sejsmiczne inwersje fal ciała i trybów normalnych ograniczają promień zewnętrznego rdzenia do 3483 km z niepewnością 5 km, podczas gdy promień wewnętrznego rdzenia wynosi 1220±10 km.: 94
szacunki dotyczące temperatury zewnętrznego rdzenia wynoszą około 3000–4500 K (2730–4230 °c; 4940–7640 °F) w jego zewnętrznym regionie i 4000–8000 K (3730–7730 °c; 6740–13940 °F) w pobliżu wewnętrznego rdzenia. Dowody na istnienie zewnętrznego rdzenia płynnego obejmują sejsmologię, która pokazuje, że sejsmiczne fale ścinające nie są przesyłane przez zewnętrzny rdzeń. Ze względu na wysoką temperaturę prace modelarskie wykazały, że rdzeń zewnętrzny jest płynem o niskiej lepkości, który konwekuje turbulentnie. Teoria dynamo postrzega prądy wirowe w płynie niklowo-żelazowym zewnętrznego rdzenia jako główne źródło ziemskiego pola magnetycznego. Średnie natężenie pola magnetycznego w zewnętrznym jądrze Ziemi oszacowano na 2,5 mililitrów, czyli 50 razy silniejsze niż pole magnetyczne na powierzchni. Zewnętrzny rdzeń nie jest pod wystarczającym ciśnieniem, aby był stały, więc jest ciekły, mimo że ma skład podobny do wewnętrznego rdzenia. Siarka i tlen mogą być obecne w zewnętrznym rdzeniu.
gdy ciepło jest przenoszone na zewnątrz w kierunku płaszcza, trend netto polega na tym, że wewnętrzna granica płynnego regionu zamarza, powodując wzrost stałego wewnętrznego rdzenia kosztem zewnętrznego rdzenia. Wskaźnik ten szacuje się na 1 mm rocznie.