Tło podziału
apel o utworzenie niepodległego Państwa Islamskiego na subkontynencie indyjskim pochodzi z przemówienia Sir Muhammada Iqbala z 1930 roku, poety i filozofa, w tym czasie przewodniczącego All India Muslim League (po uzyskaniu niepodległości przez Pakistan, skróconego do Ligi Muzułmańskiej). Jego argumentem było, że cztery północno-zachodnie prowincje i regiony Indii Brytyjskich-tj., Sind (Sindh), Beludżystan, Pendżab i Północno-Zachodnia Prowincja przygraniczna (obecnie Khyber Pakhtunkhwa) – powinny pewnego dnia zostać połączone, aby stać się wolnym i niezależnym państwem muzułmańskim. Ograniczony charakter tego wniosku można ocenić na podstawie jego wymiaru geograficznego, a nie demograficznego. W skład Pakistanu Iqbala wchodzili tylko muzułmanie zamieszkujący w północno-zachodnim kwadrancie subkontynentu większość muzułmańską. Zignorował miliony innych muzułmanów żyjących na całym subkontynencie i z pewnością nie uwzględnił muzułmańskiej większości Bengalu na wschodzie. Co więcej, wizja Iqbala nie odzwierciedlała interesów innych osób spoza Ligi Muzułmańskiej dążących do wyzwolenia spod rządów kolonialnych i nie była zgodna z ideami odzwierciedlonymi w islamskich wyrażeniach mówiących o jednej społeczności muzułmańskiej (ummah) lub ludziach (qawm), wyjaśniając w niemały sposób, dlaczego wielu innych przywódców muzułmańskich—np. Abul Kalam Azad, Abdul Ghaffar Khan, a później Khizar Hayat Khan Tiwana—było mniej niż zachwyconych jego propozycją.
brakowało też wówczas nazwy opisującej taki kraj południowoazjatycki, w którym muzułmanie będą panami własnego losu. Zadanie to przypadło Choudhary Rahmat Ali, młodemu muzułmańskiemu studentowi studiującemu w Cambridge w Anglii, który najlepiej uchwycił tęsknoty poety-polityka w jednym słowie. W broszurze z 1933 roku, teraz albo nigdy, Rahmat Ali i trzej koledzy z Cambridge ukuli nazwę jako akronim dla Pendżabu, Afganii (Północno-Zachodnia Prowincja Graniczna), Kaszmiru i Indusu-Sind, w połączeniu z przyrostkiem-stan z Beludżystanu (Beludżystan). Później zwrócono uwagę, że w tłumaczeniu z Urdu Pakistan może również oznaczać ” krainę czystych.”