przeciwieństwem highbrow jest lowbrow, a pomiędzy nimi jest middlebrow, opisujący kulturę, która nie jest ani wysoka, ani niska; jako użycie middlebrow jest obraźliwe, jak w niewysłanym liście Virginii Woolf do nowego męża stanu, napisanym w latach 30.i opublikowanym w The Death of The Moth and Other Essays (1942). Według Oxford English Dictionary słowo middlebrow po raz pierwszy pojawiło się w druku w 1925 roku, w: „BBC twierdzi, że odkryło nowy rodzaj— „the middlebrow”. Składa się z ludzi, którzy mają nadzieję, że pewnego dnia przyzwyczają się do rzeczy, które powinny im się podobać”. Termin ten pojawił się wcześniej w formie wyrazów w narodzie, 25 stycznia 1912 roku:
tutaj jest niepokojąco szeroka przepaść, mogę niemal powiedzieć próżnia, między wysokim brwiowym, który uważa czytanie za handel lub formę intelektualnego wrestlingu, a niskim brwiowym, który szuka jedynie ogromnych emocji. Należy mieć nadzieję, że kultura zostanie wkrótce zdemokratyzowana poprzez jakiś mniej konwencjonalny system edukacji, dając początek nowemu typowi, który można by nazwać Średniogórzem, który będzie traktował książki jako źródło intelektualnej przyjemności.
została spopularyzowana przez Amerykańską pisarkę i poetkę Margaret Widdemer, której esej „Message and Middlebrow” ukazał się w przeglądzie literatury w 1933 roku. Trzy gatunki fikcji, jak podchodzili do nich Amerykańscy czytelnicy w latach 50. i jak prawo obsceniczne różnie je oceniało, są tematem Ruth Pirsig Wood, Lolita in Peyton Place: Highbrow, Middlebrow, and Lowbrow Novels, 1995.