Dynegy

Dynegy był bliski bankructwa w 2002 roku. Presja inwestorów na zapasy energii po upadku Enronu spowodowała spadek cen akcji Dynegy o 42 proc. do końca kwietnia. Firma przyznała również 26 kwietnia, że popełniła duży błąd księgowy na kontrakcie paliwowym, co dodatkowo obniżyło cenę akcji o 22 procent. Agencja Moody ’ s Investors Service poinformowała, że dokonuje przeglądu całego zadłużenia Dynegy w wysokości 4 mld USD. W trudnej sytuacji finansowej Dynegy z powodzeniem ubiegał się o linię kredytową w wysokości 900 milionów USD. 1 maja amerykańska Komisja Papierów Wartościowych i Giełd wszczęła formalne dochodzenie w sprawie „projektu Alfa” Dynegy, wewnętrznej inicjatywy korporacyjnej, która rzekomo zawyżała dochody z transakcji na gaz ziemny i nielegalnie zorganizowanych partnerstw biznesowych, aby uniknąć dochodów. Dwa tygodnie później „The New York Times” poinformował, że w śledztwie brała udział spółka zależna Dynegy Illinova. W styczniu 2000 roku Illinova utworzyła wspólną SPÓŁKĘ o nazwie Catlin z mało znaną firmą inwestycyjną o nazwie Black Thunder. Catlin przejął część majątku wytwórczego Illinova. Chociaż Black Thunder zainwestował prawie 90 procent pieniędzy, Dynegy musiał wykupić inwestycję Black Thunder lub sprzedać aktywa, jeśli Catlin nie uzyskał określonej wysokiej stopy zwrotu. 28 maja-założyciel Dynegy, prezes i dyrektor generalny Charles Watson podał się do dymisji. Dynegy Sp. Z O. O. prezes Dan Dienstbier został mianowany tymczasowym dyrektorem generalnym. W połowie czerwca Dynegy poinformował, że jego dochód w pierwszym kwartale spadł o 80 procent. Przyznał również, że podpisał długoterminowe kontrakty energetyczne, które nie przyniosą przychodów w nadchodzących latach; ale obciążył dochody z przychodów z bieżącego roku, próbując wzmocnić swoje wyniki finansowe. 19 czerwca-szef Biura finansowego Dynegy, Rob Doty, podał się do dymisji. Następnego dnia Dynegy zamknął swój internetowy system handlu energią.

Dynegy szybko zbliżał się do bankructwa pod koniec czerwca 2002 roku. 25 czerwca firma ogłosiła, że sprzeda aktywa, próbując zebrać 2 miliardy dolarów w gotówce. 28 czerwca Moody ’ s obniżył rating obligacji spółki do statusu „junk”. Dynegy ogłosił, że może potrzebować partnera finansowego, aby pomóc mu się ustabilizować. Po ogłoszeniu Z 23 lipca akcje spółki spadły o 64 proc. Desperacko szukając gotówki, Dynegy sprzedał Northern Natural Gas Company firmie MidAmerican Energy Holdings za 928 milionów dolarów 29 lipca (o 572 dolary mniej niż zapłaciła). Sprzedaż uratowała Dynegy przed bankructwem.

chociaż Dynegy uniknął bankructwa, skutki praktyk księgowych firmy utrzymywały się przez cały 2002 r. W sierpniu były Kontroler Dynegy i główny księgowy Bradley P. Farnsworth pozwał firmę, twierdząc, że został zwolniony po odmowie pomocy w manipulowaniu sprawozdaniami finansowymi firmy latem 2000 roku. Spółka zawiesiła dywidendę 12 sierpnia. 3 września tymczasowy przewodniczący Glenn F. Tilton podał się do dymisji, by zostać dyrektorem generalnym United Airlines. 24 września Dynegy ogłosił, że zgodził się zapłacić grzywnę w wysokości 3 milionów dolarów za wykorzystanie firmy Catlin i innych spółek handlowych w celu ukrycia strat i dochodu podlegającego opodatkowaniu. Przyznał również, że zajmował się handlem „w obie strony”, fałszywymi transakcjami na gaz ziemny i energię elektryczną, mającymi na celu wprowadzenie inwestorów i innych firm w błąd co do sukcesu transakcji online Dynegy. Firma zwolniła później pięciu handlowców po tym, jak Commodity Futures Trading Commission (CFTC) odkryła, że handlowcy energii Dynegy dostarczyli fałszywe ceny do branżowych publikacji branżowych. Firma zapłaciła później CFTC grzywnę w wysokości 5 milionów dolarów. Wciąż potrzebując gotówki, firma Dynegy sprzedała swój magazyn gazu ziemnego Hornsea w Wielkiej Brytanii, aby pomóc w zapłaceniu grzywny.

