leki Psychiatryczneedytuj
przy powszechnym stosowaniu leków psychiatrycznych, w szczególności leków przeciwdepresyjnych, w populacji USA częściej spotyka się neurotoksyczność związaną z tymi środkami. Lekarz powinien być świadomy problemów neurologicznych związanych z lekami przeciwdepresyjnymi, przeciwpsychotycznymi i litem. Zachowując odpowiednią ostrożność, niektóre z tych działań niepożądanych mogą być możliwe do uniknięcia lub wcześnie wykryte.
Beta amyloidEdit
stwierdzono, że Aß powoduje neurotoksyczność i śmierć komórek w mózgu, gdy występuje w dużych stężeniach. Aß wynika z mutacji, która występuje, gdy łańcuchy białkowe są cięte w niewłaściwych miejscach, w wyniku czego łańcuchy o różnych długościach, które są bezużyteczne. W ten sposób pozostają w mózgu, dopóki nie zostaną rozbite, ale jeśli wystarczająco się gromadzą, tworzą płytki toksyczne dla neuronów. Aß wykorzystuje kilka dróg w ośrodkowym układzie nerwowym, aby spowodować śmierć komórek. Przykładem jest nikotynowy receptor acetylocholiny (nachrs), który jest receptorem powszechnie występującym wzdłuż powierzchni komórek, które reagują na stymulację nikotyny, włączając je lub wyłączając. Stwierdzono, że Aß manipuluje poziomem nikotyny w mózgu wraz z kinazą MAP, innym receptorem sygnałowym, aby spowodować śmierć komórki. Inną substancją chemiczną w mózgu, którą reguluje Aß, jest JNK; ta substancja chemiczna zatrzymuje zewnątrzkomórkowy szlak kinaz regulowanych sygnałem (ERK), który normalnie funkcjonuje jako kontrola pamięci w mózgu. W rezultacie ta ścieżka pamięci zostaje zatrzymana, a mózg traci podstawową funkcję pamięci. Utrata pamięci jest objawem choroby neurodegeneracyjnej, w tym AD. Innym sposobem, w jaki Aß powoduje śmierć komórki, jest fosforylacja AKT; dzieje się tak, ponieważ fosforan pierwiastka wiąże się z kilkoma miejscami w białku. Fosforylacja ta pozwala AKT oddziaływać ze złym, białkiem, o którym wiadomo, że powoduje śmierć komórki. Tak więc wzrost Aß powoduje wzrost kompleksu AKT / BAD, z kolei zatrzymując działanie anty-apoptotycznego białka Bcl-2, które normalnie działa w celu zatrzymania śmierci komórki, powodując przyspieszony rozpad neuronów i postęp AD.
Glutaminianedytuj
glutaminian jest substancją chemiczną znajdującą się w mózgu, która w wysokich stężeniach stanowi toksyczne zagrożenie dla neuronów. Ta równowaga stężenia jest niezwykle delikatna i zwykle występuje w milimolowych ilościach poza komórkami. Podczas zaburzeń dochodzi do nagromadzenia glutaminianu w wyniku mutacji w transporterach glutaminianu, które działają jak pompy do odprowadzania glutaminianu z mózgu. Powoduje to, że stężenie glutaminianu we krwi jest kilkakrotnie wyższe niż w mózgu; z kolei organizm musi działać w celu utrzymania równowagi między tymi dwoma stężeniami poprzez wypompowanie glutaminianu z krwiobiegu do neuronów mózgu. W przypadku mutacji transportery glutaminianu nie są w stanie pompować glutaminianu z powrotem do komórek; w ten sposób wyższe stężenie gromadzi się w receptorach glutaminianu. Otwiera to kanały jonowe, umożliwiając wapń dostaniu się do komórki, powodując ekscytotoksyczność. Glutaminian powoduje śmierć komórek poprzez włączenie receptorów kwasu N-metylo-D-asparaginowego (NMDA); receptory te powodują zwiększone uwalnianie jonów wapnia (Ca2+) do komórek. W rezultacie zwiększone stężenie Ca2 + bezpośrednio zwiększa nacisk na mitochondria, powodując nadmierną fosforylację oksydacyjną i produkcję reaktywnych form tlenu (ROS) poprzez aktywację syntazy tlenku azotu, ostatecznie prowadząc do śmierci komórki. Stwierdzono również, że Aß pomaga tej drodze do neurotoksyczności poprzez zwiększenie podatności neuronów na glutaminian.
rodniki Tlenoweedytuj
tworzenie rodników tlenowych w mózgu odbywa się poprzez szlak syntazy tlenku azotu (NOS). Reakcja ta występuje jako odpowiedź na zwiększenie stężenia Ca2+ wewnątrz komórki mózgu. Ta interakcja pomiędzy Ca2+ i NOS powoduje powstanie kofaktora tetrahydrobiopteryny (BH4), który następnie przemieszcza się z błony plazmatycznej do cytoplazmy. Ostatnim etapem jest defosforylacja NOS, w wyniku której powstaje tlenek azotu (NO), który gromadzi się w mózgu, zwiększając jego stres oksydacyjny. Istnieje kilka ROS, w tym ponadtlenek, nadtlenek wodoru i hydroksyl, z których wszystkie prowadzą do neurotoksyczności. Naturalnie, organizm wykorzystuje mechanizm obronny, aby zmniejszyć śmiertelne skutki reaktywnych gatunków poprzez zastosowanie pewnych enzymów, aby rozbić ROS na małe, łagodne cząsteczki prostego tlenu i wody. Jednak ten podział ROS nie jest całkowicie wydajny; niektóre reaktywne pozostałości są pozostawiane w mózgu, aby się gromadzić, przyczyniając się do neurotoksyczności i śmierci komórek. Mózg jest bardziej podatny na stres oksydacyjny niż inne narządy, ze względu na niską zdolność oksydacyjną. Ponieważ neurony są scharakteryzowane jako komórki postmitotyczne, co oznacza, że żyją z nagromadzonymi uszkodzeniami na przestrzeni lat, akumulacja ROS jest śmiertelna. W ten sposób zwiększony poziom neuronów w wieku ROS, co prowadzi do przyspieszonych procesów neurodegeneracyjnych i ostatecznie do rozwoju AD.