w tę środę artykuł w New York Times poinformował, że od 2008 do 2012 liczba dorosłych przyjmujących leki na ADHD wzrosła o 53% i że wśród młodych dorosłych Amerykanów, to prawie dwukrotnie. Chociaż jest to oszałamiająca statystyka i wskazuje na to, że młodsze pokolenia często polegają na używkach, szczerze mówiąc, nie jestem zbyt zaskoczony. W ciągu mojej 50-letniej kariery w neurologii behawioralnej i leczeniu pacjentów z ADHD, w ostatniej dekadzie widziałem te diagnozy naprawdę gwałtownie. Każdego dnia wraz z kolegami widzimy coraz więcej ludzi, którzy twierdzą, że mają problem z zwróceniem uwagi w szkole lub w pracy i zdiagnozowaniem siebie z ADHD.
a dlaczego nie?
Jeśli ktoś ma trudności z zwróceniem uwagi lub czuje się nieco nadpobudliwy, zespół z deficytem uwagi / nadpobudliwością ma te objawy w swojej nazwie. To łatwe hasło, które oszczędza czas dla lekarzy. Ale czy naprawdę możemy poskładać tych wszystkich ludzi do kupy? Co jeśli są inne rzeczy, które powodują, że ludzie czują się rozproszeni? Nie zaprzeczam, że my, jako ludność, jesteśmy dziś bardziej rozproszeni niż kiedykolwiek wcześniej. I nie zaprzeczam, że niektórzy z tych pacjentów, którzy są rozproszeni i impulsywni, potrzebują pomocy. Zaprzeczam ogólnie przyjętej definicji ADHD, która jest od dawna spóźniona na aktualizację. W skrócie, doszedłem do przekonania w oparciu o dziesięciolecia leczenia pacjentów, że ADHD – jak obecnie zdefiniowano w diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych (DSM) i jak rozumiano w publicznej wyobraźni-nie istnieje.
pozwól, że wyjaśnię co mam na myśli.
od 1937 roku, kiedy to Dr Charles Bradley odkrył, że dzieci, które wykazywały objawy deficytu uwagi i nadpobudliwości dobrze reagowały na Benzedrynę, środek pobudzający, myśleliśmy o tym „zaburzeniu” w prawie taki sam sposób. Wkrótce po odkryciu Bradleya, społeczność medyczna zaczęła oznaczać dzieci z tymi objawami jako mające minimalną dysfunkcję mózgu, lub MBD, i leczyć je stymulantami Ritalin i Cylert. W kolejnych latach DSM wielokrotnie zmieniał Etykietę, od hiperkinetycznej reakcji dzieciństwa (dopiero w 1980 r.DSM-III wprowadził klasyfikację dla dorosłych z tą chorobą) do obecnej etykiety, ADHD. Ale bez względu na etykietę, dawaliśmy pacjentom różne warianty leków pobudzających, aby zatuszować objawy. Można by pomyśleć, że po dziesięcioleciach postępu w neurobiologii, zmienimy nasze myślenie.
dzisiaj, piąta edycja DSM wymaga tylko jeden wykazywać pięć z 18 możliwych objawów, aby zakwalifikować się do diagnozy ADHD. Jeśli nie widziałeś listy, sprawdź ją. Pewnie ci to przeszkadza. Ilu z nas może twierdzić, że mamy trudności z organizacją lub skłonność do utraty rzeczy, że często zapominamy, rozpraszamy się lub nie zwracamy szczególnej uwagi na szczegóły? Zgodnie z tymi subiektywnymi kryteriami, cała populacja USA może potencjalnie kwalifikować się. Wszyscy mieliśmy takie chwile i w umiarkowanych ilościach są one normalną częścią ludzkiej kondycji.
jednak istnieją przypadki, w których objawy uwagi są na tyle poważne, że pacjenci naprawdę potrzebują pomocy. W ciągu mojej kariery znalazłem ponad 20 warunków, które mogą prowadzić do objawów ADHD, z których każdy wymaga własnego podejścia do leczenia. Wśród nich są zaburzenia snu, niezdiagnozowane problemy z widzeniem i słuchem, nadużywanie substancji (w szczególności marihuana i alkohol), niedobór żelaza, alergie (zwłaszcza nietolerancja powietrza i glutenu), dwubiegunowe i poważne zaburzenia depresyjne, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, a nawet trudności w uczeniu się, takie jak dysleksja, aby wymienić tylko kilka. Każdy z tych problemów będzie pasował kryteria ADHD przedstawione przez DSM, ale stymulanty nie są sposobem, aby je leczyć.
