Jakie jest znaczenie przypowieści o uczcie weselnej?

pytanie: Jakie jest znaczenie przypowieści o uczcie weselnej?”
odpowiedź: Jezus opowiedział przypowieść o uczcie weselnej w Ew.Mateusza 22.1-14. Przypowieść ta jest w pewnym sensie podobna do przypowieści o wielkiej uczcie (Łuk. 14: 15-24), ale ta okazja jest inna i ma pewne ważne rozróżnienia. Aby lepiej zrozumieć kontekst tej historii, ważne jest, aby znać kilka podstawowych faktów na temat ślubów w czasach Jezusa.
w społeczeństwie Żydowskim rodzice narzeczonych zazwyczaj sporządzali umowę małżeńską. Panna młoda i pan młody spotkali się, być może po raz pierwszy, kiedy ten kontrakt został podpisany. Para była w tym momencie uważana za małżeństwo, ale rozstali się aż do faktycznego czasu ceremonii. Panna młoda zostałaby z rodzicami, a pan młody wyszedłby przygotować dom. To może trochę potrwać. Gdy dom był już gotowy, pan młody wracał po swoją pannę młodą bez uprzedzenia. Następnie odbyła się ceremonia ślubna, a następnie bankiet weselny.
bankiet weselny był jedną z najbardziej radosnych okazji w życiu żydowskim i mógł trwać nawet tydzień. W swojej przypowieści Jezus porównuje niebo do uczty weselnej, którą król przygotował dla swego syna (Ew. Mateusza 22.2). Wielu ludzi zostało zaproszonych, ale kiedy nadszedł czas na ucztę i nakryto stół, zaproszeni odmówili przyjścia (wersety 4-5). W rzeczywistości słudzy króla, którzy przynieśli radosne poselstwo, byli źle traktowani, a nawet zabijani (werset 6).
Król, rozwścieczony odpowiedzią tych, którzy zostali zaproszeni, wysłał swoją armię, aby pomścić śmierć swoich sług (werset 7). Następnie wysłał zaproszenia do każdego, kogo jego słudzy mogli znaleźć, w wyniku czego sala weselna została wypełniona (wersety 8-10).
podczas uczty król zauważył mężczyznę, który „nie miał na sobie stroju weselnego” (werset 11). Na pytanie, w jaki sposób przybył tam bez ubioru, człowiek nie odpowiedział i został natychmiast wyrzucony z uczty „na zewnątrz, w ciemność, gdzie będzie płacz i zgrzytanie zębów” (wersety 12-13). Następnie Jezus kończy przypowieść tym stwierdzeniem:” wielu bowiem jest zaproszonych, ale mało wybranych ” (werset 14).
królem jest Bóg Ojciec, a synem, który jest czczony na uczcie, jest Jezus Chrystus, który „przyszedł do tego, co było jego własnością, ale jego własna nie przyjęła go” (Ew.Jana 1:11). Izrael trzymał zaproszenie do królestwa, ale kiedy rzeczywiście nadszedł czas, aby Królestwo się pojawiło (zobacz Mateusza 3:1), nie chcieli w to uwierzyć. Wielu proroków, w tym Jan Chrzciciel, zostało zamordowanych (Mateusza 14:10). Odwet Króla przeciwko mordercom może być interpretowany jako proroctwo zniszczenia Jerozolimy w 70 roku n. e.z rąk Rzymian (por. Łukasz 21:5). Szerzej, zemsta króla mówi o spustoszeniu wspomnianym w Księdze Objawienia. Bóg jest cierpliwy, ale nie będzie tolerował niegodziwości na zawsze (Obadiah 1:15). Jego sąd przyjdzie na tych, którzy odrzucają jego ofertę zbawienia. Biorąc pod uwagę, ile to zbawienie kosztowało Jezusa, czy ten sąd nie jest w pełni zasłużony (zobacz Hebrajczyków 10:29-31)?
zauważ, że to nie dlatego, że zaproszeni goście nie mogli przyjść na ucztę weselną, ale że nie przyjdą (zobacz Łukasza 13:34). Każdy miał jakąś wymówkę. Jakże tragiczne i wskazujące na ludzką naturę jest otrzymanie błogosławieństw od Boga i odrzucenie ich z powodu przyciągania przyziemnych rzeczy!
