Planarian

Większość planarian występuje w słodkiej wodzie i czasami są postrzegane w dużych masach; niektóre gatunki są morskie, inne są lądowe. Niektóre gatunki są pasożytnicze, tzn. pozyskują pokarm z ciała innego żywego zwierzęcia.

ciało, gdy jest wydłużone, jest miękkie, w kształcie liścia i rzęsowate. Głowa w kształcie łopatki ma dwoje oczu, a czasami macki. Ogon jest spiczasty. Pysk znajduje się na brzusznej lub dolnej stronie, często bardziej niż w połowie drogi w kierunku ogona. Jama ciała, lub coelom, jest nieobecny. Gardło, które mogą być wystające z ust, kończy się jelitem, które jest zwykle ślepe. Długość wynosi zwykle około 3 do 15 mm (0,1 do 0,6 cala); niektóre dorastają do ponad 30 cm (około 1 stopy) długości. Gatunki tropikalne są często jaskrawo ubarwione. Członkowie północnoamerykańskiego rodzaju Dugesia są czarne, szare lub brązowe.

Planarianie pływają pofałdowanym ruchem lub pełzają jak ślimaki. Większość z nich to mięsożerne nocne karmniki. Żywią się pierwotniakami, małymi ślimakami i robakami. Wszystkie są jednocześnie Hermafrodytami; tzn. funkcjonalne narządy rozrodcze obu płci występują u tego samego osobnika. Narządy rozrodcze zaczynają się rozwijać wczesną jesienią. Kokony zawierające zapłodnione jaja są składane wiosną. U większości gatunków w pełni rozwinięte Młode wyłaniają się i rozwijają bez metamorfozy (tj. radykalnej zmiany), jednak u kilku gatunków morskich uwalniane są wolnożyjące, rzęskowate larwy. U niektórych gatunków organizm w kokonie dzieli się na dwie części, z których każda rozwija się w kompletnego osobnika. Nowe osobniki, zwane pąkami, tworzą się na końcu ogona innych w rodzaju Microstomum i mogą pozostać przywiązane do rodzica przez jakiś czas; czasami występują łańcuchy utworzone z trzech lub czterech pąków. Ze względu na ich niezwykłą zdolność do regeneracji utraconych części, planarians są często wykorzystywane eksperymentalnie do badania procesu regeneracji.