Chicago — nowe badania pokazują, że diagnoza otorrhea (wyładowania i drenażu ucha) z powodu metycylinoopornego Staphylococcus aureus (MRSA) po umieszczeniu rurki usznej u dzieci nie wydaje się być związana ze zwiększonym ryzykiem dalszych powikłań lub operacji, w porównaniu z diagnozą nie-MRSA otorrhea.
badanie ukazało się w grudniowym numerze Archives of Otolaryngology – Head& Neck Surgery, jednym z czasopism JAMA / Archives.
„rocznie wykonuje się ponad pół miliona zabiegów w celu umieszczenia rurek tympanostomijnych u dzieci, co czyni go najczęstszym zabiegiem chirurgicznym wykonywanym w dzieciństwie” – piszą autorzy w informacjach ogólnych. Otorrhea jest częstym powikłaniem tej procedury.
Nathan S. Alexander, MD, ze Szpitala Dziecięcego w Alabamie, Birmingham, i współpracownicy przejrzeli dokumentację medyczną w celu zbadania częstości występowania otorrhea po umieszczeniu rurki tympanostomijnej u dzieci i określenia czynników ryzyka i wyników leczenia MRSA w porównaniu z zakażeniami innymi niż MRSA.
naukowcy sklasyfikowali pacjentów do grup wykorzystujących raporty hodowli otorrhea dla każdego z 1079 pacjentów, u których otorrhea była spowodowana przez MRSA (n = 135) i pacjentów z otorrheą bez MRSA (N = 141). Następnie przejrzeli dokumentację medyczną w celu uzyskania informacji na temat zabiegów medycznych, wykonywanych zabiegów chirurgicznych, analizy słuchu i innych chorób związanych z infekcją.
„ogólna częstość występowania MRSA w tej serii wynosiła około 16%”, donoszą autorzy. „Grupy nie różniły się znacząco pod względem rodzaju ubezpieczenia, przebytego umieszczenia rurki tympanostomijnej , cholesteatoma lub wcześniactwa, liczby lub rodzaju wykonywanych zabiegów chirurgicznych (minor/major) lub ryzyka późniejszych diagnoz związanych z zakażeniem. Więcej pacjentów z grupy MRSA otrzymywało antybiotykoterapię dożylną (11% vs 3,6%).”Naukowcy donoszą, że nieco wyższy odsetek pacjentów w grupie MRSA miał łagodny ubytek słuchu (14,5% vs 6,2%).
„podsumowując, otorrhea MRSA jako powikłanie umieszczenia rurki tympanostomijnej stała się bardziej rozpowszechniona od końca lat 90-tych”, piszą autorzy. „Dzieci z MRSA otorrhea były bardziej narażone na dożylne i doustne antybiotyki, ale nie były bardziej narażone na konieczność dodatkowych zabiegów chirurgicznych w celu kontroli otorrhea lub hospitalizacji w celu rozpoznania związanego z zakażeniem lub cierpiały na powikłania zapalenia ucha środkowego (infekcje ucha).”
autorzy dodali, że ich wyniki powinny ułatwić odpowiednią opiekę nad MRSA otorrhea po umieszczeniu rurki tympanostomijnej, a także pomóc zmniejszyć lęk rodzicielski dotyczący diagnozy MRSA otorrhea w porównaniu z innymi MRSA otorrhea.