jak cukier wpływa na mózg ?

w tym filmie przygotowanym przez TED-Ed Nicole Avena wyjaśnia, dlaczego słodycze i smakołyki powinny być spożywane z umiarem.

Obraz ciepłe, lepkie ciasteczka, chrupiące cukierki, aksamitne ciasta, rożki waflowe ułożone wysoko z lodami. Masz łzawienie w ustach? Masz ochotę na deser? Dlaczego? Co dzieje się w mózgu, który sprawia, że słodkie pokarmy tak trudno się oprzeć?

cukier jest ogólnym terminem używanym do opisania klasy cząsteczek zwanych węglowodanami i znajduje się w szerokiej gamie żywności i napojów. Po prostu sprawdź etykiety na słodkich produktach, które kupujesz. Glukoza, fruktoza, sacharoza, maltoza, laktoza, dekstroza i skrobia to wszystkie formy cukru. Podobnie jak wysokofruktozowy syrop kukurydziany, sok owocowy, surowy cukier i miód; a cukier nie jest tylko w cukierkach i deserach, ale jest również dodawany do sosu pomidorowego, jogurtu, suszonych owoców, wód smakowych lub batoników musli.

ponieważ cukier jest wszędzie, ważne jest, aby zrozumieć, jak wpływa na mózg. Co się dzieje, gdy cukier uderza w język? A czy jedzenie odrobiny cukru sprawia, że pragniesz więcej? Weź kęs płatków. Zawarte w nim cukry aktywują receptory słodkiego smaku, część kubków smakowych na języku. Receptory te wysyłają sygnał do pnia mózgu, a stamtąd rozwidlają się na wiele obszarów przedmózgowia, z których jednym jest kora mózgowa.

różne odcinki kory mózgowej przetwarzają różne smaki: gorzki, słony, umami, a w naszym przypadku słodki. Stąd sygnał aktywuje system nagrody mózgu. Ten system nagradzania jest szeregiem elektrycznych i chemicznych szlaków w kilku różnych regionach mózgu. To skomplikowana sieć, ale pomaga odpowiedzieć na jedno, podświadome pytanie: Czy powinienem to zrobić jeszcze raz? To ciepłe, rozmyte uczucie, które czujesz, gdy smakujesz czekoladowe ciasto babci? To Twój system nagród mówiący: „Mmm, tak!”I to nie tylko przez jedzenie; socjalizacja, zachowania seksualne i narkotyki to tylko kilka przykładów rzeczy i doświadczeń, które również aktywują system nagradzania. Ale nadmierna aktywacja tego systemu nagród rozpoczyna serię niefortunnych zdarzeń: utratę kontroli, pragnienie i zwiększoną tolerancję na cukier.

wróćmy do naszego kęsa płatków. Przemieszcza się w dół do żołądka, a w końcu do jelit. I wiesz co? Są tu też receptory cukru. Nie smakują kubków smakowych, ale wysyłają sygnały informujące mózg, że jesteś pełny lub że twoje ciało powinno produkować więcej insuliny, aby poradzić sobie z dodatkowym cukrem, który jesz.

główną walutą naszego systemu nagród jest dopamina, ważny czynnik chemiczny lub neuroprzekaźnik. W móżdżku przednim jest wiele receptorów dopaminy, ale nie są one równomiernie rozmieszczone. Niektóre obszary zawierają gęste skupiska receptorów, a te gorące punkty dopaminy są częścią naszego systemu nagradzania. Narkotyki, takie jak alkohol, nikotyna lub heroina, wysyłają dopaminę w nadbieg, prowadząc niektórych ludzi do ciągłego poszukiwania tak wysokiego, innymi słowy, uzależnienia. Cukier powoduje również uwalnianie dopaminy, choć nie tak gwałtownie jak leki, a cukier jest rzadkością wśród żywności indukującej dopaminę. Brokuły, na przykład, nie mają wpływu, co prawdopodobnie wyjaśnia, dlaczego tak trudno jest nakłonić dzieci do jedzenia warzyw.

