dyskusja
reaktywne, nienowotworowe proliferacje powstające w obrębie pęcherza moczowego zostały dobrze udokumentowane i opisane w literaturze. Terminologia dla takich zmian obejmuje atypowy guz miofibroblastyczny, atypowy guz fibromixoid, pseudosarcomatous fibromixoid guz, ziarniniak komórek plazmatycznych, faszyzmy guzkowe pęcherza moczowego i zapalne pseudotumor.3 chociaż niektórzy autorzy mogą sprzeciwić się temu pojęciu, najczęściej używa się go do opisania tej jednostki. Chociaż uważa się, że zmiany są łagodne, znaczenie błędnej diagnozy tego procesu jako złośliwego wielokrotnie podkreślano w całej literaturze.
zmiana ta może wystąpić w każdym wieku (zakres, 2 do 80 lat), ale zazwyczaj występuje u młodych dorosłych (średni wiek, 28 lat). Wydaje się, że kobiety są dwa razy bardziej prawdopodobne niż mężczyźni, aby przedstawić tę zmianę. Wielkość zmiany jest dość zmienna i odnotowano tak duże, jak 9 cm, ale większość nie przekracza 6 cm.4 krwiomocz brutto jest najczęstszym objawem w prezentacji. Badanie brutto zazwyczaj ujawnia egzofityczne, pojedyncze, szerokie guzy, które pojawiają się złośliwe endoskopowo. Na badaniu mikroskopowym, charakterystyczny wygląd jest to, że komórki wrzecionowate szeroko rozmieszczone w naczyniowej, myxoid, lub obrzęk stroma. Niektóre zmiany wykazują rozległe stwardnienie rozsiane i marginesy naciekowe.
przezcewkowa elektroresekcja lub częściowa cystektomia były zgłaszane jako leczenie z wyboru. Do tej pory odnotowano tylko 1 przypadek nawracającej choroby po przezcewkowej elektroresekcji, ale uważano, że jest to spowodowane niepełnym usunięciem zmiany przezcewkowej.5 przeszliśmy przezcewkową resekcję u naszego badanego pacjenta. Łagodny charakter zmiany po całkowitej resekcji jest wykazany przez brak nawrotu lub dowody przerzutów 4 lata po ostatecznym leczeniu chirurgicznym. Dlatego wydaje się, że optymalnym leczeniem jest całkowite wycięcie miejscowe, które można osiągnąć przy minimalnej zachorowalności.
zmiany te można uznać za nieprawidłową reparatywną proliferację fibroblastycznych lub miofibroblastycznych komórek wrzecionowatych i tkanki granulacyjnej. Jako takie, rosną powoli, nie przerzuty, i nie zostały opisane jako w trakcie transformacji złośliwej.Postępowanie powinno obejmować endoskopię nadzoru i biopsję do rozdzielczości dokumentu.7
podsumowując, uważamy, że objawy kliniczne i radiograficzny wygląd włóknistej rzekomej pęcherza moczowego są niespecyficzne. Połączone kliniczne, brutto i mikroskopowe cechy patologiczne muszą być całkowicie i starannie ocenione, aby odróżnić tę zmianę od procesu złośliwego. Badanie patologiczne pozostaje złotym standardem w osiąganiu ostatecznej diagnozy. Specjalne badania, takie jak immunohistochemiczne i elektronowe badanie mikroskopowe, mogą okazać się pomocne w określeniu charakteru zmiany.Zmiany te dobrze reagują na leczenie zachowawcze, mają charakterystyczne wyniki morfologiczne i wewnątrzstrukturalne oraz nie wykazują potencjału przerzutowego. Pacjenci mają doskonałe rokowanie po całkowitym wycięciu miejscowym. Ponieważ włókniste guzy rzekomobłoniaste pęcherza moczowego są histologicznie podobne do niektórych nowotworów złośliwych, konieczne jest ścisłe monitorowanie przy rozważaniu ogólnego postępowania u pacjentów z tymi guzami rzekomobłoniastymi.