Novae i supernowe

nova to eksplozja z powierzchni białego karła w układzie podwójnym. Nova pojawia się, gdy biały karzeł, który jest gęstym jądrem zwykłej Gwiazdy, „kradnie” gaz z pobliskiej Gwiazdy towarzyszącej. Gdy na powierzchni białego karła gromadzi się wystarczająco dużo gazu, wywołuje on eksplozję. Przez krótki czas system może świecić nawet milion razy jaśniej niż normalnie. Tak długo, jak pobiera gaz ze swojej gwiazdy towarzyszącej, biały karzeł może wytwarzać wybuchy nova w regularnych odstępach czasu. Supernowa to gwałtowna eksplozja gwiazdowa, która może świecić tak jasno, jak cała galaktyka miliardów normalnych gwiazd. Astronomowie dzielą supernowe na dwie grupy: typu I i typu II. supernowe typu i najprawdopodobniej tworzą się jako biały karzeł „kradnie” gorący gaz z gwiazdy towarzyszącej. Jeśli na powierzchni białego karła nagromadzi się wystarczająco dużo gazu, uciekająca eksplozja termojądrowa rozbije gwiazdę na kawałki, nie pozostawiając nic za sobą. Są to najjaśniejsze supernowe i mogą być używane do pomiaru odległości do innych galaktyk. Supernowe typu II są ostatnim etapem ewolucji gwiazd, które są co najmniej osiem razy masywniejsze od Słońca. Taka gwiazda osiąga punkt, w którym nie może już wytwarzać energii jądrowej w swoim jądrze. Bez zewnętrznego ciśnienia wytworzonego przez tę energię, grawitacja wygrywa i powoduje, że jądro gwiazdy rozpada się, tworząc gwiazdę neutronową lub czarną dziurę. Zewnętrzne warstwy gwiazdy” odbijają się ” gwałtownie, wybuchając w Przestrzeń Kosmiczną z prędkością kilku procent światła.