mówiąc o zdrowej żywności, powiedzmy, że jesteś głodny i decydujesz się na zbilansowany posiłek. Tak, a poziom dopaminy wzrasta w gorących punktach systemu nagród, ale jeśli jesz to samo danie wiele dni z rzędu, poziom dopaminy będzie wzrastał coraz mniej, ostatecznie wyrównując się. To dlatego, że jeśli chodzi o jedzenie, mózg ewoluował, aby zwracać szczególną uwagę na nowe lub różne smaki. Dlaczego? Dwa powody: Po pierwsze, aby wykryć jedzenie, które poszło źle; i po drugie, ponieważ im więcej różnorodności mamy w naszej diecie, tym bardziej prawdopodobne jest, że otrzymamy wszystkie potrzebne składniki odżywcze. Aby utrzymać tę różnorodność, musimy być w stanie rozpoznać nowe jedzenie, a co ważniejsze, musimy chcieć nadal jeść nowe jedzenie, i dlatego poziom dopaminy spada, gdy jedzenie staje się nudne.

teraz wracamy do tego posiłku. Co się stanie, jeśli zamiast zdrowego, zbilansowanego Dania zjesz jedzenie bogate w cukier? Jeśli rzadko jesz cukier lub nie jesz zbyt wiele na raz, efekt jest podobny do zbilansowanego posiłku, ale jeśli jesz zbyt dużo, odpowiedź dopaminy nie wyrównuje się. Innymi słowy, jedzenie dużej ilości cukru będzie nadal satysfakcjonujące. W ten sposób cukier zachowuje się trochę jak narkotyk. To jeden z powodów, dla których ludzie wydają się być uzależnieni od słodkich potraw. Pomyślcie o tych wszystkich rodzajach cukru. Każdy z nich jest wyjątkowy, ale za każdym razem, gdy cukier jest spożywany, uruchamia Efekt domina w mózgu, który wywołuje satysfakcjonujące uczucie. Za dużo, za często, i wszystko może pójść w górę. Więc tak, nadmierne spożycie cukru może mieć uzależniający wpływ na mózg, ale klin ciasta raz na jakiś czas nie zaszkodzi.

źródło: TED.com lubhttp://ed.ted.com/

jak duża miska słodkich płatków lub batonik wpływa na mózg? W tej rozmowie z Jessicą P. Johnson zdasz sobie sprawę, co dzieje się w mózgu podczas Gorączki cukrowej i jak to się zmienia, gdy cukier jest zamieniany na sztuczne substancje słodzące.

niezależny pisarz naukowy i producent podcastów z dyplomami z biologii, mikrobiologii i Dziennikarstwa naukowego, Jessica P. Johnson zgłosiła się do Dr.Nicole Avena, neurobiolog badawczy, autorka i ekspert w dziedzinie żywienia, diety i uzależnień. Raport ten został sporządzony dla BrainFacts.org. oto ta słodka rozmowa:

SfN: Jestem Jessica Johnson, reporting for BrainFacts.org.

wszyscy czuliśmy ten wybuch nagłej energii, który przychodzi po zjedzeniu batonika. Ale czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego często pragniemy słodkich potraw, nawet jeśli nie jesteśmy szczególnie głodni? I dlaczego cukier ma tak inny wpływ na nasze mózgi niż, powiedzmy, talerz fasoli lima?

naukowcy dopiero zaczęli szukać odpowiedzi na te pytania, ale zainteresowanie tą linią badań wzrosło, ponieważ nadmierna konsumpcja cukrów coraz częściej łączy się z listą problemów zdrowotnych, w tym cukrzycy, chorób serca i wątroby oraz otyłości.

co dzieje się z naszymi mózgami, gdy spożywamy cukier? A czy substytuty cukru są skutecznymi środkami kontrolującymi nasze spożycie cukru? Aby zbadać te pytania, rozmawiałem z dwoma neurologami o tym, jak cukry i sztuczne słodziki wpływają na nasze mózgi.

Avena: Nazywam się dr Nicole Avena, jestem adiunktem w Mount Sinai School Of Medicine w Nowym Jorku. Średnio typowy Amerykanin spożywa 22 łyżeczki dodanego cukru każdego dnia i jest to znacznie większe niż to, co zaleca Światowa Organizacja Zdrowia. Należy pamiętać, że jest to cukier dodawany do cukru naturalnie występującego w żywności.

