główną ideą projektu Domu Spotkań firmy Kohn była idea prostoty. Zewnętrzna część budynku wykonana jest z białego kamienia Bedford, z kilkoma detalami wyrytymi w kamieniu. Oprócz ośmiu nisz, Kamień zewnętrzny budynku jest stosunkowo prosty. Nad ścianą, która wychodzi na Central Park i Central Park West, znajduje się gzyms, zdobiony bardziej niż cokolwiek innego Na Zewnątrz, który łączy Dom Spotkań z drugim budynkiem Towarzystwa, obok szkoły etycznej Kultury. Ze względu na gładkość zewnętrznej ściany budynku, gdzie na poziomie ulicy nie ma okien, które zaglądają do wnętrza budynku, znajdują się dwie tabliczki z napisem, które nazywają budynek i opisują jego przeznaczenie. Jednak całość zewnętrzna nie jest undecorated: Nad głównym wejściem znajduje się płaskorzeźba autorstwa Estelle Rumboldt Kohn, przedstawiająca osiem osobnych postaci, ułożonych w czuwanie. Ponadto nad bocznymi wejściami do domu spotkań znajdują się cztery, stosunkowo niewielkie figury z pochodniami, zaprojektowane i wykonane przez Harriet F. Clark.
dom spotkań, wnętrze uświęconej przestrzeni jest również proste. Przestrzeń spotkań ma okrągły układ: wszystkie siedzenia otaczają środkową platformę w promieniowy sposób. Sama platforma Środkowa również różni się od innych sal religijnych, ponieważ platforma znajduje się zaledwie nad siedzeniami, co wskazuje, że mówca, fizycznie i w przenośni, pochodzi z miejsca, w którym siedzi publiczność, i nie jest oddzielony i oddzielony od ludzi. Co więcej, prostota projektu przekłada się na szczegóły zewnętrzne, od braku wykończenia drewna po niezdekorowane ściany. Jednak, podobnie jak na zewnątrz, wnętrze nie jest całkowicie gładkie i niedekorowane: We wnętrzu domu spotkań znajduje się witraż zaprojektowany przez Louisa le Vaillant. Istnieją również inne witraże, a mianowicie te, które wychodzą na Central Park West, które są najbardziej widoczne dla publiczności.
wybór prostej konstrukcji był deliberate one ze strony Kohna; chciał przedstawić nowy styl zarówno dla architektury sakralnej w mieście, jak i całego stylu architektonicznego miasta. Przede wszystkim Kohn chciał, aby struktura ta różniła się od innych budynków religijnych w Nowym Jorku, ponieważ ani Dom Spotkań, ani Society for Ethical nie były przestrzeniami religijnymi, w rzeczywistości takimi jak Kościół czy chrześcijaństwo. Co więcej, zwykły wygląd zewnętrzny realizował również inny argument Kohna: chciał stanowić antytezę dla tętniącego życiem współczesnego życia w mieście. Ponieważ uważał, że wiele architektury miasta jest jaskrawych i przesadzonych, zaprojektował dom spotkań, aby być całkowitym przeciwieństwem.