jaki jest koszt funduszy?
koszt funduszy jest odniesieniem do stopy procentowej płaconej przez instytucje finansowe za fundusze, które wykorzystują w swojej działalności. Koszt funduszy jest jednym z najważniejszych kosztów nakładów dla instytucji finansowej, ponieważ niższy koszt doprowadzi do uzyskania lepszych zysków, gdy środki zostaną wykorzystane na krótko-i długoterminowe pożyczki dla kredytobiorców.
spread między kosztem środków a stopą procentową pobieraną od kredytobiorców stanowi jedno z głównych źródeł zysku dla wielu instytucji finansowych.
najważniejsze informacje
- koszt środków to kwota, jaką banki i inne instytucje finansowe muszą zapłacić, aby pozyskać środki.
- niższy koszt środków oznacza, że bank uzyska lepsze zyski, gdy środki zostaną wykorzystane na pożyczki dla kredytobiorców.
- różnica między kosztem środków a stopą procentową pobieraną od kredytobiorców jest jednym z głównych źródeł zysku dla wielu banków.
koszt funduszy
zrozumienie kosztów funduszy
dla kredytodawców, takich jak banki i skok-i, koszt funduszy jest określany przez stopę procentową wypłacaną deponentom na produkty finansowe, w tym konta oszczędnościowe i czas depozyty. Chociaż termin ten jest często używany w odniesieniu do instytucji finansowych, większość korporacji ma również znaczący wpływ na koszt funduszy podczas zaciągania pożyczek.
koszt funduszy i spread odsetek netto to koncepcyjnie kluczowe sposoby zarabiania pieniędzy przez wiele banków. Banki komercyjne pobierają odsetki od pożyczek i innych produktów, których potrzebują konsumenci, firmy i instytucje na dużą skalę. Oprocentowanie banków od takich kredytów musi być wyższe niż oprocentowanie, które płacą, aby uzyskać środki początkowo-koszt środków.
jak ustala się koszt środków
źródła środków, które kosztują pieniądze banków dzielą się na kilka kategorii. Depozyty (często nazywane depozytami bazowymi)są podstawowym źródłem, zwykle w formie czeków lub kont oszczędnościowych i są zazwyczaj uzyskiwane po niskich stawkach.
banki zdobywają również fundusze poprzez udziałowców, depozyty hurtowe i emisję długu. Banki udzielają różnych pożyczek, z których lwia część stanowią kredyty konsumenckie w Stanach Zjednoczonych. Kredyty hipoteczne na nieruchomości, kredyty mieszkaniowe, kredyty studenckie, kredyty samochodowe i kredyty na karty kredytowe mogą być oferowane w zmiennych, regulowanych lub stałych stopach procentowych.
różnica między średnią stopą odsetek uzyskanych z pożyczek a średnią stopą odsetek zapłaconych za depozyty i inne tego typu fundusze (lub koszt funduszy) nazywana jest spreadem odsetkowym netto i jest wskaźnikiem zysku instytucji finansowej. Podobnie jak marża zysku, im większy spread, tym większy zysk Bank realizuje. Odwrotnie, im niższy spread, tym mniej opłacalny bank.
koszt funduszy pokazuje, ile stóp procentowych muszą zapłacić banki i inne instytucje finansowe, aby pozyskać środki.
uwagi specjalne
związek między kosztem funduszy a stopami procentowymi ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia amerykańskiej gospodarki. Stopy procentowe są ustalane na wiele sposobów. Podczas gdy działalność otwartego rynku odgrywa kluczową rolę, podobnie jak stopa funduszy federalnych (lub „stopa funduszy Fed”). Według amerykańskiej Rezerwy Federalnej stopa funduszy federalnych to ” stopa procentowa, po której Instytucje depozytowe pożyczają salda rezerw innym instytucjom depozytowym z dnia na dzień.”Dotyczy to największych, najbardziej godnych kredytu instytucji, ponieważ utrzymują one wymaganą kwotę rezerwy.
tak więc stopa funduszy fed jest podstawową stopą procentową, na podstawie której określa się wszystkie pozostałe stopy procentowe w USA. Jest to kluczowy wskaźnik kondycji amerykańskiej gospodarki. Federalny Komitet Otwartego Rynku Rezerwy Federalnej (FOMC) wydaje pożądaną stopę docelową w odpowiedzi na warunki gospodarcze w ramach swojej polityki pieniężnej w celu utrzymania zdrowej gospodarki.
na przykład w okresie szalejącej inflacji na początku lat 80.stopa funduszy fed wzrosła do 20%. W związku z wielką Recesją, która rozpoczęła się w 2007 r.i związanym z nią światowym kryzysem finansowym, a także europejskim kryzysem długu państwowego, FOMC utrzymała rekordowo niską docelową stopę procentową w wysokości 0% do 0,25%, aby pobudzić wzrost gospodarczy.