w „Shoe Dog: a Memoir by the Creator of Nike” Phil Knight wysyła czytelnika na wycieczkę po latach tworzenia i formowania firmy, od 1962, kiedy zrobił pierwsze kroki do założenia firmy, do 1980, kiedy firma złożyła publiczną ofertę akcji.
to fascynująca historia. I choć mówi się o tym w innych książkach i niezliczonych artykułach prasowych, to po raz pierwszy bohater naprawdę otworzył się na swoje wspomnienia z wczesnej historii Nike.
osobista historia Rycerza odróżnia tę książkę od innych o historii Nike. Czytelnicy mogą odejść zaskoczeni znaczeniem rodziny.
wiele wcześniejszych opowieści o legendzie Rycerza podkreślało ojcowski wpływ trenera torowego University of Oregon Billa Bowermana. Knight biegał po kaczki w czasach studenckich, a później szukał swojego starego trenera jako współzałożyciela firmy.
w „Shoe Dog” dowiadujemy się jednak, że w życiu Knighta był inny, znacznie bardziej wpływowy ojciec-William „Bill” Knight, ojciec Knighta, którego historia zakorzeniła się w skromnych początkach w Roseburgu.
książka opisuje Rycerza szukającego i otrzymującego pomoc ojca. Ocena książki obejmuje wady jego ojca, byłego wydawcy Oregon Journal. Uczniowie legendy Rycerza mogą być zaskoczeni prawdziwym źródłem jego pseudonimu „Buck”, który często przypisywany jest sprytowi Bowermana.
matka Knighta, Lota Hatfield Knight, również była kluczowym zwolennikiem. Wspomina czule symboliczny zakup pary trampek w przełomowym momencie w historii firmy – aby okazać wsparcie dla swojego jedynego syna, a także podkręcić nos męża.
żona Knighta, Penny, pojawia się w całej książce po tym, jak ona i autor spotkali się po raz pierwszy w klasie księgowości na Uniwersytecie Stanowym w Portland, której Knight nauczał, wydarzenie opowiedziane z uczuciem i humorem.
I Knight często wspomina swój żal, że nie spędzał więcej czasu z synami, Matthew i Travisem-żal, który staje się szczególnie przejmujący po śmierci Matthew w wieku 34 lat w wypadku nurkowym. Knight opisuje okoliczności wypadku, jak również bolesny moment, kiedy on I Penny usłyszeli wiadomość.
definicja rodziny Knight ’ a rozciąga się na jego współpracowników, szczególnie na podstawową grupę mężczyzn, którzy pomogli założyć firmę, zwłaszcza pierwszego pracownika na pełny etat Jeff Johnson i czwartego pracownika na pełny etat Bob Woodell.
kluczowe momenty w historii firmy są momentami komedii, takimi jak stworzenie logo swoosh przez Carolyn Davidson, studentkę Portland State University:
„Kiedy wróciłem do Oregonu, ponownie zaprosiłem ją do biura i powiedziałem, że potrzebujemy logo. Jaki?- zapytała. – Nie wiem-powiedziałam. – To daje mi wiele do zrobienia-powiedziała. „Coś, co wywołuje poczucie ruchu”, powiedziałem. – Wniosek-powiedziała wątpliwie.
Knight nie dba o gruby znaczek. Logo swoosh jest obecnie uważane za jedno z najbardziej rozpoznawalnych na świecie, ale Knight słynnie powiedział w momencie jego przyjęcia: „nie kocham go. Może mi wyrośnie.”
później Johnson wymyśla nazwę firmy, akt desperacji przy produkcji pierwszego buta firmy. Woodell i Knight dyskutują między innymi o zasługach Nike, greckiej bogini zwycięstwa. Knight podjął ostateczną decyzję.
” Co zdecydowałeś? Woodell zapytał mnie pod koniec dnia. – Nike-mamrotałem. – Hm-powiedział. – Tak, wiem-powiedziałam. – Może na nas wyrośnie-powiedział.
Knight może być zadowolony, że książka służy jako konfesjonał, w którym wymienia różne grzechy. Nie dał wystarczająco — lub jakiekolwiek — pochwały dla swoich pracowników? Winny. Pokłóciłeś się z cenionym pracownikiem i przyjacielem Robem Strasserem, który pozostawał sporny aż do śmierci Strassera? Winny. Myślałeś, że Ryan Leaf będzie lepszym rozgrywającym niż Peyton Manning? Bo Jackson nie podpisał kontraktu? Wątpił, że Magic Johnson trafi do NBA? Winny, winny, winny.
ale krytycy mogą wyjść niezadowoleni z wyjaśnień Knighta, że Nike korzysta z fabryk kontraktowych na całym świecie, zwłaszcza w Azji, i warunków pracy w tych fabrykach. Firma szukała najlepszych fabryk, a następnie współpracowała z nimi w celu poprawy warunków, pisze Knight.
wyraża ubolewanie z powodu swojej defensywności, gdy dwie dekady temu firma była wielokrotnie atakowana. Zauważa, że fabryki kontraktowe, takie jak Nike, pomogły poprawić poziom życia, obserwując, że widział zubożałe warunki w podróży po całym świecie, którą odbył jako 24-latek.
książka nie wyjaśnia jednak w pełni decyzji firmy o ominięciu budowy obuwia w Stanach Zjednoczonych. Jedyna ciekawostka: Knight, jako młody człowiek, widział, że Japońskie Aparaty kosztują mniej niż niemieckie i wyobrażał sobie, że Japońskie obuwie sportowe może konkurować z niemieckimi adidasami i Pumą.
wraz z chronologiczną historią z 1980 roku kontrowersje związane z fabryką podsumowano w krótkim porządku w ostatnim rozdziale. Wystarczy powiedzieć, że książka nie wspomina o wywiadzie Knight ’ A z 1997 roku z dokumentalistą „The Big One” Michaelem Moore ’em, w którym Knight nalegał, że ludzie w rodzinnym mieście Moore’ a, Flint, Michigan, nie będą zainteresowani pracą w fabryce obuwia.
ale Knight twierdzi, że było większe dobro serwowane z masowej produkcji dóbr konsumpcyjnych w zubożałych regionach zamorskich. Dziś fabryki Nike „należą do najlepszych na świecie” – pisze Knight, dodając:
” z kryzysu wyczynowego wyszedł również efekt dziewczyny, ogromny wysiłek Nike, aby przełamać pokoleniowe cykle ubóstwa w najciemniejszych zakątkach świata.”
Knight powiedział, że pod koniec czerwca ustąpi ze stanowiska prezesa zarządu Nike, dystansując się od codziennej działalności. Mam nadzieję, że autor, 78, spróbuje jeszcze jednej lub dwóch książek.
— Allan Brettman