zaproszenie ślubne jest rozszerzone na każdego i wszystkich, totalnie obcych, zarówno dobrych, jak i złych. Odnosi się to do Ewangelii przekazywanej poganom. Ta część przypowieści jest zapowiedzią odrzucenia przez Żydów Ewangelii w Dziejach Apostolskich 13. Paweł i Barnaba byli w Antiochii Pisiańskiej, gdzie żydowscy przywódcy zdecydowanie im się sprzeciwiali. Słowa Apostoła odbijają się echem w ocenie króla, że zaproszeni na wesele „nie zasłużyli na przyjście”: „Musieliśmy najpierw mówić słowo Boże do ciebie. Ponieważ ją odrzucacie i nie uważacie się za godnych życia wiecznego, zwracamy się teraz do pogan” (dz 13:46). Przesłanie Ewangelii, nauczał Jezus, będzie dostępne dla wszystkich.
sprawa ubioru ślubnego jest pouczająca. Byłoby to wielką zniewagą dla króla, gdyby odmówił noszenia szaty dostarczonej gościom. Mężczyzna, który został przyłapany na noszeniu starych ubrań, dowiedział się, jakie to było przestępstwo, gdy został usunięty z uroczystości.
w ten sposób Jezus nauczał nieadekwatności własnej sprawiedliwości. Od samego początku Bóg zapewnił „przykrycie” naszego grzechu. Naleganie na zakrycie siebie jest odziane w „brudne szmaty” (Izajasz 64:6). Adam i Ewa próbowali ukryć swój wstyd, ale okazało się, że ich liście figowe są żałośnie skąpe. Bóg zabrał ich ręcznie robione ubrania i zastąpił je skórami (ofiarowanymi) zwierząt (1 Księga Mojżeszowa 3.7, 21). W Księdze Objawienia widzimy tych w niebie ubranych w „białe szaty” (objawienie 7:9) i dowiadujemy się, że biel szat wynika z ich obmycia krwią Baranka (werset 14). Ufamy sprawiedliwości Bożej, a nie naszej (Filipian 3.9).
tak jak król zapewniał swoim gościom szaty weselne, tak Bóg zapewnia zbawienie ludzkości. Nasza Szata weselna jest sprawiedliwością Chrystusową i jeśli jej nie posiadamy, ominie nas uczta weselna. Kiedy religie świata są odarte do swoich podstawowych zasad, albo znajdujemy człowieka pracującego swoją drogą do Boga, albo znajdujemy krzyż Chrystusa. Krzyż jest jedyną drogą do zbawienia (Ew. Jana 14.6).
za zbrodnię przeciwko królowi, niewłaściwie ubrany gość zostaje wyrzucony w ciemność. Za swoje zbrodnie przeciwko Bogu będzie wielu, którzy zostaną skazani na „ciemność zewnętrzną” – istnienie bez Boga na wieczność. Chrystus kończy przypowieść smutnym faktem, że ” wielu jest zaproszonych, ale niewielu jest wybranych.”Innymi słowy, wielu ludzi słyszy wezwanie Boga, ale tylko nieliczni go słuchają.
aby podsumować Punkt przypowieści o uczcie weselnej, Bóg posłał Swojego Syna na świat, a ludzie, którzy powinni byli świętować jego przyjście, odrzucili go, sprowadzając na siebie sąd. W rezultacie królestwo niebieskie zostało otwarte dla każdego, kto odłoży swoją własną sprawiedliwość i przez wiarę przyjmie sprawiedliwość, którą Bóg zapewnia w Chrystusie. Ci, którzy odrzucają dar zbawienia i trzymają się swoich „dobrych” uczynków, spędzą wieczność w piekle.
zadufani w sobie faryzeusze, którzy słyszeli tę przypowieść, nie przegapili punktu Jezusa. W następnym wersecie „faryzeusze wyszli i planowali uwięzić go w jego słowach” (Ew.Mateusza 22.15). Przypowieść o uczcie weselnej jest także przestrogą dla nas, aby upewnić się, że polegamy na Bożym zaopatrzeniu w zbawienie, a nie na naszych własnych dobrych uczynkach lub służbie religijnej.