Dynegy zamknął na dobre swój internetowy handel energią 16 października 2002 roku. Zamknięcie doprowadziło Dynegy do zwolnienia 14 proc. pracowników, co pozwoliło jej zatrudnić zaledwie 4600 pracowników.

kilku dyrektorów Dynegy zostało później skazanych lub oskarżonych za swoją rolę w zbliżającym się upadku Dynegy. W czerwcu 2003 Jamie Olis (były starszy dyrektor ds. planowania podatkowego), Gene Foster (były wiceprezes ds. podatków) i Helen Sharkey (były pracownik w grupach ds. kontroli ryzyka i struktury transakcji Dynegy) zostali oskarżeni o liczne oszustwa pocztowe i druciane. Zgodnie z dokumentami sądowymi, trzej pracownicy wymyślili na początku 2001 r. plan pożyczania pieniędzy, ale upozorowania ich przychodów operacyjnych. Powstała korporacja znana jako ABG Gas Supply. ABG zabezpieczył pożyczki Citigroup, Credit Suisse First Boston i Deutsche Bank na zakup gazu ziemnego po cenach rynkowych. ABG następnie sprzedał ten gaz z dyskontem firmie Dynegy, która odsprzedała go po cenach rynkowych i uzyskała 300 milionów dolarów zysku. ABG zakupiło wówczas gaz ziemny po cenach rynkowych i sprzedało go za dopłatą Dynegy. Zyski zgromadzone przez ABG zostały następnie wykorzystane na spłatę pożyczek. Prokuratorzy oskarżyli Olis, Fostera i Sharkeya o oszukiwanie audytorów, regulatorów i innych dyrektorów firm w odniesieniu do transakcji. Foster i Sharkey przyznają się do winy dwa miesiące później. Olis został uznany za winnego w marcu 2004 roku i skazany na 24 lata więzienia. (Rok później, po USA Orzeczenie Sądu Najwyższego w innej sprawie uznało, że obowiązkowe wytyczne skazujące naruszają konstytucję, wyrok Olis został skrócony do zaledwie sześciu lat więzienia.) W grudniu 2003 r. trzech byłych dyrektorów Nicor Energy LLC (spółki joint venture Dynegy i Nicor) zostało oskarżonych o nielegalną manipulację dochodami tej firmy w wysokości 11 mln USD w 2001 r.w celu ukrycia strat. Były dyrektor finansowy Robert Doty zgodził się zapłacić $376,650 grzywny w październiku 2007 za jego rolę w pomaganiu w ukrywaniu systemu dostaw gazu ABG.

akcjonariusze również byli niezadowoleni z działań Dynegy w czasie kryzysu finansowego. W 2002 roku wniesiono przeciwko firmie pozew zbiorowy. W kwietniu 2005 Dynegy zgodził się na rozstrzygnięcie pozwu. Akcjonariusze otrzymaliby łącznie 468 milionów dolarów. Aby wymyślić pieniądze, Dynegy wypłacił 250 milionów dolarów w gotówce i wydał 68 milionów dolarów w magazynie powodom. Jego firmy ubezpieczeniowe zapłaciły powodom kolejne 150 milionów dolarów.

odzyskiwanie i restrukturyzacjaedytuj

23 października 2002 roku Dynegy zatrudnił Bruce ’ a Williamsona, byłego dyrektora generalnego Duke Energy, na stanowisko dyrektora generalnego. Sześć tygodni później Dynegy zatrudnił Nicka J. Caruso, byłego dyrektora finansowego Royal Dutch Shell, jako nowego dyrektora finansowego.

Williamson rozpoczął program cięcia kosztów, eliminacji nierentownych przedsiębiorstw i restrukturyzacji finansowej. Williamson powiedział później New York Timesowi w czerwcu 2005 roku: „mieliśmy firmy w handlu, marketingu, komunikacji szerokopasmowej, w Europie, w komunikacji aż do Chin. To, co zrobiliśmy, to bardzo systematyczna sprzedaż, zamykanie biur i koncentracja na dwóch firmach, które wyglądały na przewagę konkurencyjną.”Dynegy sprzedał swoją działalność telekomunikacyjną w Europie w styczniu 2003 r., ponownie osiągnął przychody w latach 2001 i 2002, sprzedał terminal gazu ziemnego w Luizjanie, sprzedał swoją działalność telekomunikacyjną w Ameryce Północnej w kwietniu 2003 r., zainwestował 1 USD.6 mld refinansowania i innej restrukturyzacji zadłużenia, sprzedała spółkę zależną Illinois Power Company spółce Ameren i zniweczyła szereg kontraktów w obszarach innych niż podstawowe lub tracące pieniądze. W marcu 2004 roku Wiliamson został prezesem firmy, zastępując na tym stanowisku dana Dienstbiera (który przeszedł na emeryturę).