SfN: American Heart Association zaleca maksymalnie tylko sześć łyżeczek dodanego cukru dla kobiet i dziewięć dla mężczyzn, w przybliżeniu ilość cukru zawartego w jednej puszce sody.

Avena: badania wykazały, że kiedy szczury laboratoryjne spożywają zbyt dużo cukru, faktycznie wykazują zmiany w mózgu, które są zgodne z tym, co można zobaczyć w przypadku uzależnienia od narkotyków. Zmiany w uwalnianiu neuroprzekaźników, zmiany w ekspresji genów. A to może odgrywać rolę w powodem, dla którego wiele osób ma trudności z ograniczeniem spożycia.

SfN: zwykle, gdy spożywamy żywność o Smaku słodkim, receptory smakowe w naszych kubkach smakowych wysyłają sygnały do pnia mózgu, gdzie znajdują się komórki produkujące neuroprzekaźnik dopaminę. Dopamina jest uwalniana i aktywuje system nagradzania mózgu, generując przyjemne doznania. Ta przyjemność wzmacnia pragnienie ponownego spożywania tego słodkiego jedzenia. Jedzenie o słodkim smaku pobudzi system nagradzania, nawet jeśli zawiera bezkaloryczny Sztuczny słodzik. Istnieją jednak istotne różnice w wpływie cukrów i sztucznych substancji słodzących na mózg.

de Araujo: Jestem Ivan De Araujo, jestem współpracownikiem Fundacji Pierce w New Haven Connecticut. Jestem także profesorem psychiatrii i fizjologii na Uniwersytecie Yale ’ a.

kiedy zamieniasz jeden składnik w żywności na inny, nawet jeśli próbujesz oszukać mózg, naśladując smak, mózg nadal będzie rozpoznawać je jako inne. Jeśli sprawimy, że zwierzę będzie głodne, to widzimy, że jeśli zaoferujemy mu sztucznie słodzony napój, to na początku będzie go dużo spożywać, ale w jakiś sposób wykryją fakt, że to rozwiązanie jest bezużyteczne pod względem kompensowania ich stanu fizjologicznego.

SfN: więc jak organizm w końcu się zorientuje, że sztuczny słodzik nie może dostarczyć pożądanych kalorii?

de Araujo: istnieje jakiś rodzaj czujnika kalorii dla cukrów, który nie jest związany ze zdolnością jamy ustnej do wyczuwania słodyczy. Systemy nagród w mózgu są wrażliwe na cukry w sposób, który nie zależy od słodyczy, ale zależy od energii, którą zawierają cukry.

SfN: cząsteczki cukru nie tylko wyzwalają uwalnianie dopaminy poprzez stymulację receptorów słodkiego smaku, ale także poprzez stymulację szlaków nerwowych, które są wrażliwe na zawartość energii. Sztuczne substancje słodzące wydają się tego nie robić. Co to mówi o skuteczności sztucznych słodzików jako zamienników cukru?

de Araujo: Myślę, że głównym problemem ze sztucznymi słodzikami jest to, że są one obojętne fizjologicznie. A dla osób, które mają doświadczenie z cukrami, gdy są w stanie głodu, ich doświadczenie będzie rozczarowujące. Więc myślę, że problemem może być zmiana zachowań w kierunku cukrów.

SfN: badania kliniczne wykazały, że zastąpienie cukrów sztucznymi substancjami słodzącymi umożliwia jedynie bardzo minimalną utratę wagi. Zamiast tego Avena sugeruje zdroworozsądkowe rady, aby zmniejszyć spożycie cukru.

Avena: Gdy patrzysz na etykietę na produkcie spożywczym, musisz wiedzieć, jakie są jego składniki. Wiele batonów granola, które są sprzedawane jako niskokaloryczne, często może zawierać tyle cukru, co Baton. Myślę, że ogólnie rzecz biorąc, ewoluowaliśmy, aby zrozumieć, że jedzenie będzie rzadkie, więc kiedy je znajdziesz, musisz je zjeść. Po prostu zdarza się, że trochę się nie udaje, gdy stawiamy się w naszym nowoczesnym środowisku żywnościowym.

SfN: dzięki za wysłuchanie. Sprawdź więcej informacji o tym, jak dieta wpływa na twój mózg na BrainFacts.org.