To było tylko małe pytanie w naszej regularnej rubryce Consumer Champions. Dlaczego czytelnik zapytał, czy jej buty Dr Martens za 170 funtów rozpadły się po zaledwie sześciu miesiącach? Odpowiedź była ogromna, a czytelnicy oskarżali bootmakera o poświęcenie jakości, przesunięcie produkcji i pogoń za zyskami pod władzą londyńskiej firmy private equity daleko od jej korzeni w Northamptonshire.
wiele odpowiedzi było emocjonalnych: od momentu, gdy Pete Townshend w 1967 roku, noszący ośmiooki buty, aż po szczyt punka, noszący Dr Martens jest symbolem brytyjskiej subkultury klasy robotniczej. Przeniesienie firmy do Chin, zamknięcie fabryk w Northamptonshire, Leicestershire i Somerset oraz przejęcie przez private equity wydają się symboliczne dla tego, co stało się z brytyjską gospodarką od tego czasu. Tak, na niektórych Dr Martensach wciąż jest etykieta” Made in England ” – ale dziś tylko 2% butów jest produkowanych w Anglii, a Wszystko inne zostało przeniesione do Azji.
czy rzeczywiście nastąpił spadek jakości? Wielu czytelników Guardian tak uważa. Jeden wysłał nam zdjęcia jej źle szytych butów. „Kupiłem limitowaną edycję Lazy Oaf x boots za £180, dwa z trzech zamówionych przez nas butów się zepsuły! Mam poprzednie pary Dr Martens, które wytrzymały mi ponad pięć lat, więc wiem, że nie „zużyłem ich”.”
inny czytelnik, CH, mówi: „kupiłem buty cherry red i w ciągu ośmiu miesięcy podeszwa odchodziła z buta. Niestety wykonanie i jakość Dr M nie są tak dobre,jak kiedyś.”
QBC z Londynu napisał do Dr Martensa, twierdząc: „Twoje standardy produkcji spadły. Poprzednia para miała wyprofilowaną wkładkę, którą można było wyjąć z buta i idealnie dopasować do palca buta. Para zastępcza ma wklejoną wkładkę z płaskiej pianki, która pozostawia szczelinę między nią a wnętrzem buta. Co więcej, skóra składająca się z języka jest o 0,2 mm cieńsza – 1,4 mm w porównaniu do 1,6 mm poprzedniej pary.”
ale szef Dr Martens, Kenny Wilson, który dołączył w 2018 roku ze sklepu wyposażenia wnętrz Cath Kidston, stanowczo odrzuca zarzuty. „Chociaż produkujemy około 11 milionów par butów rocznie i mamy bardzo niski wskaźnik wad (0,5% naszej całości), akceptujemy i przyznajemy, że nie zawsze robimy to dobrze. W takich przypadkach bardzo ciężko pracujemy, aby zrozumieć, co się stało i wyciągnąć z tego wnioski.”
dyrektor operacyjny, Geert Peeters, mówi, że buty są nadal wszystkie szyte, skóra nie uległa zmianie, a standardy produkcji nie spadły. Dostawcy materiałów nie zmienili się od dziesięcioleci i istnieje rygorystyczna kontrola jakości, mówi firma. Zaprzecza, że skóra jest cieńsza i twierdzi, że konstrukcja obuwia pozostaje taka sama jak 1 kwietnia 1960 roku, w dniu, w którym buty 1460 zostały nazwane i wykonane po raz pierwszy.
Czy przejście do fabryk w Chinach spowodowało spiralę jakości? Jeden z komentatorów twierdzi: „jak każdy miłośnik Dr Martens wie, jakość spadła, gdy przenieśli większość produkcji z Wielkiej Brytanii. Mam dwie identyczne pary butów Dr Martens-jedno wyprodukowane w Wielkiej Brytanii, jedno wykonane w Chinach-i podczas gdy te wykonane w Wielkiej Brytanii są jednymi z najwygodniejszych butów, jakie posiadam, te wykonane w Chinach z paskudnej, sztywnej, cieńszej skóry … w tym przypadku producent najwyraźniej poświęcił jakość dla zysku, a jego klienci płacą cenę w haluksach i blistrach.”
nieprawda, mówi Dr Martens. Przejście do Azji nastąpiło w 2004 roku, więc nie jest to bynajmniej niedawny rozwój. Mówi on, że metody produkcji stosowane w jego azjatyckich fabrykach są identyczne z tymi w jego bazie w Anglii, i że można odebrać operatora w jednej z jego azjatyckich fabryk i przenieść je do Anglii, a wszystkie procesy byłyby dokładnie takie same „aż do założenia pokrywy na pudełku”.
inni krytycy twierdzą, że to nie Chiny są problemem, ale ich nowi właściciele. Dr Martens jest obecnie własnością Permira, grupy o wartości 30 mld funtów z siedzibą w Pall Mall w Londynie, która kupiła go w 2013 roku od rodziny Griggs za 300 mln funtów.
” szwy się rozeszły na moich butach. Weź markę, przekaż ją kapitalistom venture capital, którzy następnie tną koszty i pimp image ” – powiedział jeden z czytelników.
krytycy firm private equity twierdzą, że zazwyczaj dokonują głębokich cięć miejsc pracy i kosztów operacyjnych, a następnie sprzedają firmę pięć lub sześć lat później dla szybkiego zysku. Rzeczywiście, jeden z posłów Partii Pracy powiedział w 2007 roku, że był to „skandal Narodowy, że kapitaliści kasyn z globalnych grup private equity mogą traktować brytyjskich pracowników i niektóre z naszych największych firm jako nic więcej niż pionki w grze szybkiego bogacenia się”. To były słowa Johna McDonnella, wtedy skromnego posła, który nikt nie myślał, że pewnego dnia może być poważnym kandydatem na kanclerza skarbu.
ale firma twierdzi, że to fikcja, że doszło do cięcia kosztów lub rozbiórki aktywów. „Naszą historię wzrostu napędzają inwestycje. Koszty operacyjne wzrosły w ubiegłym roku o 30%, a w okresie posiadania Permiry inwestycje w koszty operacyjne były większe niż wzrost przychodów. I właśnie dokonaliśmy dużej inwestycji w naszej fabryce w Anglii, aby podwoić produkcję.”
jednak to, co wynika również z odpowiedzi na naszą historię, to to, ilu czytelników poleciło zamiast tego markę Solovair. Jego buty są uderzająco podobne do Dr Martens, i wszystkie są wykonane w Anglii. Firma produkuje buty Dr Martens na licencji przez 35 lat. „Istniejemy od 1881 roku w Northamptonshire, a w 2006 roku zostaliśmy wykupieni przez lokalną osobę, która uratowała firmę i utrzymała wszystkich 60 pracowników na swoich stanowiskach. Wciąż jesteśmy bardzo mali w porównaniu z Dr Martensem, ale szybko się rozwijamy.”
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- Udostępnij na Facebooku
- Udostępnij na Twitterze
- Udostępnij przez e-mail
- Udostępnij na LinkedIn
- Udostępnij na Pintereście
- Udostępnij na WhatsApp
- Udostępnij na Messenger