Estryfikaiton tlenku cyny (II)☆

aromatyczne o-hydroksy-etery reagują z niebiesko-czarnym tlenkiem cyny(1), dając o-fenylenodioksytynę (II), wodę i odpowiedni O-dialkoksy-benezen. Kwas salicylowy reaguje również z wytworzeniem nowego, sześcioczłonowego, zawierającego cynę(II) układu pierścieniowego (3), dla którego dowody w podczerwieni wskazują na Wiązanie międzycząsteczkowe przez karbonylowy tlen w ciele stałym. (3) rozpuszcza się i tworzy kompleks 1:1 z trietyloaminą, gdzie atom cyny (II) jest trójrzędny. Katechol wytwarza (2) i siarkowodór z siarczku cyny, co sugeruje (1) jako pierwowzór tlenu w wodzie w tych reakcjach. Estryfikacja uwodnionego tlenku cyny (II) 4 przez katechol i o-metoksyfenol przetwarza nieskatalizowaną w celu wytworzenia (2) monofunkcyjnych alkoholi (które wymagają katalizatora), a fenole również reagują z(4) w celu wytworzenia produktów o składzie RO (SnO)2R whre N = 1, 2 lub 3, Jak pokazano na podstawie danych z mikroanalityki i masy cząsteczkowej. Związki te hydrolizują w celu regeneracji wyjściowego alkoholu lub fenolu. Glikol etylenowy daje polimer struktury grzbietowo-kostnej. Obecność cyny (II) ustala się przez obróbkę chlorkiem rtęci i spektroskopię Mössbauera Sn119m. Dane mössbauera wskazują, że powolnej hydrolizie w powietrzu towarzyszy utlenianie tlenku cyny(IV). Kataliza w alkoholu w reakcjach alkoholowych zwiększa skuteczność cu>CuO>1:1cu+Cu2O>Cu2O w konkurencji z odwodnieniem (4). Alkil i arylotiole dają pochodne tetratiotyny(IV) z (4), ale z (1) tiofenolem wytwarza prosty cynowy(II) merkaptide. W reakcjach insercji izocyjanianu fenylu z dimetotlenkiem cyny (II) i fenotlenkiem powstają związki karbaminianu cyny(II) z wiązaniem cyna(II)-azot. Wstawienie izocyjanku fenylu do wiązań cyna(II)-tlen 2,2′ bifenylenodioksyny(II) powoduje ekspansję pierścienia do heterocyklu nowego pierwiastka. Opisano również reakcje octanu cyny (II) z alkoholami i fenolami.