organizacja strukturalna jądra tylno-bocznego brzusznego u szczura

Plan strukturalny jądra tylno-bocznego brzusznego (VLP) u szczura analizowano przy użyciu różnych technik do badania wzorca rozmieszczenia wstępujących włókien aferentnych i synaptologii neuropilu w obrębie tego jądra przekaźnikowego somatosensorycznego. W analizie wykorzystano plamy Golgiego, metody Finka-Heimera, metody znakowania HRP oraz mikroskopię elektronową. Neurony w VPL są wyrównane w rostrocaudal i dorsoventral rzędów, które są w przybliżeniu równoległe do krzywizny zewnętrznego rdzenia blaszki (EML) i Krzywa częściowo wokół rostralnego bieguna brzusznego jądra tylno-przyśrodkowego (VPM). Impregnowane golgim sekcje ujawniają, że drzewa dendrytyczne neuronów VPL są zasadniczo zgodne z laminarnym wzorem VPL. Gęste proksymalne dendryty rozciągają się około 25 m od ciał komórkowych. Większość dendrytów proksymalnych jest zrównana z laminae VPL, ale dendryty dystalne rozprzestrzeniają się na wiele laminae w obrębie VPL. Wejścia z jąder kolumny grzbietowej (DCN) kończą się tylko na proksymalnych dendrytach jako Duże, okrągło-pęcherzykowe końcówki. Około 20-25% małych pęcherzyków okrągłych powstaje w korze mózgowej, a synapsy tylko na dystalnych dendrytach. Trzeci rodzaj synapsy zawiera wiele spłaszczonych pęcherzyków i jest nieznanego pochodzenia. Nie zaobserwowano seryjnych synaps ani dendrytów zawierających pęcherzyki. Wejście z projektów rdzenia kręgowego do dwóch wydzielonych stref, które są przejściowe między jądrem brzusznym bocznym (VL) i VPL rostralnie oraz między tylnym kompleksem talalicznym (PO) i VPL ogoniastym. Każda strefa przejściowa zawiera neurony charakterystyczne zarówno dla VPL, jak i regionu przyległego. Wstępujące projekcje aferentne wykazano przez transport przedtransferowy HRP po wstrzyknięciu do mezencefalonu brzusznego oraz przez plamy zwyrodnieniowe Fink-Heimera wynikające z małych zmian DCN. Obie metody wskazują, że aksony dużego kalibru przebiegają równolegle do siebie i wydzielają zabezpieczenia, które rozchodzą się do rozległych obszarów VPL. Rozległe pola końcowe, które powstają, nie są zgodne z laminarnym wzorem jądra. Małe punktowe zmiany DCN powodują rzadką degenerację, która jest również szeroko rozpowszechniona w VPL. W VPL zaobserwowano również struktury, które wydają się być skupiskami końcowych arboryzacji rosnącego wejścia aferentnego. Wyniki te sugerują, że somatotopię i separację modalności w VPL można określić na podstawie wewnętrznych i/lub kortykotalamicznych relacji morfologicznych, a nie na podstawie dokładnego uporządkowania topograficznego danych sensorycznych.