nomadyzm pastoralny, jeden z trzech ogólnych typów nomadyzmu, sposób życia ludów, które nie żyją stale w tym samym miejscu, ale poruszają się cyklicznie lub okresowo. Koczownicy pasterscy, którzy zależą od udomowionych zwierząt gospodarskich, migrują na ustalone terytorium, aby znaleźć pastwiska dla swoich zwierząt.
© Index Open
większość grup koczowniczych ma centralne miejsca, które zajmują przez znaczną część roku. Pasterze mogą być całkowicie zależni od swoich stad lub mogą także polować lub zbierać, uprawiać Rolnictwo lub handlować z ludami rolniczymi za zboże i inne towary. Niektóre grupy seminomadyczne w południowo-zachodniej Azji i północnej Afryce uprawiają rośliny między sezonowymi ruchami. Kazachowie, Azjaci mówiący po turecku, którzy zamieszkują głównie Kazachstan i przyległe części Ujgurskiego Regionu Autonomicznego Xinkiang w Chinach, byli tradycyjnie pasterskimi nomadami, mieszkającymi przez cały rok w przenośnych namiotach w kształcie kopuły (zwanych Gers lub jurtami) zbudowanych z demontowalnych drewnianych ram pokrytych filcem. Niektórzy nadal migrują sezonowo, aby znaleźć pastwisko dla swoich zwierząt, w tym koni, owiec, kóz, bydła i kilku wielbłądów. Z drugiej strony Masajowie są w pełni nomadyczni. Przez cały rok podróżują w grupach we wschodniej Afryce i żywią się prawie całkowicie mięsem, krwią i mlekiem swoich stad. Wzorce nomadyzmu pasterskiego są liczne, często w zależności od rodzaju zwierząt gospodarskich, topografii i klimatu. (Zobacz też: sezonowanie.)