Dwight D. Eisenhower odszedł na farmę na skraju pola bitwy wojny secesyjnej w Gettysburgu w Pensylwanii. Hodował bydło Angus, malował i spędzał więcej czasu niż kiedykolwiek wcześniej z Mamie. Zabawiał członków „gangu” (patrz sekcja życie rodzinne) zarówno w Gettysburgu, jak i w Indian Wells w Kalifornii, gdzie wraz z Mamie spędzał zimy. Były prezydent i jego żona podróżowali zarówno dla przyjemności, jak i ponownie odwiedzali miejsca poprzednich triumfów, jak wtedy, gdy udali się do Normandii, aby nakręcić film dokumentalny na dwudziestą rocznicę D-Day. Chociaż nie sprawował urzędu, Eisenhower nie mógł się wtrącać do spraw krajowych. Okazjonalnie doradzał prezydentowi Johnowi F. Kennedy’ emu i często konsultował się z prezydentem Lyndonem B. Johnsonem po tym, jak LBJ skierował oddziały bojowe do Wietnamu. Eisenhower napisał dwa tomy wspomnień o swoich latach w Białym Domu, a także gadatliwy bestseller, At Ease: Stories I Tell to Friends.
Eisenhower doznał kolejnego zawału serca w 1965 roku, a jego stan zdrowia pogorszył się w 1968 roku. Spędził dziewięć miesięcy w Walter Reed Army Hospital, aż do śmierci 28 marca 1969. Wyszedł jak generał, dowodząc swoimi oddziałami i pełniąc pełną kontrolę. Nakazał lekarzom i pielęgniarkom, aby obniżyli Zasłony i podciągnęli go do pozycji siedzącej w łóżku. Potem trzymając mamę za rękę, Eisenhower spojrzał na swojego syna, Jana i wnuka, Dawida i cicho wydał swój ostatni rozkaz: „chcę iść, Boże weź mnie.”Tymi słowami umarł.
Eisenhower został pochowany w Abilene, w pobliżu szczątków swojego pierworodnego syna, „Icky.”Żył wystarczająco długo, aby zobaczyć Richarda Nixona na prezydenta i małżeństwo jego wnuka z Julie Nixon. Amerykanie—i ludzie na całym świecie-opłakiwali jego śmierć w wieku 78 lat, ponieważ nadal lubili, a nawet kochali Ike ’ a.