania małego okręgu materiału izolacyjnego, takiego jak folia PET lub kapton w dół okrągły otwór w dodatkowym dysku materiału izolacyjnego. Na końcu tej dziury znajduje się śrut z konwencjonalnym materiałem wybuchowym.
sprawność konwersji energii z elektryczności na energię kinetyczną latającego dysku lub klapy może wynosić 20-40%.
ponieważ uderzenie uderza w szeroki obszar – 40 tysięcznych cala (około jednego mm) w poprzek – materiału wybuchowego, zamiast cienkiej linii lub punktu, jak w wybuchającej folii lub zapalniku mostkowym, detonacja jest bardziej regularna i wymaga mniej energii. Niezawodna detonacja wymaga podniesienia minimalnej objętości materiału wybuchowego do temperatury i ciśnienia, przy którym rozpoczyna się detonacja. Jeśli energia jest zdeponowana w jednym punkcie, może wypromieniować się w materiale wybuchowym we wszystkich kierunkach w falach rozrzedzania lub rozszerzania, a tylko niewielka objętość jest skutecznie ogrzewana lub sprężana. Tarcza lotnika traci energię uderzenia po bokach na skutek rozrzedzania fal, ale stożkowa objętość materiału wybuchowego jest skutecznie ściskana.
zapalniki Slapper są stosowane w broni jądrowej. Elementy te wymagają dużych ilości energii do zainicjowania, co sprawia, że jest bardzo mało prawdopodobne, aby przypadkowo się rozładowały.
laser ordnance initiatorsEdit
w tym typie impuls z lasera przechodzi przez światłowód, aby uderzyć, a tym samym zainicjować materiał wybuchowy z domieszką węgla. Inicjatorzy ci są wysoce niezawodni. Niezamierzona inicjacja jest bardzo trudna, ponieważ materiał wybuchowy może zostać zdetonowany tylko przez dołączony laser, który jest precyzyjnie dostrojony do tego celu, lub całkowicie niezależny laser, który pasuje.