Jul 24, 2015, 15:33 IST
Dżinizm powstał w Indiach w VI wieku pne. Nazwa Dżinizm pochodzi od słowa „Jina” oznaczającego zdobywcę jaźni i świata zewnętrznego. Termin ten jest używany w odniesieniu do dwudziestu czterech wielkich mistrzów, czyli Tirtankaras, przez których zrodził się Dżinizm. Mahawira był ostatnim z tych Tirtankarów i uważany jest za założyciela dżinizmu.
słowo Tirtankara oznacza tego, który żegluje ludźmi po świecie. Przykazanie i praktyka dwudziestu czterech Tirtankarów stworzyły podstawę dla różnych dogmatów, teorii i koncepcji dżinizmu, które miały zostać zbudowane. Głównymi cechami Jainizmu są demonstrowanie ahimsy lub niestosowania przemocy poprzez myśl, słowo i czyn oraz podbój własnego ja i świata, a tym samym dążenie do wyzwolenia.
Dżinizm jest bardzo starożytną religią. Wywodzący się ze wschodnich Indii Dżinizm zrodził się mniej więcej w tym samym czasie, kiedy w Indiach narodził się buddyzm. Okres, w którym narodziły się te dwie religie, charakteryzował się rewolucją przeciwko rytualizmowi i kastom związanym z hinduizmem. Te dwie religie kwestionowały i prowadziły ostrą opozycję przeciwko tym cechom hinduizmu i dlatego zaczęto nazywać je dwoma zbuntowanymi dziećmi hinduizmu.
zbiór nauk Pana Mahawiry tworzą święte teksty dżinizmu. Po śmierci Mahawiry nastąpił rozłam w Dżinizmie, ustępując miejsca ewolucji dwóch sekt: Digambara i Shvetambara. Ci pierwsi wyrażali opinię, że podobnie jak ich mistrzowie, wyznawcy również nie mogą nosić żadnych ubrań, podczas gdy ci drudzy zalecali noszenie białych ubrań jako znaku czystości.
Dżinizm kładzie bardzo silny nacisk na koncepcję ahimsy niż jakakolwiek inna religia. W rzeczywistości wyznawcom zabrania się podejmowania takich zawodów jak rolnictwo, które polega na zabijaniu szkodników i owadów podczas różnych czynności rolniczych. Surowi wyznawcy dżinizmu wieszają maskę przed ustami, aby uniknąć nieświadomego połykania drobnoustrojów i ich zabijania.
Dżinizm również zdecydowanie opowiada się za wpływem karmy na życie ludzi. Dusza lub jiva jest przywiązana do ciała, w którym się rodzi. Dobre uczynki prowadzą jivę do wyższych form narodzin, a grzeszne uczynki do niższych form narodzin. Kiedy dusza podbije przywiązanie do ciała i uwolni się od wszystkich karm, zostaje wyzwolona z cyklu narodzin i śmierci i osiąga nirwanę, czyli najwyższy stan istnienia.
w miarę jak ludzie ewoluują ze swojej niższej świadomości i wznoszą się na wyższe poziomy, przechodzą przez pięć różnych etapów: Sadhu i Sadhvis (mnisi i mniszki), Upadhyayas (nauczyciele Pisma Świętego), Aczarjowie (przywódcy społeczeństw monstycznych), Arihantas (wyzwolone dusze) i Siddhowie (wyzwolone dusze żyjące na najwyższych płaszczyznach, czyli w niebie).