Co jest złego w używkach? możesz się zastanawiać. Pomagają wielu ludziom, prawda? Artykuł w The Times wspomina, że ” leki mogą temperować objawy hallmark, takie jak ciężka nieuwaga i nadpobudliwość, ale także niosą ze sobą ryzyko, takie jak brak snu, tłumienie apetytu i, rzadziej, uzależnienie i halucynacje.”Ale to tylko część obrazu.
Po pierwsze, uzależnienie od leków pobudzających nie jest rzadkie; jest powszechne. Uzależniające właściwości leków są oczywiste. Musimy tylko obserwować wielu pacjentów, którzy są zmuszeni do okresowego zwiększania dawki, jeśli chcą się skoncentrować. Dzieje się tak dlatego, że organizm przestaje wytwarzać odpowiednie poziomy neuroprzekaźników, które zastępują leki ADHD — znak towarowy substancji uzależniających. Obawiam się, że pokolenie Amerykanów nie będzie w stanie skoncentrować się bez tego leku; Big Pharma jest zrozumiałe, że nie jest tak zaniepokojony.
Po drugie, istnieje wiele skutków ubocznych leków na ADHD, których większość ludzi nie jest świadoma: zwiększony niepokój, drażliwy lub przygnębiony nastrój, ciężka utrata masy ciała z powodu tłumienia apetytu, a nawet możliwość samobójstwa. Ale są też konsekwencje, które są jeszcze mniej znane. Na przykład wielu pacjentów przyjmujących używki zgłasza zaburzenia erekcji, gdy są na lekach.
Po Trzecie, stymulanty działają dla wielu ludzi w krótkim okresie, ale dla osób z podstawową chorobą powodującą, że czują się rozproszeni, leki służą w najlepszym razie jako plastry, maskując, a czasami zaostrzając źródło problemu.
moim zdaniem istnieją dwa typy ludzi, u których zdiagnozowano ADHD: ci, którzy wykazują normalny poziom rozproszenia i impulsywności oraz ci, którzy mają inny stan lub zaburzenie, które wymaga indywidualnego leczenia.
moim pacjentom, którzy są w pierwszej kategorii, polecam, aby dobrze się odżywiali, częściej ćwiczyli, dostawali osiem godzin dobrego snu w nocy, minimalizowali spożycie kofeiny po południu, monitorowali korzystanie z telefonu komórkowego podczas pracy i, co najważniejsze, robili coś, co ich pasjonuje. Podobnie jak wiele dzieci, które zachowują się, ponieważ nie są wystarczająco trudne w klasie, dorośli, których praca lub praca w klasie nie są osobiście satysfakcjonujące lub którzy nie angażują się w znaczące hobby, będą w zrozumiały sposób znudzeni, przygnębieni i rozproszeni. Ponadto rosnące standardy wywierają presję na dzieci i dorosłych, aby osiągały lepsze i dłuższe wyniki w szkole i w pracy. Zbyt często spotykam pacjentów, którzy mają nadzieję na cztery godziny snu w nocy z pomocą środków pobudzających, ale jest to niebezpieczny, niezdrowy i niezrównoważony sposób życia w dłuższej perspektywie.
w przypadku mojej drugiej grupy pacjentów z poważnymi problemami z uwagą, wymagam pełnej oceny, aby znaleźć źródło problemu. Zwykle, gdy oryginalny stan jest znaleziony i leczony, objawy ADHD odejść.
nadszedł czas, aby przemyśleć nasze zrozumienie tego stanu, zaoferować dokładniejsze prace diagnostyczne i pomóc ludziom uzyskać odpowiednie leczenie deficytu uwagi i nadpobudliwości.
dr Richard Saul jest neurologiem behawioralnym praktykującym w okolicach Chicago. Jego książka, ADHD nie istnieje, została opublikowana przez HarperCollins.
skontaktuj się z nami pod adresem [email protected].