Towarzystwo pastoralne jest rodzajem Towarzystwa składającego się z pasterzy, gdzie ich głównym źródłem utrzymania jest pasterstwo i Udomowienie zwierząt w stada. Stada zwierząt domowych nie tylko zapewniają im utrzymanie.
termin „pasterski” pochodzi od łacińskiego słowa „pastor”, które oznacza pasterza. Ponieważ głównym zajęciem było pasterstwo, zajmowali się również łowiectwem i zbieractwem oraz niektórymi innymi formami praktyk rolniczych. Społeczeństwa te na ogół pojawiają się w miejscach o nieodpowiednich warunkach atmosferycznych i środowiskowych. Miejsca, w których inne praktyki rolnicze nie są możliwe, takie jak regiony pustynne lub miejsca z intensywnymi opadami deszczu, a nawet miejsca pokryte śniegiem przez maksymalny okres roku. Stąd ludzie zaczęli oswajać zwierzęta, takie jak kozy, wielbłądy, jaka i owce, które mogły służyć im jako główne źródło pożywienia.
Towarzystwa pasterskie są zwykle większe w porównaniu do towarzystw, które same uprawiają łowiectwo i zbieractwo. Chociaż praktyka pasterstwa okazała się lepszym środkiem utrzymania, który nie tylko zapewniał utrzymanie, ale także pozwalał na gromadzenie nadwyżek, nigdy nie jest jedynym zajęciem. Jest to zawsze połączone z odrobiną polowania i zbierania lub innych zawodów. Ze względu na generowanie nadwyżek społeczeństwa te charakteryzują się również pewną formą nierówności. Tak więc ci, którzy mogli wygenerować więcej nadwyżek, stali się potężniejsi w porównaniu do tych, którzy nie mogli. Ponieważ społeczeństwa te sezonowo potrzebowały nowych terenów wypasowych, zalicza się je również do kategorii ludzi koczowniczych. Czasami przemieszczają się przez granice w poszukiwaniu nowych terenów pod wypas. To często przynosi napięcie, chaos i konflikty zarówno dla nich, jak i dla rządów krajowych. Są one w większości zgrupowane w plemiona, z rozszerzoną rodziną obejmującą gospodarstwa domowe.
istnieją dwa rodzaje towarzystw pasterskich: koczownicze i pasterskie. Koczownicy przemieszczają się z jednego regionu do drugiego, aby zaspokoić potrzeby swoich udomowionych zwierząt, a miejsca migracji zależą od pór roku, w których podróżują. Zazwyczaj mieszkają w namiotach i nie ma dla nich stałych domów, chociaż mogą kiedyś wrócić do obszaru, który odwiedzili wcześniej. Z drugiej strony pasterstwo to pasterstwo z domami stałymi. Choć migrują również z jednego miejsca do drugiego, wracają do swoich stałych domów. Zimą przenoszą się do cieplejszych miejsc, a latem do chłodniejszych. Towarzystwa duszpasterskie nie są ściśle podzielone jako koczownicze lub sezonowe. Dostosowują się w zależności od sytuacji, w której się znajdują. W związku z tym nomadowie mogą w razie potrzeby włączyć sezonowość i odwrotnie.
przykładami takich społeczeństw są Berberowie z Ameryki Północnej, Karimojong z Ugandy, Masajowie z Afryki Wschodniej, Kuchis z Afganistanu, Ahir z północnych Indii, Bhutia z Indii i Nepalu, Komi z północnej Rosji, Fula z Saheliańskiej Afryki Zachodniej, Tigre z Rogu Afryki, Beduini z Afryki Zachodniej i Półwysep Arabski i tak dalej.