ur, 2000 pne — dwupiętrowe domy zbudowane wokół otwartego placu były zbudowany z wypalanej cegły. Na parterze ulokowano kuchnię, pracownię i pomieszczenia ogólnodostępne, na piętrze pokoje prywatne.
centralny odkryty obszar w rzymskim domusie był określany jako atrium. Dziś Zazwyczaj używamy terminu dziedziniec w odniesieniu do takiego obszaru, rezerwując słowo atrium na określenie przeszklonego dziedzińca. Wzdłuż ulicy wzniesiono romańskie Atrium. Były to jednopiętrowe domy bez okien, które przyjmowały światło z wejścia i z centralnego atrium. Palenisko, które kiedyś zamieszkiwało centrum domu, zostało przeniesione, A Rzymskie atrium najczęściej zawierało centralny basen służący do zbierania wody deszczowej, zwany impluvium. Domy te często obejmowały drugi obszar na świeżym powietrzu, ogród, który byłby otoczony kolumnadami w stylu greckim, tworząc perystyl. Stworzyło to kolumnadowy chodnik na całym obwodzie dziedzińca, który wpłynął na struktury klasztorne wieki później.
Domy na dziedzińcu na Bliskim Wschodzie odzwierciedlają koczownicze wpływy regionu. Zamiast oficjalnie wyznaczać pomieszczenia do gotowania, spania itp., działania te zostały przeniesione przez cały rok odpowiednio do zmian temperatury i pozycji słońca. Często płaskie dachy tych konstrukcji służyły do spania w ciepłe dni. W niektórych kulturach islamskich prywatne dziedzińce zapewniały kobietom jedyną przestrzeń na świeżym powietrzu do relaksu. Na Bliskim Wschodzie zaobserwowano również chłodzenie konwekcyjne poprzez przestrzenie przejściowe między budynkami wielorodzinnymi.
tradycyjny chiński dom podwórza, (np. siheyuan), jest układem kilku pojedynczych domów wokół placu. Każdy dom należy do innego członka rodziny, a za tym układem tworzone są dodatkowe domy, aby w razie potrzeby pomieścić dodatkowych członków rodziny. Chiński dziedziniec to miejsce Prywatności i spokoju, prawie zawsze zawierające Ogród i funkcję wody. W niektórych przypadkach domy są zbudowane z wieloma dziedzińcami, które zwiększają prywatność, gdy oddalają się od ulicy. Obcy ludzie przyjmowani byli na zewnętrznym dziedzińcu, a najskrytsi byli zarezerwowani dla bliskich przyjaciół i członków rodziny.
w bardziej współczesnej wersji chińskiego modelu dziedziniec może być również użyty do oddzielenia domu na skrzydła; na przykład jedno skrzydło domu może służyć do rozrywki/jadalni, a drugie skrzydło może być do spania/rodziny/prywatności. Przykładem tego jest Hooper House w Baltimore w stanie Maryland.
średniowieczny dom Europejski uosabia to, co uważamy dziś za jeden z najbardziej archetypowych przykładów domu podwórza—cztery budynki rozmieszczone wokół kwadratowego dziedzińca ze stromym dachem pokrytym strzechą. Centralny dziedziniec był używany do pracy, gromadzenia, a czasami do przechowywania drobnego bydła. Podwyższony chodnik często przebiegał wokół dwóch lub trzech stron dziedzińców w domach. Takie konstrukcje zapewniały ochronę, a nawet mogły być defensywne.
w pierwszej połowie XX wieku w regionach Stanów Zjednoczonych rozwinął się trend wokół domów jednorodzinnych, zwłaszcza w Kalifornii i na Florydzie.