Dynegy podjął w 2004 r.strategię przejścia na wytwarzanie energii elektrycznej opalanej węglem i elektrownią wodną, a także na dystrybucję i handel gazem ziemnym. W listopadzie 2004 roku firma nabyła cztery elektrownie opalane gazem ziemnym i cztery elektrownie wodne w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych. W marcu 2005 r. zgodził się rozstrzygnąć spór z 1999 r. z Agencją Ochrony Środowiska, wydając 321 mln USD na naprawę i modernizację elektrowni węglowych w Illinois w celu zmniejszenia zanieczyszczeń. W połowie 2005 r. Firma Dynegy zatrudniła Credit Suisse First Boston, aby pomóc jej w znalezieniu nabywcy dla swoich przedsiębiorstw przesyłających gaz ziemny. Sprzedaż tej firmy nastąpiła szybko: w sierpniu 2005 r.Dynegy sprzedał ją firmie Targa Resources, należącej do firmy private equity Warburg Pincus.

we wrześniu 2006 r.Dynegy i LS Power Group zawarły umowę joint venture o wartości 2,3 mld USD. Zgodnie z warunkami umowy Dynegy przekazał LS Power 40 procent udziałów w samym Dynegy, podczas gdy LS Power wniósł 10 swoich elektrowni. Dynegy zgodził się również na utworzenie 245 milionów nowych akcji klasy B, które przekazał LS Power. W maju 2007 roku ChevronTexaco ogłosiło, że sprzedaje swoje 12-procentowe udziały w Dynegy. Sprzedaż do lipca przyniosła ChevronTexaco 680 milionów dolarów. Joint venture nie przetrwało jednak. W sierpniu 2009 LS Power zgodziło się na zakup dziewięciu elektrowni od Dynegy za 1,025 mld USD w gotówce w celu rozwiązania joint venture. Jednym z powodów upadku spółki joint venture był kolejny spadek cen akcji Dynegy. Akcje Dynegy spadły o 80 procent w ciągu dwóch lat po zamknięciu transakcji, a firma odnotowała dużą stratę w wysokości 345 milionów dolarów w drugim kwartale 2009 roku. LS Power zgodziło się również na zwrot wszystkich swoich akcji klasy B, tak aby Dynegy miał tylko 95 milionów akcji zwykłych. Rozwiązanie joint venture pozostawiło LS Power z 15-procentowym udziałem w Dynegy.

Przejście Dynegy na wytwarzanie energii elektrycznej z węgla nie obyło się bez kontrowersji. We wrześniu 2007 nowojorski Prokurator Generalny Andrew Cuomo pozwał Dynegy ’ ego i inne przedsiębiorstwa, argumentując, że firmy nie uwzględniają właściwie ryzyka finansowego, jakie stwarzają elektrownie węglowe. Po roku negocjacji i manewrów prawnych Dynegy zgodził się wydać Oświadczenia swoim obecnym i przyszłym inwestorom, ostrzegając, że rządowa Regulacja emisji dwutlenku węgla i procesy sądowe dotyczące zanieczyszczenia mogą stanowić ryzyko finansowe dla firmy. Jego przejście na wytwarzanie energii elektrycznej opalanej węglem doprowadziło National Environmental Trust, grupę środowiskową, do szyderczego nazwania Dynegy „królem węgla” w 2008 roku.

