do wydobywania złota i klejnotów stosuje się wiele metod, zarówno pod względem wydobywania minerałów z ziemi, jak i oddzielania ich od NIE-złota lub nie-klejnotów.
PanningEdit
najprostszą techniką wydobywania złota z rudy placera jest panowanie. Technika ta została datowana na co najmniej Imperium Rzymskie. Podczas płukania część wydobywanej rudy jest umieszczana w dużej metalowej lub plastikowej patelni, w połączeniu z dużą ilością wody i mieszana tak, że cząstki złota, o większej gęstości niż inny materiał, osiadają na dnie patelni. Lżejszy materiał gangue, taki jak piasek, błoto i żwir, jest następnie przemywany po stronie patelni, pozostawiając złoto. Po zlokalizowaniu złoża placer przez płukanie złota, Górnik zwykle przechodzi do sprzętu, który może szybciej i wydajniej przetwarzać ilości piasku i żwiru. Gold panning był powszechnie stosowany na własną rękę podczas Gorączki Złota w Kalifornii, jednak obecnie jest rzadko używany dla zysku, ponieważ nawet ekspert poszukiwacz złota może przetwarzać tylko około jednego jarda sześciennego materiału na każde 10 godzin pracy.
RockerEdit
rocker box (lub „kołyska”) jest w stanie uzyskać większą objętość niż patelnia złota, jednak jego produkcja jest nadal ograniczona w porównaniu z innymi metodami wydobycia podkładek. Jest w stanie przetwarzać tylko około 3 lub 4 jardów żwiru dziennie. Jest bardziej przenośny i wymaga mniej infrastruktury niż śluza, zasilana nie przez śluzę, ale ręcznie. Pudełko siedzi na rockerach, które po kołysaniu oddziela złoto, a praktyka była określana jako „rocking the golden baby”. Typowe pudełko rocker ma około 42 cali długości, 16 cali szerokości i 12 cali głębokości z wyjmowaną tacą w kierunku góry, gdzie umieszczone jest złoto. Rocker był powszechnie używany w całej Ameryce Północnej podczas wczesnej gorączki złota, ale jego popularność zmniejszyła się, ponieważ inne metody, które mogły obsługiwać większy wolumen, stały się bardziej powszechne.
Sluice boxEdit
ta sama zasada może być zastosowana na większą skalę poprzez budowę krótkiej śluzy, z barierami wzdłuż dna nazywanymi ryflami, aby złapać cięższe cząstki złota, gdy woda je myje, a drugi materiał wzdłuż pudełka. Ta metoda lepiej pasuje do wykopu za pomocą łopat lub podobnych narzędzi do podawania rudy do urządzenia. Skrzynki śluzowe mogą być tak krótkie, jak kilka stóp, lub więcej niż dziesięć stóp (powszechnym określeniem dla takiego, który jest ponad sześć stóp +/- jest „długi Tom”). Chociaż są one zdolne do obsługi większej ilości materiału niż prostsze metody, takie jak rocker box lub gold panning, może to nastąpić kosztem wydajności, ponieważ stwierdzono, że konwencjonalne skrzynki śluzowe odzyskują tylko około 40% złota, które przetwarzają.
Skrzynka śluzy była szeroko wykorzystywana podczas kalifornijskiej gorączki złota do operacji na większą skalę. Gdy strumienie stawały się coraz bardziej wyczerpywane, opracowano warianty grizzly i undercurrent skrzynki śluzowej. Grizzly to zestaw równoległych prętów umieszczonych pod kątem 45 stopni nad główną skrzynką śluzy, które odfiltrowują większy materiał. Odmiana podtynkowa obejmuje dodatkowe, pomocnicze śluzy, w których materiał jest początkowo filtrowany. Następnie przechodzi przez koryto do śluzy głównej, gdzie jest ponownie filtrowany. Zarówno grizzly, jak i undercurrent zostały zaprojektowane w celu zwiększenia wydajności i były często używane w połączeniu.
Pranie Na Sucho
śluzowanie jest skuteczne tylko w obszarach, w których jest wystarczające zaopatrzenie w wodę, i jest niepraktyczne w suchych obszarach. Opracowano alternatywne metody, które wykorzystywały dmuchanie powietrza do oddzielenia złota od piasku. Jedną z bardziej powszechnych metod prania na sucho jest Meksykańskie pranie na sucho. Metoda ta polega na umieszczeniu żwiru na płycie ryflowanej z umieszczonym pod nią mieszkiem. Mieszek jest następnie używany do wydmuchiwania powietrza przez płytę w celu usunięcia lżejszego materiału z cięższego złota. Ilość żwiru, która może być przetwarzana przy użyciu meksykańskiej techniki mycia na sucho, waha się od 1 1/2 do 4 jardów sześciennych dziennie i może być przetwarzana z maksymalną wydajnością 80%. Inną formą prania na sucho jest „przesiewanie”. Metoda ta była najczęściej stosowana przez hiszpańskich górników w Ameryce i wymaga tylko koca i pudełka z Ekranem na dole. Materiał jest najpierw filtrowany przez pudełko, więc tylko drobniejszy materiał jest umieszczany na kocu. Materiał na kocu jest następnie wyrzucany w powietrze,aby każdy powiew mógł zdmuchnąć lżejszy materiał i pozostawić złoto. Chociaż ta metoda jest niezwykle prosta i wymaga bardzo niewielu materiałów, jest również powolna i nieefektywna.
TrommelEdit
„sekcja płuczki”) z sitem na końcu wylotowym. Do wnętrza sekcji płuczki przymocowane są pręty podnośnikowe, czasami w postaci przykręconego żelazka kątowego. Ruda jest podawana do podwyższonego końca trommel. Woda, często pod ciśnieniem, jest dostarczana do sekcji płuczki i przesiewacza, a połączenie wody i działania mechanicznego uwalnia cenne minerały z rudy. Mineralna Ruda nośna, która przechodzi przez sito, jest następnie dalej zagęszczana w mniejszych urządzeniach, takich jak śluzy i przyrządy. Większe kawałki rudy, które nie przechodzą przez sito, mogą być przenoszone do stosu odpadów za pomocą przenośnika.
pogłębiarka Złota
przesiewanie na dużą skalę złota z dużych ilości złóż aluwialnych można wykonać za pomocą pogłębiarek mechanicznych.Dragi te były początkowo bardzo dużymi łodziami zdolnymi do przetwarzania ogromnych ilości materiału, jednak wraz z coraz większym wyczerpywaniem się złota w najłatwiej dostępnych obszarach, mniejsze i bardziej zwrotne dragi stały się znacznie bardziej powszechne. Te mniejsze dragi zwykle działają poprzez zasysanie wody i żwir przez długie węże za pomocą pompy, gdzie złoto można następnie oddzielić za pomocą bardziej tradycyjnych metod, takich jak śluza.
górnictwo Podziemneedit
w obszarach, w których ziemia jest trwale zamrożona, takich jak na Syberii, Alasce i Jukonie złoża placera mogą być wydobywane pod ziemią. Ponieważ zamarznięta ziemia jest w przeciwnym razie zbyt twarda i twarda, aby wydobywać ją ręcznie, historycznie budowano pożary, aby rozmrozić Ziemię przed kopaniem. Późniejsze metody obejmują strumieniowanie strumieni pary („punktów”) do zamrożonych złóż.