13 sierpnia 2010 roku grupa Blackstone ogłosiła plany zakupu Dynegy za 4,7 mld USD. W ramach umowy NRG Energy przejmie cztery elektrownie gazu ziemnego w Kalifornii i Maine za 1,36 mld USD. Seneca Capital, największy udziałowiec Dynegy, walczył o zakup w walce z Prokurentem. Inwestor z Dynegy, Carl Icahn, również obiecał walkę z proxy, argumentując, że oferta Blackstone Group jest zbyt niska. Icahn podniósł swój udział w Dynegy do 12,9 proc. w ramach przygotowań do walki z akcjonariuszami. Seneca Capital nominowała byłego dyrektora kolejowego E. Huntera Harrisona i byłego dyrektora firmy energetycznej Jeffa D. Huntera do Rady Dyrektorów Dynegy, kwestionując Bruce ’ a Williamsona i Davida Bieglera (sojusznika Williamsona).

nastąpiła seria manewrów. Kierownictwo Dynegy stwierdziło, że oferta była dobra, ponieważ umowa dałaby Dynegy dostęp do linii kredytowych, które umożliwiłyby jej Refinansowanie i restrukturyzację zadłużenia. Ze względu na cykliczne spadki cen energii Spółka stwierdziła, że brakuje jej środków na to, a jej zadłużenie destabilizuje się. Grupa Blackstone początkowo powiedziała, że nie zaoferuje więcej niż 4,50 USD za akcję, ale później tego samego dnia zmieniła ofertę na 5,00 USD za akcję. Obawiając się, że nie ma wystarczającego wsparcia akcjonariuszy, aby zaakceptować ofertę grupy Blackstone, Dynegy zaproponował przesunięcie Walnego Zgromadzenia o kilka dni na 23 listopada, ale przesunięcie nie nastąpiło. Radca prawny poradził, że prawo Delaware (zgodnie z którym dynegy został włączony) rozważa odroczenie nowego spotkania, a to wymagałoby powiadomienia akcjonariuszy (ponownie) i powiadomienia z co najmniej 20-dniowym wyprzedzeniem. Ponadto przepisy dotyczące pełnomocnictwa Dynegy nie wyjaśniały, że pełnomocnictwo pozostaje w mocy w przypadku odroczenia (co może prowadzić do pozwów sądowych). Radca prawny sądził również, że kierownictwo Dynegy będzie zmuszone do ponownego rozpatrzenia uchwał akcjonariuszy i zdecydowanych głosów, co opóźni spotkanie do początku 2011 roku. Podczas Walnego Zgromadzenia obawy kierownictwa okazały się trafne. 19 listopada Dynegy został zmuszony do przerwania zgromadzenia wspólników w celu pozyskania większego poparcia dla oferty Blackstone. (Dynegy nie był w stanie odroczyć spotkania, ponieważ jego regulamin nie przewidywał wyraźnie odroczenia na inny termin, a ponieważ nie było jasne, że odroczenie może nastąpić bez głosowania akcjonariuszy—głosowanie, które Rada uznała za przegrane.) Podczas czterodniowej przerwy Zarząd Dynegy powiedział, że firma będzie nadal zabiegać o przejęcie, nawet jeśli oferta grupy Blackstone nie powiedzie się. 23 listopada 2010 Zarząd Dynegy i Blackstone zgodziły się odwołać przejęcie po tym, jak stało się jasne, że nie ma wystarczającego wsparcia dla oferty akcji za 5 USD.

15 grudnia 2010 roku Icahn zaoferował 5 dolarów.50 akcji za Dynegy. Zarząd Dynegy poprosił o inne oferty, ale żadna nie pojawiła się. Ale Icahn również znalazł niewielkie poparcie wśród akcjonariuszy. 25 stycznia 2011 przedłużył ofertę o dwa tygodnie. Tego samego dnia, Seneca Capital powiedział, że nie będzie nawet bawić US $ 6.00 oferta akcji. Zarząd Dynegy wezwał akcjonariuszy do zaakceptowania oferty Icahn lub ryzyka bankructwa. Ale w połowie lutego nawet ci inwestorzy, którzy zgodzili się na ofertę Icahn, wycofali te oferty. Icahn przedłużył ofertę o kilka dni. Oferta Icahn również upadła.

20 lutego 2011 roku Bruce Williamson zrezygnował z funkcji prezesa Dynegy, a 11 marca ogłosił, że ustąpi ze stanowiska dyrektora generalnego. Dyrektor finansowy Holli C. Nichols również powiedział, że zrezygnuje z funkcji dyrektora finansowego w dniu 11 marca, jak również. Członek zarządu Thomas W. Elward został mianowany tymczasowym prezesem, a Robert C. Flexon został tymczasowym prezesem i dyrektorem generalnym. Harrison został wybrany do rady dyrektorów. Do zarządu zostali również wybrani Vincent J. Intrieri, Starszy Dyrektor Zarządzający Icahn Capital oraz Samuel J. Merksamer, analityk inwestycyjny Icahn Capital.